ik perspectief en de personaal Perspectief in een boek?

Hoi Renn, persoonlijk denk ik dat het beter is om in je gehele boek 1 perspectief aan te houden. Als je dit niet doet, verwar je de lezer namelijk. Hij/zij weet niet meer wie de hoofdpersoon of hoofdpersonen zijn en het is ook onaantrekkelijk (vind ik). Het is overigens wel mogelijk om meerdere hoofdpersonen te hebben, dus dat je het verhaal vanuit verschillende personen beschrijft, maar zorg er dan wel voor dat al deze personages ook daadwerkelijk iets toevoegen aan je verhaal. Maak niet teveel hoofdpersonen, dat kan weer verwarrend zijn. Doe het alleen als het echt moet. Hoop dat het helpt :)

Er moet mij iets van het hart. Als je boek net zo warrig is en vol taalfouten zit als je vraag... Overigens ben ik de eerste die toegeeft dat ie zelf ook niet foutloos schrijft, maar iets meer aandacht voor je post kan geen kwaad.

Hoi Renn, persoonlijk denk ik dat het beter is om in je gehele boek 1 perspectief aan te houden. Als je dit niet doet, verwar je de lezer namelijk. Hij/zij weet niet meer wie de hoofdpersoon of hoofdpersonen zijn en het is ook onaantrekkelijk (vind ik). Het is overigens wel mogelijk om meerdere hoofdpersonen te hebben, dus dat je het verhaal vanuit verschillende personen beschrijft, maar zorg er dan wel voor dat al deze personages ook daadwerkelijk iets toevoegen aan je verhaal. Maak niet teveel hoofdpersonen, dat kan weer verwarrend zijn. Doe het alleen als het echt moet. Hoop dat het helpt :)

Hallo Earthlady, Bedankt, dat dacht ik ook.. Maar wilde toch het tegenovergestelde horen, (beetje koppig maar..) Vooral omdat het eerste hoofdstuk zo mooi is in de ik perspectief. Zou het ook niet kunnen als ik na dit (kleine) hoofdstuk abrupt switch naar personaal perspectief? Vindt het zo'n zonde.. (haha) maar een heel boek in een ik perspectief lijkt me ook niet zo aantrekkelijke klus. Ik ga er nog een nachtje over slapen denk ik! Nogmaals bedankt, ik waardeer iedere mening en neem het zeker mee in mijn overweging.

Er moet mij iets van het hart. Als je boek net zo warrig is en vol taalfouten zit als je vraag... Overigens ben ik de eerste die toegeeft dat ie zelf ook niet foutloos schrijft, maar iets meer aandacht voor je post kan geen kwaad.

Dat mag zeker, bedankt voor je mening. Ik maak genoeg spel fouten, als ik iets van mezelf terug lees zie ik er altijd genoeg.. Gelukkig heb ik meestal wel zin om het te checken.. Alleen is dat vandaag niet het geval. het spijt me dat dit je zo erg stoort.

Er moet mij iets van het hart. Als je boek net zo warrig is en vol taalfouten zit als je vraag... Overigens ben ik de eerste die toegeeft dat ie zelf ook niet foutloos schrijft, maar iets meer aandacht voor je post kan geen kwaad.

Dat mag zeker, bedankt voor je mening. Ik maak genoeg spel fouten, als ik iets van mezelf terug lees zie ik er altijd genoeg.. Gelukkig heb ik meestal wel zin om het te checken.. Alleen is dat vandaag niet het geval. het spijt me dat dit je zo erg stoort.

Het stoort niet alleen Johan Bordewijk, Renn, het stoort mij ook, vooral omdat je blijkbaar niet het respect voor je lezers kan opbrengen ("geen zin") je tekst goed te presenteren. Dan kun je van ons ook niet verwachten dat we er serieus op ingaan.

Het stoort niet alleen Johan Bordewijk, Renn, het stoort mij ook, vooral omdat je blijkbaar niet het respect voor je lezers kan opbrengen ("geen zin") je tekst goed te presenteren. Dan kun je van ons ook niet verwachten dat we er serieus op ingaan.

