spelling en schrijven

 16 februari 2012 - 13:26
Hallo, Ik had aan jullie allemaal een paar vraagjes. Vraag 1: als je een verhaal schrijft, moet je dan bij elke personage die iets zegt, vertelt, of praat een nieuwe regel beginnen? Bijv. Ik zei: Mama dat kun je echt niet maken. Mam keek mijn boos aan en zuchte, oh, Lisa jij weet er nog helemaal niets van. Nee mam, ik ben al 18 en ik weet wat ik moet doen. Lisa, luister naar je moeder, en doe niet zo brutaal, schreeuwde mijn vader. Is dat goed? Of moet ik alles aan elkaar plakken, zonder dat ik een nieuwe regel begin? Vraag 2. Wat is precies een hoofdstuk? Moet je een gebeurtenis afmaken in een hoofdstuk waarover je begint? Of hoeft dat niet? Kan iemand mijn helpen? Alvast bedankt,

Geen afbeelding
A. Redhed

Lid sinds

17 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 februari 2012 - 13:44
Altijd als een nieuwe persoon gaat praten op een nieuwe regels beginnen. Maar dan wel tussen enkele aanhalingstekens: ' Hoofdstukindeling kan je zelf maken, dat is heel verschillend. En dit soort dingen kan je ook op internet vinden :)

16 februari 2012 - 15:28
Als je begint is het handig om als iemand gaat praten dat op een nieuwe regel te zetten. Er zijn uitzonderingen op, maar dat is voor vergevorderden (zowel lezers als schrijvers). Als iemand iets zegt, zet je het tussen aanhalingstekens. Dat mogen zowel enkele als dubbele zijn. Er zijn andere oplossingen, maar die zijn of ouderwets, of buitenlands. Als iemand iets denkt, laat je de aanhalingstekens weg. Cursief mag bij gedachten, maar is niet verplicht. Hoofdstukken zijn vooral voor jezelf makkelijk, het is een indeling van je boek (denk aan: begin, midden, eind). Voor korte verhalen zijn hoofdstukken meesta niet nodig. Hoofdstukken zijn niet verplicht.

Geen afbeelding
The Menace

Lid sinds

16 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 februari 2012 - 18:52
Ik voor mij persoonlijk, maar daar zal ik wel de enige of één van de weinigen in zijn, zet gesproken woorden tussen dubbele aanhalingstekens en gedachten tussen enkele aanhalingstekens. Dit omdat ik in verhalen iemands gedachten niet altijd direct als zodanig herken en het dus ook tekst van de verteller zou kunnen zijn. Iemand die mijn verhalen leest, weet dat op den duur en ik heb er nog nooit (tot nu misschien) commentaar op gehad.

16 februari 2012 - 18:59
Dan heb ik nooit iets van je gelezen, want ik geef er altijd commentaar op. Bovendien gebruiken de meeste uitgevers enkele aanhalingstegens voor dialoog (ik vind dat moeilijk te zien in een ms, vandaar dat ik liever dubbele gebruik, en dan vervang door enkele als de uitgever daar om vraagt), en aanhalingstekens bij dacht hij worden volgens bijvoorbeeld Taaladvies niet gebruikt en worden daarom als fout gezien.

Geen afbeelding
The Menace

Lid sinds

16 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 februari 2012 - 19:49
... aanhalingstekens bij dacht hij worden volgens bijvoorbeeld Taaladvies niet gebruikt en worden daarom als fout gezien.
Ja, ik weet dat dat zo is. Maar waarom? Wegens in dat geval te weinig duidelijk verschil met gesproken tekst? Want je kunt ook de andere kant op redeneren; nu is er te weinig duidelijk verschil met alle andere tekst.

Geen afbeelding
marja

Lid sinds

19 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 februari 2012 - 12:04
Ik heb die dubbele aanhalingstekens voor directe rede en enkele voor gedachten of 'anders bedoeld' ook zo geleerd als The Menace. Volgens mij zijn het tegenwoordig geen vaste regels, maar aan mode onderhevige 'gewoontes'. Ik kijk nu hoe de uitgever het wil hebben. Zelf blijf ik het onderscheid erg handig vinden, ook lees ik nog steeds boeken waar het zo gedaan wordt.

Geen afbeelding
Silent Dream

Lid sinds

17 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 februari 2012 - 23:17
Ik heb ook het idee dat er geen echte vaste regels zijn voor dubbele of enkele aanhalingstekens. Zelf gebruik ik meestal dubbele aanhalingstekens voor dialogen en zet ik de tekst cursief bij gedachtes. Hoofdstukindeling bestaan ook geen echte regels voor. Er zijn auteurs die een cliffhanger hebben aan het einde van het hoofdstuk, maar ook auteurs die een afgesloten geheel hebben.