Welk thema heeft jouw verhaal?

Ik schrijf gedichten over de meest uiteenlopende onderwerpen. Ik ben ook bezig met een YA-verhaal, fantasy en kinderdetective

Hoe houden jullie al die verhalen toch uit elkaar. Ik vind het schrijven van 1 verhaal tegelijk al lastig genoeg. Ik ben aan het schrijven van mijn Fantasyverhaal bezig, wat als thema, vrijheid, gelijkheid en zowel eenzaamheid als kameraadschap heeft. Hoe ik dat precies doe blijft nog even geheim tot ik wat meer laat proeflezen. Ben nu lekker door aan het stomen op 28000 woorden.

Woody, ik vind meerdere verhalen tegelijk soms ook lastig, zeker als ik helemaal 'in' een verhaal zit. Maar ja, er lopen nu eenmaal meerdere dingen tegelijk (wat ook wel weer erg leuk is), dus kan ik niet zeggen 'ik schrijf aan dat ene manuscript en de rest komt daarna wel weer'. Ik merk wel dat als ik veel dingen tegelijk doe (vooral ook veel dingen om het schrijven heen) en ik ben eenmaal 'uit' mijn verhaal, dat ik er dan niet zo makkelijk weer 'in' kom.

Ik zou het niet kunnen, maar met één verhaal bezig zijn, dan word ik denk ik helemaal zot. Lijkt me ook lastig om niet even naar een ander verhaal te kunnen switchen als je vastzit. Ik schrijf wel vooral kortverhalen. Ik merk dat het voor langer werk wel handig is om een poosje alleen daarop te focussen, maar al te lang moet dat niet duren. De eerste versie heb ik wel in één trek door (in een maand, tijdens NaNoWriMo) geschreven, maar bij het herschrijven moet ik toch regelmatig afstand nemen. Overigens is het hoofdthema van dat lange verhaal "coming of age", maar er zijn uiteraard ook andere thema's die worden aangekaart. Groepsdynamiek vs individualisme, dood en verlies, milieuvervuiling, overlevingsdrang, liefde en seksualiteit, religie, cultuurverschillen.

Verschillende genres. Ik ben met drie verhalen bezig. Meestal gaat het over slechtheid. Eén stuur ik naar een wedstrijd op. Wordt het niets, dan probeer ik hem aan jullie te slijten. :rolleyes:

Over slechtheid...? Haha... heel verfrissend in een ohm-tijdperk waar we vooral positief en verlicht moeten zijn. Ikzelf ben met een boek bezig over een dochter die meer dan 30 jaar geen contact met haar moeder heeft gehad. Als kind verhuisd naar een onbekende wereld aan de andere kant van de aardbol, vertelt zij aan de moeder hoe haar leven is verlopen. Alle ingrediënten zijn daar, ook het begin en einde, nu nog een samenhangende, brijloze stoofpot ervan maken... Laatste 3 jaar heeft het een pauze gehad, maar het dwaalt dagelijks in mijn hoofd. Een ander boek is een yogaboek voor de allerkleinsten. Speels en vrolijk.

Meerdere verhalen? Ik heb zoveel goede ideeën, als ik die alleen in het verhaal moet persen waar ik mee bezig ben, dan raakt dat alle richting kwijt. Bijvoorbeeld een spannend verhaal, daar kun je niet zomaar een paar scènes slapstick inzetten.

Meerdere verhalen? Ik heb zoveel goede ideeën, als ik die alleen in het verhaal moet persen waar ik mee bezig ben, dan raakt dat alle richting kwijt. Bijvoorbeeld een spannend verhaal, daar kun je niet zomaar een paar scènes slapstick inzetten.

Dat is misschien vaak wel zo maar het kan juist ook een verademing zijn! De spanning even flink opbouwen en dan iets heel stoms laten gebeuren. Ik denk in het verhaal waar ik nu aan werk wel een aantal van dit soort wendingen in te bouwen. Al is het niet echt een spannend verhaal in de zin van een thriller en zit ik dus minder aan een genre vast.