Ik wist niet dat dit zo'n probleem voor jullie zou zijn, ik bedoelde er geen kwaad mee en verwachte er ook zeker geen negatieve reacties op. Ben gewoon iemand die zijn best doet voor zijn eerste boek, simpel en geen echte schrijver. Waarschijnlijk zal ik het honderd keer over lezen en schrijven, met plezier zelfs omdat dit ontspannend voor mij werkt. Ik ben een leek en niet perfect.. Maar hoop wel op een reactie op mijn vraag.

Ik zie niet in waarom het niet zou kunnen. Is al wel vaker gedaan, al kan ik nu even geen voorbeelden bedenken.

Ik zie niet in waarom het niet zou kunnen. Is al wel vaker gedaan, al kan ik nu even geen voorbeelden bedenken.

Misschien moet ik gewoon eerst een aantal hoofdstukken doorschrijven en dan kijken naar het resultaat. vervolgens laten lezen om te zien of het niet te verwarrend over komt.. Het schrijven is lastiger dan ik dacht, maar dit maakt het ook leuker. Vooral omdat ik nogal Chaotisch van aard ben hoop ik hier van te leren. Hartstikke bedankt voor je reactie!

Renn, als je de zoekfunctie rechtsboven gebruikt, vind je een aantal eerdere topics over dit onderwerp. Daarin staat ook nog een hoop nuttige informatie.

Renn, als je de zoekfunctie rechtsboven gebruikt, vind je een aantal eerdere topics over dit onderwerp. Daarin staat ook nog een hoop nuttige informatie.

Had gekeken maar niet goed genoeg blijkbaar :-( Bedankt, ik ga meteen weer even zoeken!!

Wat ook kan, is een proloog schrijven in een ander perspectief dan de rest van het boek. Prologen draaien om effectbejag, dus als het gaat om het eenmalig 'beter en heftig overkomen' dan zou een proloog in de ik-vorm prima passen in een boek dat voor de rest een ander perspectief heeft.

Ik ben het er niet mee eens dat een proloog om effectbejag gaat, maar ik denk ook dat een proloog een oplossing kan zijn. Al vraag ik me toch af of een personaal perspectief niet even goed op de huid van de hoofdpersoon kan zitten, het enige dat anders is, is de verteller. Ik denk dat dat eerder een kwestie is van schrijfervaring en van een goed begrip van de mogelijkheden van perspectieven en alles wat ermee samenhangt. Denk aan: - wie vertelt? - welk standpunt heeft de verteller? (focalisator) - wiens verhaal wordt verteld? - welke vertelniveaus zijn er? - welk personage heeft de empathie van de lezer? (gefocaliseerd object) - staat de verteller binnen of buiten het personage? - maakt de verteller deel uit van het verhaal?

Wat ook kan, is een proloog schrijven in een ander perspectief dan de rest van het boek. Prologen draaien om effectbejag, dus als het gaat om het eenmalig 'beter en heftig overkomen' dan zou een proloog in de ik-vorm prima passen in een boek dat voor de rest een ander perspectief heeft.

Dat kan natuurlijk ook, geweldig! Daar heb ik niet eens over nagedacht. Hartstikke bedankt voor dit geweldig advies zo aan het begin van de dag. Ik ga vanavond meteen kijken wat ik hier mee kan doen!

Ik ben het er niet mee eens dat een proloog om effectbejag gaat, maar ik denk ook dat een proloog een oplossing kan zijn. Al vraag ik me toch af of een personaal perspectief niet even goed op de huid van de hoofdpersoon kan zitten, het enige dat anders is, is de verteller. Ik denk dat dat eerder een kwestie is van schrijfervaring en van een goed begrip van de mogelijkheden van perspectieven en alles wat ermee samenhangt. Denk aan: - wie vertelt? - welk standpunt heeft de verteller? (focalisator) - wiens verhaal wordt verteld? - welke vertelniveaus zijn er? - welk personage heeft de empathie van de lezer? (gefocaliseerd object) - staat de verteller binnen of buiten het personage? - maakt de verteller deel uit van het verhaal?

