Lezen zonder woorden

Ik zie alleen een snor :D

Mijn punt met de auto was dat mensen erg gezicht-gericht zijn (evolutionair zo gegroeid). Dus we vullen dingen in (waaronder neuzen). We vullen niet in dezelfde mate details van moorden in.

Mijn punt met de auto was dat mensen erg gezicht-gericht zijn (evolutionair zo gegroeid). Dus we vullen dingen in (waaronder neuzen). We vullen niet in dezelfde mate details van moorden in.

Dank voor de verduidelijking, begreep niet goed wat je bedoelde.

Graag gedaan.

Ik heb zo langzamerhand het gevoel gekregen dat ik op het verkeerde been ben gezet inzake SHOW don't TELL. De indruk wordt gewekt dat visualisering SHOW is. Voor mij is dat sinds kort gewoon TELL in BEELDEN... Ik definieer TELL als oplepelen aan de lezer. Het geeft hem/haar geen ruimte om zelf te voelen of conclusies te trekken. SHOW is een sfeer/beeld creëren dat de lezer die ruimte wel laat. Dus dat voorbeeld van dat kwade mannetje die rood aanloopt en zijn vuisten balt, waarvan ik altijd dacht dat dat met SHOW werd bedoeld, is voor mij geen SHOW: het is gewoon TELL met BEELDEN. SHOW is meer wat Thérèse hierboven aanduidde met impliciet schrijven. Dat kan op scèneniveau of op verhaalniveau. Goed schrijven is voor mij nu een beeld neerzetten waaruit de lezer zelf zijn waarheid kan halen zonder dat te zeggen. INSTRUCTION versus SEDUCTION heb ik op een Engels forum opgepikt. Lijkt me een juistere kreet. Wat denkt het geachte forum hiervan?

Ik moest denken aan 'Alles wat er was' van Hanna Bervoets. Daar is er 'iets' gebeurd dat allesbepalend is voor het verhaal. Maar wat er gebeurd is, weten we niet. Er is alleen een oorverdovende knal. Dit heeft verder niets met show don't tell te maken, maar er is wel een grote onbekende factor die dé oorzaak is van alles wat er verder gebeurt in het boek.

INSTRUCTION versus SEDUCTION heb ik op een Engels forum opgepikt. Lijkt me een juistere kreet. Wat denkt het geachte forum hiervan?

Ik vind het mooi gezegd. Maar hoe vertaal je dat nu passend naar het Nederlands? Sdt is ook een Engelse term - tonen, niet zeggen, zou je kunnen vertalen, maar dat klinkt niet zo mooi, en dan lijkt zo'n uitdrukking ook meteen minder gewicht te hebben.

Je kunt ook showen tijdens het tellen.

Zolang je je maar niet vertelt.

Ik heb zo langzamerhand het gevoel gekregen dat ik op het verkeerde been ben gezet inzake SHOW don't TELL. De indruk wordt gewekt dat visualisering SHOW is. Voor mij is dat sinds kort gewoon TELL in BEELDEN... Ik definieer TELL als oplepelen aan de lezer. Het geeft hem/haar geen ruimte om zelf te voelen of conclusies te trekken. SHOW is een sfeer/beeld creëren dat de lezer die ruimte wel laat. Dus dat voorbeeld van dat kwade mannetje die rood aanloopt en zijn vuisten balt, waarvan ik altijd dacht dat dat met SHOW werd bedoeld, is voor mij geen SHOW: het is gewoon TELL met BEELDEN. SHOW is meer wat Thérèse hierboven aanduidde met impliciet schrijven. Dat kan op scèneniveau of op verhaalniveau. Goed schrijven is voor mij nu een beeld neerzetten waaruit de lezer zelf zijn waarheid kan halen zonder dat te zeggen. INSTRUCTION versus SEDUCTION heb ik op een Engels forum opgepikt. Lijkt me een juistere kreet. Wat denkt het geachte forum hiervan?

