Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat wil ik nou eigenlijk schrijven?

22 januari 2012 - 15:30
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: ik ben al sinds mijn twaalfde (ik ben nu 15) bezig met een manuscript en ik ben er nooit in geslaagd om ook maar één versie af te schrijven. Iedere keer stuitte ik op dezelfde kwaal: ik was er niet meer mee eens met wat ik schreef. Ik heb het op mijn veertiende met rust gelaten om aan iets anders te werken, en sinds ongeveer een jaar ben ik weer met dit verhaal bezig. Het begin staat als een huis, ik heb het gedeeltelijk al opgeschreven en ik ben er vrij zeker van dat dit het begin wordt van het uiteindelijke verhaal. Het einde heb ik vaag in mijn hoofd, maar ik zal het waarschijnlijk moeten veranderen, mocht het uiteindelijk niet meer passen. Nu weet ik eerlijk gezegd totaal niet meer wat ik met de verdere verloop van het verhaal aan moet. Door al dat herschrijven heb ik steeds vaker de neiging om al mijn teksten er vliegensvlug doorheen te jagen omdat alles voor mij zo vanzelfsprekend is geworden, terwijl ik weet dat een lezer er waarschijnlijk niets van zal begrijpen. Het belangrijkste probleem is dat ik niet weet wat ik nou eigenlijk wil schrijven, of ik nou een oude versie erbij haal of helemaal opnieuw wil beginnen. Ik ben namelijk als de dood dat ik, wanneer ik eenmaal halverwege ben, op dezelfde hindernis stuit als alle voorgaande keren. Een writers block is het niet, als ik schrijf, ben ik meestal lekker op dreef. Hebben jullie wel eens een dergelijk probleem gehad, of hebben jullie nog tips? Alvast bedankt voor jullie reacties. Groet, Leef

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 januari 2012 - 15:43
Het lijkt er naar mijn idee op dat je geen toegang hebt tot je 'creatieve ik'. Wat je kan doen is werken met associatietechnieken. Bijvoorbeeld: 1. Kies een thema waar je over wilt schrijven, bijv. 'winter' 2. Schrijf alles op wat er in je opkomt, wat je associeert met het woord winter en maak er een soort van web van. 3. Vorm dit samen tot één geheel Wat je ook kan doen is een boek of artikel lezen puur omdat het je interesseert, ook al heb je er voor de rest niet veel aan. Bijvoorbeeld over adoptie of over dinosaurussen, desnoods over het houden van huisdieren, terwijl je er misschien niet eens eentje hebt. En daar dan over te mijmeren en opschrijven wat er over dit onderwerp in je opkomt.

22 januari 2012 - 16:57
Je bent pas een jaar bezig met een roman, en je schrijft pas drie jaar. En het zal me wel weer een reprimade van de gebruikelijke figuren opleveren maar: dat krijg je ervan als je jong bent. Je bent nog volop in ontwikkeling, en hoewel dat lichamelijk misschien duidelijker is, is je geest ook in ontwikkeling - en groeiende. Logisch dat wat je een half jaar terug schreef niet meer deugt, je schrijven is een weerslag van je geest. Je loopt toch ook niet meer in dezelfde kleren als toen je 12 was? Schrijf je ideeën (plot, personages, plaatsen, citaten) voor een roman op en laat die rusten, zonde om er niets meer mee te doen, dus moet je het later op kunnen pakken als je wel weet hoe je een verhaal in de steigers moet zetten. Als je je nu richt op korte verhalen, maak je ze misschien wel af. Bovendien is dat een goede vingeroefening om steeds beter te gaan schrijven. En later kun je goed teruglezen hoe je schrijven zich heeft ontwikkeld (en het zou me zeer verbazen als je dan niet inzag dat je bent gegroeid). Bovendien kun je met korte verhalen en dergelijke aan wedstrijden meedoen, met romans is dat veel moeilijker. Zo'n wedstrijddeadline is voor veel schrijvers een stok achter de deur om iets af te maken.

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 januari 2012 - 17:01
Misschien is het wel zo netjes om je even voor te stellen in het daarvoor bedoelde subforum. By the way, je hebt het 1000ste onderwerp in dit subforum aangemaakt, gefeliciteerd!