Ik denk dat als ik het eerste hoofdstuk in personaal perspectief schrijf, de innerlijke ervaringen van de hoofdpersoon minder tot zijn recht komen dan als in een ik perspectief, waarschijnlijk zou dit door gebrek aan schrijfervaring kunnen zijn, ben immers een beginnend (hobby) schrijver. Maar ik denk dat een lezer zich zo sneller kan inleven met de hoofdpersoon. De rest van het boek draait niet meer om de innerlijke strijdt van de hoofdpersoon, dus lijkt het me makkelijker en duidelijker om het verhaal te vertellen in personaal perspectief. Zo kan ik voor mij gevoel beter het verhaal vertellen zonder dat het al te verwarrend wordt. Ik ben geen echte schrijver dus ik denk dat ik me nog eerst verder ga verdiepen in de verschillende schrijfstijlen etc, want op een of twee van de twee vragen in jouw lijstje weet ik geen antwoordt op. (zoals vertelniveaus, ik had hier nog nooit van gehoord!) Bedankt voor je reactie, hoop dat ik door al jullie inzichten een stuk wijzer zal gaan beginnen.

Maar ik denk dat een lezer zich zo sneller kan inleven met de hoofdpersoon.

Dat zou je denken... maar dan moet je je eerst de vraag stellen of de lezer zich wel wil verplaatsen in het denken van iemand die in de beschreven omstandigheden verkeerd. Hebben ze niet lever een personaal perspectief, waardoor ze in het begin van het verhaal sneller een overzicht krijgen van de situatie, zoals de wereld waarin het verhaal zich afspeelt, en een tikje objectiever beeld van de hoofdpersonen? Bovendien kun je je bij een personaal perspectief ook heel goed "inleven". Duizenden goedverkopende boeken zijn er het bewijs van.

(zoals vertelniveaus, ik had hier nog nooit van gehoord!)

Ik heb het opgezocht om beter te kunnen definiëren wat ik bedoelde. Ik denk dat de meeste bezoekers hier geen benul van het begrip hebben. Of überhaupt weten wat "perspectief" is en welke facetten het heeft, en hoe je die in kunt zetten om je verhaal op de optimale manier te vertellen. De meesten denken hooguit aan "ik- of hij-perspectief". Ik bedoel het als: je kunt vanuit een ik-perspectief tegenover een andere hoofdpersoon een verhaal met personaal perspectief vertellen over een derde, die het gefocaliseerde object kan zijn, die zich weer kan spiegelen aan de personages op het hogere vertelnveau.

Maar ik denk dat een lezer zich zo sneller kan inleven met de hoofdpersoon.

Dat zou je denken... maar dan moet je je eerst de vraag stellen of de lezer zich wel wil verplaatsen in het denken van iemand die in de beschreven omstandigheden verkeerd. Hebben ze niet lever een personaal perspectief, waardoor ze in het begin van het verhaal sneller een overzicht krijgen van de situatie, zoals de wereld waarin het verhaal zich afspeelt, en een tikje objectiever beeld van de hoofdpersonen? Bovendien kun je je bij een personaal perspectief ook heel goed "inleven". Duizenden goedverkopende boeken zijn er het bewijs van.

(zoals vertelniveaus, ik had hier nog nooit van gehoord!)