Een idee is iets anders dan een thema. Je kan over één thema verschillende verhaalideeën hebben. Sterker: er zijn schrijvers die maar één thema hebben en er op allerlei verschillende manieren over schrijven, vanuit alle denkbare invalshoeken. Een thema kan aan een mens, een schrijver vastgekleefd zitten. Mijn thema is al zo lang ik me herinner: de vreemdeling. En die aan het woord laten. En het is niet omdat ik specifiek van vreemdelingen houd of juist niet (*). Iemand kan ook een levensthema hebben. Als je schrijver bent, dan schrijf je erover. Als je koekenbakker bent, zoek je misschien met zo'n thema naar recepten van over de grens <- ik ruik die koekjes nu al. Kruidig. Lekker. Heb er zin in. (*) De ingrediënten die Hekate in # 34 noemt, kun je in dit thema allemaal verwerken.

Een idee is iets anders dan een thema.

Ja, maar de (off topic) vraag was: hoe kun je met meer dan één verhaal bezig zijn? En sommige ideeën passen echt niet in een willekeurig verhaal waar ik mee bezig ben. Het is ervaring om te weten wat je wel en niet kunt gebruiken, en het is vooruitdenken om de goede ideeën toch te bewaren, bijvoorbeeld in een ander verhaal.

Eh, ik ben een argwanend type blijkbaar. Waarom zou ik mijn verhaalidee - thema vertellen aan iemand die net een week lid is van dit forum?

Eh, ik ben een argwanend type blijkbaar. Waarom zou ik mijn verhaalidee - thema vertellen aan iemand die net een week lid is van dit forum?

Waarom niet? Je maakt mij niet wijs dat je thema zo bijzonder is dat nooit iemand anders op het idee is gekomen. Dat is overigens een kernmerk van een thema: dat het vrij universeel is. Net als de premisse. Anders gezegd: wat moet iemand die een week op het forum is met de informatie dat je actuele verhaal het thema "onbereikbare liefde" heeft, of " tegenstelling tussen rijk en arm"? Ook premisses als "liefde overwint alles, ook de dood" zijn nou niet bepaald wereldschokkend.

Je hebt gelijk, Schlim. Ik ben wel wereldschokkend.

Ik geloof nooit dat Suma jouw als thema of premisse heeft, Tja.

Toch heeft Tja een punt. Ik ook want ik vraag me serieus af waarom iemand die hier een week lid is een dergelijke vraag stelt. Het gaat me dus om het waarom, Schli. En ik vraag me ook af waarom er blijkbaar al zoveel reacties op deze vraag zijn.

Eh, ik ben een argwanend type blijkbaar. Waarom zou ik mijn verhaalidee - thema vertellen aan iemand die net een week lid is van dit forum?

Suma, je verhaalidee moet je niet prijsgeven op een forum, ook niet aan iemand die al honderd jaar lid is. Maar een thema, waarom zou je daar argwanend tegenover staan? In feite zijn de thema's redelijk beperkt, en de ideeën onuitputtelijk.

(...) ik vraag me serieus af waarom iemand die hier een week lid is een dergelijke vraag stelt.

Hij / zij moet toch ergens beginnen? :) Maar dat kan de persoon in kwestie zelf ook beantwoorden. Zou leuk zijn.

(...) ik vraag me ook af waarom er blijkbaar al zoveel reacties op deze vraag zijn.

Misschien omdat er mensen zijn die een thema hebben - of ze willen of niet? Nu spreek ik voor mezelf. Als iemand mij vraagt: wat is je thema, kom ik er niet onderuit. Ik kan erover zwijgen, natuurlijk. Maar waarom zou ik?

Hoezo, kom je ergens niet onderuit als 'men' je iets vraagt? je bent toch nooit verplicht om ergens antwoord op te geven? Als iemand mij iets vraagt of iets tegen mij zegt dat me niet aanstaat, negeer ik het geheel.

Tijdens de workshops die ik bij Maryson gevolgd heb, en waar ik erg veel geleerd heb, was één van de eerste vragen meestal ook "wat is je overkoepelende thema?" De eerste keer heb ik daar erg over moeten nadenken. Het is zeker zinvol om bij stil te staan, absoluut geen rare vraag, of de vraagsteller nu pas lid is of niet, ik begrijp niet wat dat ermee te maken heeft. Alleen wat raar geformuleerd door dat "jouw verhaal" alsof een schrijver maar één verhaal heeft.