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 januari 2012 - 20:18
Je bent pas een jaar bezig met een roman, en je schrijft pas drie jaar. En het zal me wel weer een reprimade van de gebruikelijke figuren opleveren maar: dat krijg je ervan als je jong bent. Je bent nog volop in ontwikkeling, en hoewel dat lichamelijk misschien duidelijker is, is je geest ook in ontwikkeling - en groeiende. Logisch dat wat je een half jaar terug schreef niet meer deugt, je schrijven is een weerslag van je geest. Je loopt toch ook niet meer in dezelfde kleren als toen je 12 was? Schrijf je ideeën (plot, personages, plaatsen, citaten) voor een roman op en laat die rusten, zonde om er niets meer mee te doen, dus moet je het later op kunnen pakken als je wel weet hoe je een verhaal in de steigers moet zetten. Als je je nu richt op korte verhalen, maak je ze misschien wel af. Bovendien is dat een goede vingeroefening om steeds beter te gaan schrijven. En later kun je goed teruglezen hoe je schrijven zich heeft ontwikkeld (en het zou me zeer verbazen als je dan niet inzag dat je bent gegroeid). Bovendien kun je met korte verhalen en dergelijke aan wedstrijden meedoen, met romans is dat veel moeilijker. Zo'n wedstrijddeadline is voor veel schrijvers een stok achter de deur om iets af te maken.
Precies. Helemaal niets aan toe te voegen! (maar ik ben wel overtuigd van de kracht van herhaling)
Misschien is het wel zo netjes om je even voor te stellen in het daarvoor bedoelde subforum.
Jopiedopie123, ik kan me vergissen, maar ik kon van jou ook geen voorsteltopic vinden ;) Maar da's ook niet echt een verplichting toch?

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
22 januari 2012 - 21:33
Schrijf er gewoon lekker op los. Draai het uit op de printer, stop het in een laadtje, of laatje, kijk er later door, wijzig en verander, draai het weer uit en stop het terug in het laatje. Dit blijkt later een goudmijn te zijn. Op jonge leeftijd is de fantasie erg levendig. Wat nu als onzin klinkt blijkt later de bron tot een goed verhaal! Bobcat.

Lid sinds

14 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2012 - 8:50
Weet je waarom je de vorige keren vastliep? Ik zou voor mezelf proberen te achterhalen wat er misging (het plot was te rommelig) en dan een plan opstellen (een duidelijk schema schrijven met een goed plot en je daaraan houden). Verder zou je jezelf inderdaad op andere dingen kunnen richten. Van dit manuscript heb je sowieso heel veel geleerd, daarvoor hoef je het niet af te maken, of in ieder geval niet nu. @schli: Zolang je niet zegt dat het altijd overal voor alle 15-jarigen geldt, ben ik het helemaal met je eens hoor. In je pubertijd al iets doen dat een ander op zijn 30e pas lukt, dat is een bijna onmogelijke prestatie.

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2012 - 14:35
Schli geeft goed advies. Het schrijven van een boek is net zoiets als het beklimmen van de Mount Everest. Dat lukt ook niet in één keer, normaal begin je eerst met trainen: korte wandelingen, en dan steeds langer, tot je sterk genoeg bent om die berg te beklimmen. Als je begint met korte verhalen, evt. meedoet met wedstrijden, leer je enorm veel, zoals herschrijven, dingen afmaken, jezelf verbeteren, een duidelijke verhaallijn creëren... Al die ervaring kun je meenemen in langere verhalen of een roman. Daarnaast klinkt het alsof je wat je boek betreft, de plot/verhaallijn niet helder hebt. Ik zou dat eerst goed uitwerken. Vervolgens de climax en het einde van het verhaal schrijven. En dán pas schrijven en tijdens het schrijven de verhaallijn blijven volgen. En doordat het einde al helder voor je is, weet je ook duidelijk naar welk punt je toewerkt. Een extra tip is om door te blijven schrijven en niets te verbeteren onderweg, tot je een eerste versie van je boek hebt. Daarna kun je dingen schrappen, verbeteren, herschrijven, toevoegen etc. Maar goed, iedereen is anders en werkt anders. Door verschillende dingen uit te proberen kom je er vanzelf achter wat voor je werkt en niet.

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2012 - 22:16
Het beklimmen van de Mount Everest is haast niet mogelijk zonder zuurstofmasker. Maar ach, is Sol niet dat masker? Bobcat.

23 januari 2012 - 23:04
Nee Schlim, van mij krijg je geen gezeur, omdat ik het eens ben met je formulering en je niet denigrerend overkomt. :) Je moet trouwens niet té graag een manuscript willen afronden. Misschien loop je vast omdat je geest ruimte maakt voor een beter idee (oké, dit klinkt heel zweverig). Je kunt onbewust beseft hebben dat dit manuscript het niet helemaal is en je hebt misschien genoeg geleerd om met iets nieuws te beginnen. Er zijn goede tips gegeven hierboven.