Ik denk 'oh nee niet weer'. Wat je zegt klopt niet. Het is ook helemaal niet ingewikkeld. Tell=de man was gevaarlijk. Show=de man trok een pistool en schoot om zich heen. Einde discussie. Zie: http://www.schrijvenonline.org/forum/het-schrijfp…

Show=de man trok een pistool en schoot om zich heen.

dat is niet persé gevaarlijk

Show=de man trok een pistool en schoot om zich heen.

dat is niet persé gevaarlijk

... Maar je begrijpt wel wat ik bedoel. En daar gaat het om. Niet om scherpslijperij over een voorbeeld dat heel duidelijk is.

nee Harry Voor jou is het duidelijk, maar ik kan niet in het hoofd van de schrijver kijken. Ik lees wat er staat Maar dit is off-topic want niet wat ik met mijn initiële vraag bedoelde. Show don't tell, of het nu show of tell is, zijn dingen die je schrijft. Ik informeerde naar dingen die de schrijver niet schrijft maar de lezer toch leest of voelt.

nee Harry Voor jou is het duidelijk, maar ik kan niet in het hoofd van de schrijver kijken. Ik lees wat er staat Maar dit is off-topic want niet wat ik met mijn initiële vraag bedoelde. Show don't tell, of het nu show of tell is, zijn dingen die je schrijft. Ik informeerde naar dingen die de schrijver niet schrijft maar de lezer toch leest of voelt.

Dat is de essentie van show, don't tell. Je schrijft een scene waaruit iets blijkt over iets of iemand. Bijvoorbeeld dat een kind overreden wordt op een kruising, omdat de chauffeur door de bomen de oversteekplaats niet ziet. De volgende scene loopt een ander kind in de richting van die kruising. Je hoeft niets meer te doen dan dat. Je hoeft niet te zeggen 'het was een gevaarlijke kruising'. Je hoeft niet te zeggen dat het kind gevaar loopt. Dat snapt de lezer op basis van de door jou gepresenteerde informatie. Dit is ook waarom Jaws zo goed werkt. We hoeven maar een keer te zien hoe de haai een zwemmer aanvalt, om de rest van de film nerveus te worden als een personage het water in gaat.

Dat werkt op het niveau van de scène, maar dat bedoel ik niet. Ik bedoel zoals in #6 blijkt uit het antwoord van

Ja, dat vind je heel vaak in de literatuur. Dat het verhaal dat je leest een manier is om iets te zeggen dat er niet staat.

Dat werkt op het niveau van de scène, maar dat bedoel ik niet. Ik bedoel zoals in #6 blijkt uit het antwoord van

Ja, dat vind je heel vaak in de literatuur. Dat het verhaal dat je leest een manier is om iets te zeggen dat er niet staat.

Ook dat is hetzelfde als ik zeg. Het gaat niet alleen om 'scene niveau' zoals je nu aanneemt. Het verhaal als geheel is ook een manier om iets te tonen waar de lezer zijn eigen conclusies uit trekt. Een goed verhaal slaat de lezer niet om de oren met de onderliggende boodschap. Door te laten zien wat er volgens de schrijver gebeurt als iemand bepaalde keuzes maakt, geeft de schrijver zijn visie weer. Die hoeft nergens expliciet te staan. Een verhaal over (bijvoorbeeld) een grote natuurramp die wordt veroorzaakt door klimaatverandering hoeft niet expliciet te zeggen dat mensen voortaan beter een keertje de auto moeten laten staan. Als het goed wordt geschreven toont de schrijver zijn visie die dan bij de lezer blijft hangen. Als dat niet is wat je bedoelt, dan begrijp ik echt niet wat dan wel.