@ Suma, natuurlijk is niemand verplicht op een vraag te antwoorden, maar áls je op een vraag antwoordt - in dit geval op deze vraag - dán kom ik niet onder mijn antwoord uit. Snap je? :) Dat ene antwoord. Maar zoals ik zel: ik kan erover zwijgen, maar waarom zou ik?

Alleen wat raar geformuleerd door dat "jouw verhaal" alsof een schrijver maar één verhaal heeft.

Misschien is het dat wat me stoort. Dank je Hekate en idd, ik ben met meerdere verhalen bezig en allemaal hebben ze een ander overkoepelend thema dat je met één woord kunt verklaren. Coma, verlies, emancipatie, einde van de wereld, groei en dat al naar gelang het humeur ik heb die dag.

Ik schrijf voornamelijk YA fantasy/thrillers. Ook al vind ik het zelf niet zozeer gerelateerd aan fantasy, maar meer met een aantal fantasy elementen. Er zitten ook sci-fi elementen doorheen gemengeld. Echt goed onderdelen in een genre kan ik het niet :P geen van mijn boeken.. de thema's die ik voornamelijk gebruik zijn liefde, verraad, mysterie en actie. Eigenlijk probeer ik met elk van mijn boeken een soort blockbuster te schrijven :P maar dat komt omdat ik voornamelijk mijn boeken zie als een film voor mijn ogen.

Ik doe maar wat.

Belangrijk om niet uit het oog te verliezen, je thema en je premisse. Mijn YA heeft als thema: anders-zijn en als premisse: niets is angstiger dan de angst voor angst zelf. Zodra ik een van beiden uit het oog verlies zeilt het hele boek alle kanten op.

Ik heb de premisse nog niet vastgesteld bij het verhaal waarmee ik bezig ben, deze komt denk ik gaandeweg wel. Een uitzondering, omdat ik voor de rest de verschillende onderdelen van verhaalanalyse wel heb uitgewerkt voordat ik met mijn verhaal begon.

Hoe houden jullie al die verhalen toch uit elkaar. Ik vind het schrijven van 1 verhaal tegelijk al lastig genoeg. Ik ben aan het schrijven van mijn Fantasyverhaal bezig, wat als thema, vrijheid, gelijkheid en zowel eenzaamheid als kameraadschap heeft. Hoe ik dat precies doe blijft nog even geheim tot ik wat meer laat proeflezen. Ben nu lekker door aan het stomen op 28000 woorden.

Ja, maar de (off topic) vraag was: hoe kun je met meer dan één verhaal bezig zijn? En sommige ideeën passen echt niet in een willekeurig verhaal waar ik mee bezig ben. Het is ervaring om te weten wat je wel en niet kunt gebruiken, en het is vooruitdenken om de goede ideeën toch te bewaren, bijvoorbeeld in een ander verhaal.

Ik kan ook niet met meer dan één verhaal bezig zijn. Wanneer er ideeën binnenkomen die niet binnen mijn verhaal passen, noteer ik ze voor een volgend verhaal.

Eh, ik ben een argwanend type blijkbaar. Waarom zou ik mijn verhaalidee - thema vertellen aan iemand die net een week lid is van dit forum?

Toch heeft Tja een punt. Ik ook want ik vraag me serieus af waarom iemand die hier een week lid is een dergelijke vraag stelt. Het gaat me dus om het waarom, Schli. En ik vraag me ook af waarom er blijkbaar al zoveel reacties op deze vraag zijn.

Ja, ik vind het inderdaad argwanend. Ik begrijp niet wat de tijd van mijn lidmaatschap hiermee te maken heeft. Wanneer ik al een paar jaar lid was geweest had je het dus een normale vraag gevonden? Ik stelde de vraag, omdat ik benieuwd ben of er sollers zijn die over thema's schrijven, die ik op dit moment ook in mijn verhaal verwerk.