Ik heb het opgezocht om beter te kunnen definiëren wat ik bedoelde. Ik denk dat de meeste bezoekers hier geen benul van het begrip hebben. Of überhaupt weten wat "perspectief" is en welke facetten het heeft, en hoe je die in kunt zetten om je verhaal op de optimale manier te vertellen. De meesten denken hooguit aan "ik- of hij-perspectief". Ik bedoel het als: je kunt vanuit een ik-perspectief tegenover een andere hoofdpersoon een verhaal met personaal perspectief vertellen over een derde, die het gefocaliseerde object kan zijn, die zich weer kan spiegelen aan de personages op het hogere vertelnveau.

als ik iets zou vertellen vanuit een ik-perspectief tegenover een andere hoofdpersoon over een derde in personaal perspectief dan zou mijn verhaal toch een hoop niveaus moeten hebben om alles verteld te krijgen.. Wordt het zo dan niet iets wat te rommelig of is dit gewoon het risico dat ik dan zal gaan nemen? Zo krijg ik toch steeds verhalen in verhalen?

Ja, dat kan. Dat kan een keuze zijn. Je kunt het ook simpeler houden. Maar je kunt ook overwegen om een personaal perspectief te kiezen dat de "binnenkant van de ogen" van de hoofdpersoon ook kan zien. Ook, naast dingen die die persoon niet kan weten, maar die belangrijk zijn om de lezer bij de opening van je verhaal erbij te betrekken.

Het grote voordeel (en tegelijkertijd nadeel) van het ik-perspectief is dat je alleen maar kunt vertellen wat de ik-persoon weet, je krijgt een erg nauwe visie. Dat heeft als voordeel dat je daarmee de spanning kunt opdrijven, en dat je ermee kunt spelen door subtiel te suggereren dat wat de ik zegt misschien toch niet klopt; maar het kan er ook voor zorgen dat de lezer zich benauwd gaat voelen, en dat je voor het invoegen van andere perspectieven of alwetend moet schakelen tussen verschillende vertelvormen of eventueel verschillende ik-perspectieven, wat dan weer verwarrend kan zijn als je het niet heel goed doet. Dat je als lezer meer meeleeft met een ik dan een personale hij of zij heb ik nog nooit ondervonden. De ik kan wel indringender zijn, vooral bij een personage met een bijzonder standpunt zoals bijvoorbeeld seriemoordenaar Patrick Bateman in American Psycho van Bret Easton Ellis, pedofiel Humbert Humbert in Lolita van Vladimir Nabokov of doofstomme Euchrid Eucrow in En de ezelin zag de engel van Nick Cave. Die boeken zouden niet werken in de derde persoon.

In het eerste hoofdstuk ligt de hoofdpersoon in een deffect lichaam maar is wel bij bewust zijn Dus ik denk dat dit beter en heftiger overkomt als het geschreven is vanuit het ik perspectief.

Waarom denk je dat?

Voor nu heb ik besloten om het eerste hoofdstuk te schrijven vanuit de ik-perspectief en dan een duidelijke overgang maak naar het personaal perspectief. Het eerste hoofdstuk is niet zo lang dus volgens de mensen om mij heen niet storend. Ik kies hiervoor omdat het spannender is voor de lezer, je weet niets wat de hoofdpersoon ook niet weet en vraagt je af wat er is gebeurt.. Je weet namelijk helemaal niets. Het tweede hoofdstuk begint met een ander iemand die de hoofdpersoon verzorgt en overlapt het eerste hoofdstuk gedeeltelijk (laatste stuk) zo wordt het verhaal niet verwarrend.. Voor de rest van het verhaal hou ik het in personaal perspectief.

Ik twijfel nog of ik bij het verhaal waaraan ik nu werk 2 ik-perspectieven zal gebruiken of toch maar voor personale perspectieven zal gaan. Het heeft allebei zo z'n voordelen, maar uiteindelijk zal wel uit het verhaal blijken wat het beste is.

Ik werk nu met een ik-perspectief en heb dat aangevuld met flashbacks in personaal perspectief. Voorlopig vind ik dat dit werkt, ik hoop dat de lezer dat straks ook vindt.

Ben je niet bang dat de lezer vervreemd van de hp tijdens de personale stukken? Hoe los je dat op?