Ik heb zo langzamerhand het gevoel gekregen dat ik op het verkeerde been ben gezet inzake SHOW don't TELL. De indruk wordt gewekt dat visualisering SHOW is. Voor mij is dat sinds kort gewoon TELL in BEELDEN... Ik definieer TELL als oplepelen aan de lezer. Het geeft hem/haar geen ruimte om zelf te voelen of conclusies te trekken. SHOW is een sfeer/beeld creëren dat de lezer die ruimte wel laat. Dus dat voorbeeld van dat kwade mannetje die rood aanloopt en zijn vuisten balt, waarvan ik altijd dacht dat dat met SHOW werd bedoeld, is voor mij geen SHOW: het is gewoon TELL met BEELDEN. SHOW is meer wat Thérèse hierboven aanduidde met impliciet schrijven. Dat kan op scèneniveau of op verhaalniveau. Goed schrijven is voor mij nu een beeld neerzetten waaruit de lezer zelf zijn waarheid kan halen zonder dat te zeggen. INSTRUCTION versus SEDUCTION heb ik op een Engels forum opgepikt. Lijkt me een juistere kreet. Wat denkt het geachte forum hiervan?

Ik denk 'oh nee niet weer'. Wat je zegt klopt niet. Het is ook helemaal niet ingewikkeld. Tell=de man was gevaarlijk. Show=de man trok een pistool en schoot om zich heen. Einde discussie. Zie: http://www.schrijvenonline.org/forum/het-schrijfp…

Ik heb je nieuwe topic gezien. Als je TELL in BEELDEN = SHOW hanteert vind ik dat prima, maar het is m.i. niet de essentie. In jouw voorbeeld lepel je gewoon op. De lezer wordt niet uitgedaagd. Ik vind het eerlijk gezegd storend als je jouw visie als de enige waarheid presenteert, vooral omdat die in mijn ogen rammelt. Dan krijg je dat beginners op het verkeerde been worden gezet.

Ik heb zo langzamerhand het gevoel gekregen dat ik op het verkeerde been ben gezet inzake SHOW don't TELL. De indruk wordt gewekt dat visualisering SHOW is. Voor mij is dat sinds kort gewoon TELL in BEELDEN... Ik definieer TELL als oplepelen aan de lezer. Het geeft hem/haar geen ruimte om zelf te voelen of conclusies te trekken. SHOW is een sfeer/beeld creëren dat de lezer die ruimte wel laat. Dus dat voorbeeld van dat kwade mannetje die rood aanloopt en zijn vuisten balt, waarvan ik altijd dacht dat dat met SHOW werd bedoeld, is voor mij geen SHOW: het is gewoon TELL met BEELDEN. SHOW is meer wat Thérèse hierboven aanduidde met impliciet schrijven. Dat kan op scèneniveau of op verhaalniveau. Goed schrijven is voor mij nu een beeld neerzetten waaruit de lezer zelf zijn waarheid kan halen zonder dat te zeggen. INSTRUCTION versus SEDUCTION heb ik op een Engels forum opgepikt. Lijkt me een juistere kreet. Wat denkt het geachte forum hiervan?

Ik denk 'oh nee niet weer'. Wat je zegt klopt niet. Het is ook helemaal niet ingewikkeld. Tell=de man was gevaarlijk. Show=de man trok een pistool en schoot om zich heen. Einde discussie. Zie: http://www.schrijvenonline.org/forum/het-schrijfp…

Ik heb je nieuwe topic gezien. Als je TELL in BEELDEN = SHOW hanteert vind ik dat prima, maar het is m.i. niet de essentie. In jouw voorbeeld lepel je gewoon op. De lezer wordt niet uitgedaagd. Ik vind het eerlijk gezegd storend als je jouw visie als de enige waarheid presenteert, vooral omdat die in mijn ogen rammelt. Dan krijg je dat beginners op het verkeerde been worden gezet.

Erm, mijn definitie is ook de juiste definitie van het begrip show en tell. Je kan van alles vinden van show en tell. Je kan discussies voeren over of show don't tell altijd een goed advies is. Maar de definitie is zoals ik hem omschrijf. Feiten zijn nu eenmaal feiten. Dat jij vindt dat de lezer 'niet wordt uitgedaagd door te laten zien wat er in een scene gebeurt' vind ik ronduit opmerkelijk. Dat je eigen voorbeeld wellicht slecht is geschreven is geen argument waaruit blijkt dat 'mijn' definitie onjuist is.