Tijdens de workshops die ik bij Maryson gevolgd heb, en waar ik erg veel geleerd heb, was één van de eerste vragen meestal ook "wat is je overkoepelende thema?" De eerste keer heb ik daar erg over moeten nadenken. Het is zeker zinvol om bij stil te staan, absoluut geen rare vraag, of de vraagsteller nu pas lid is of niet, ik begrijp niet wat dat ermee te maken heeft. Alleen wat raar geformuleerd door dat "jouw verhaal" alsof een schrijver maar één verhaal heeft.

Excuses, dat komt omdat ik zelf maar aan één verhaal tegelijk werk. Ik stelde deze vraag om duidelijk te maken dat het over het verhaal gaat waar je op dit moment mee bezig bent (of verhalen), maar niet een verhaal dat al af is.

Sorry als dit bot overkomt hoor, maar kunnen jullie alsjeblieft niet elke topic veranderen in gekibbel/geruzie of wat dan ook? Iemand stelt gewoon een vraag: antwoord of antwoord niet. Het is niet altijd nodig om overal moeilijk om te doen.. En als ik zo de topics lees op dit forum zie ik maar al te vaak mensen kibbelen of ruzie uitlokken of uit de hoogte doen en dat is nergens voor nodig. We kunnen toch gewoon normaal en vriendelijk met elkaar om gaan? Zullen we elkaar gewoon in elkaars waarde laten? :) Daarbij hoort het niet uit te maken hoe lang je lid bent, of hoe lang je schrijft, of hoe oud je bent.

Bij nader inzien denk ik dat coma eerder een onderwerp is dan een thema. Ik kijk nog even in mijn oude aantekeningen en ik zie 'vervreemding' een paar keer terugkomen. Ik denk dat ik dat als thema in mijn hoofd had tijdens het schrijven. Het denken over je thema is zo waardevol omdat het de kern van je verhaal is. Als je afdwaalt, dan is dat je houvast.

Het denken over je thema is zo waardevol omdat het de kern van je verhaal is.

Of de kern van je schrijven, je schrijver zijn?

Als je afdwaalt, dan is dat je houvast.

Is dat niet je onderwerp?

Nou, dat is nog een hele kunst Therese, afdwalen en vasthouden tegelijk! Het kan idd ook de kern van je ouvre zijn, maar ik denk dat het een tijdje duurt voordat je dat ziet. Ik heb heel lang over sneeuw geschreven, en de seizoenen komen sowieso vaak terug in mijn verhalen (zomer voor Silke, herfst in Overkanten), maar dat is meer zoals Nicci French eten gebruikt. Je bent jezelf er bewust van dat je dat doet. Ik ben bang dat een ouvre lastiger te overzien is, dat het langer duurt voor je denkt: verhip, dat of dat zit me wel heel hoog, daar gaat het stiekem erg vaak over.

Die seizoenen lijken mij dan eerder een motief dan een thema. Als je een overkoepelend thema in je schrijven hebt, zal dat waarschijnlijk ook gerelateerd zijn aan de reden waarom je schrijft. Bij mij is dat bijvoorbeeld het idee dat ik als kind had dat de wereld zoals ik die zag maar een illusie was en dat mij op een bepaald moment onthuld zou worden hoe het écht in elkaar zat. Omdat ik mij in het echte leven afvraag of de werkelijkheid wel echt is, breng ik dat ook in mijn schrijven naar buiten - en het schrijven is voor mezelf ook een methode om met die vraag in het reine te komen én me te kunnen terugtrekken in een veilige (want zelf verzonnen en dus volgens voor mij logische regels marcherende) fantasiewereld.

Ha ja, motief, dat woord zocht ik (zoals Nicci French eten gebruikt). Het duurt trouwens ook even voor je motieve in je ouvre ziet; ik had niet eens door dat ik zoveel over sneeuw schreef tot iemand het tegen me zei.

Suma, ga je nu een verhaal over mij schrijven? Je hebt dan gelijk een topthema. Schlim denkt dat ik heel oppervlakkig ben, help hem uit de droom. Een beetje humor is niet verkeerd, Schlim. Hoewel mijn thema meestal moord is. Niet echt grappig, maar dat verwerk ik er wel in. Je moet het uiteraard wel kunnen.

Dat is toch wel heel bijzonder van je tja, dat moorden. Moet ik jou nu killen van Schli? Of wordt dat mijn thema, mijn overkoepelende gedachte om niet af te dwalen?