Ik los dat op door ze in kleine stukken te hakken, die ik door het hele verhaal heen verwerk. Ik heb het nodig omdat ik niet alleen de kant van het verhaal van de hp kan laten zien. Met twee ik-perspectieven kwam ik toch niet helemaal uit en ik vind het misschien ook wel mooier om in de flashbacks die ruim 25 jaar eerder spelen een ander perspectief te kiezen. Maar ik ben me bewust van het risico. Ik wil het over een tijdje, als ik klaar ben met de eerste versie, even laten liggen en hoop er daarna weer onbevangen naar te kunnen kijken.

Hm, ik twijfel toch een beetje over de personale stukjes. Ze laten zich makkelijker in de 'ik' schrijven. Maar misschien heeft dat er mee te maken dat ik tot nu toe vooral in de 'ik' heb geschreven. Wat zouden jullie liever schrijven dan wel lezen? 1 keer een ik en 2 keer een hij of 3 keer een ik (en dan de naam duidelijk boven het hoofdstuk), waarvan er 1 de hp is.

Weet je echt heel zeker dat het niet vanuit 1 hp-standpunt kan? Heb dat zelf ook wel eens gedacht en achteraf bleek het toch te kunnen (Dwaalwit). Ik moest wel wat inleveren, maar darlingskillen moet toch al vaak.

Nee, ik heb ook nodig dat het verhaal uit een ander oogpunt wordt verteld. Daar gebruik ik de flashbacks voor. Heel misschien kan ik de hoofdpersoon deel laten uitmaken van dat verleden, maar ik wilde eigenlijk juist die andere kant laten zien.

Nee, ik heb ook nodig dat het verhaal uit een ander oogpunt wordt verteld. Daar gebruik ik de flashbacks voor. Heel misschien kan ik de hoofdpersoon deel laten uitmaken van dat verleden, maar ik wilde eigenlijk juist die andere kant laten zien.

Dat probleem had ik eerst ook. Wilde dat mijn HP een vriendje kreeg die dingen meemaakte. Dus toen had ik 2 HP's nodig. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen met 1 HP verder te gaan en die in de Ik-vorm te schrijven. En die dingen die die tweede HP moest meemaken? Die laat ik hem gewoon vertellen aan mijn eerste HP. Zij ondervraagt hem, op de goede tijden informatie geven. Zo kun je ook een hoop geheim houden voor de lezer, is eigenlijk veel makkelijker. Zo heb ik het in ieder geval opgelost :P

Ik vind het heel moeilijk te zeggen zonder het verhaal te kennen. Maar in mijn ervaring, als je tijdens het schrijven merkt dat je onbewust van perspectief (of verteltijd) wisselt, dan heb je waarschijnlijk de verkeerde keuze gemaakt. Dan ga ik gewoon verder in het perspectief dat instinctief komt en pas tijdens de herschrijf het begin aan. Maar in dit geval kan het er natuurlijk ook aan liggen dat je even zelf mentaal moet switchen voor je het juiste perspectief te pakken hebt. Als je met verschillende ikken werkt, moet je er wel voor zorgen dat ze een duidelijke eigen stem hebben. Ik heb zelf ook wel eens met 3 ikken gewerkt, en aangezien dat verhaal gepubliceerd is in een bundel, neem ik aan dat dat geslaagd was. Ik vond het zelf in ieder geval wel heel leuk om te schrijven.

Ik koos voor verschillende manieren: ik schrapte een minder belangrijke verhaallijn, ik liet mijn hp een gesprek opvangen, ik liet mijn bijpersonen over de hp praten waar ze bij stond, ik liet bijpersonen niet doorhebben dat ze hen kon horen, ik liet haar wat meer aanwijzingen vinden. Ik heb overwogen om haar een brief te laten vinden, maar dat vond ik uiteindelijk te doorzichtig. En zo kwam ik uiteindelijk toch waar ik wilde zijn. Al moest ik, zoals ik zei, iets inleveren. Achteraf was dat voor het verhaal beter, zoals het darlings vaak vergaat.