Geen afbeelding
Michel.

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Diepgang?

 30 november 2011 - 1:23
Na een tijdje niet bezig te zijn geweest, vanwege een drukke periode in mijn studie, ben ik weer verder gegaan met schrijven. Ik ben sowieso nog niet ver, ik had een paar pagina's vol met ideeen, maar omdat ik het niet gestructureerd had werd het niks. Ik heb het op dit moment gestructureerd, en ben dus ook begonnen met dingen die ik in mijn boek/verhaal wil te brainstormen, zoals verdriet, hoop, idealisme, politiek, magie, veldslagen, tegenslag, cultuur. De dingen waar ik zelf ook graag over lees, en dat is toch vooral fantasy, geschiedenis, en dingen die informatief zijn en toch ook moeilijk om te geloven (Boeken a la Erich von Daniken, dat zijn geen romans, maar meer verslagen van zijn reizen en de bijzondere dingen die hij tegenkomt, en theorrien daarover, zoals over de ijzeren paal in india en de nazcalijnen) Waar ik zelf benieuwd naar ben, is naar hoe ik diepgang kan creeëren? Ik wil geen standaard verhaal hebben van slechterik valt aan, is aan de winnende hand, maar wordt dan toch verslagen. Ik wil dat in mijn eerste boek de slechterik zelfs wint. Mijn uiteindelijke droom is om echt een wereld te creeren met geschiedenis, met goede periodes en slechte periodes. Nu moet zo'n boek dus ook diepgang krijgen, maar hoe kan ik dat precies krijgen? Hoe hebben jullie het verkregen? Eén van mijn ideeën is om te laten proberen de lezer verdriet te voelen. Als een boek of film mij verdrietig krijgt, dan is het naar mijn idee een beter boek dan een boek dat me alleen maar vrolijk maakt, omdat verdriet voor mij een sterkere emotie is dan blijdschap. Ik ben van plan dit te doen door de hoofdpersoon in het eerste boek dood te laten gaan, op ongeveer 3/4 van het boek, als andere key personages geintroduceerd en gevestigd zijn, en het verhaal belangrijker is geworden dan de persoon. Nu wil ik die hoofdpersoon ook een beetje een duistere kant meegeven. Hij kan niet alleen maar goed zijn. Krijg ik hiermee genoeg diepgang, met dit soort dingen? Krijg ik ook diepgang om andere personages hele uiteenlopende karakters te geven? Dat laatste is iets wat mij een van de moeilijkste dingen lijkt.. Dit waren zo'n beetje mijn vragen op dit moment! Bedankt voor het lezen en reageren!

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 november 2011 - 3:17
Pfoeh, je vraagt nogal wat. Bovendien is het de vraag welk soort diepgang je zoekt: zoek je emotionele diepgang, zoals je aangeeft met verdriet laten voelen, of zoek je thematische diepgang, bijvoorbeeld dat jouw verhaal iets zegt bepaalde idealen, een bepaalde moraal bevat of een verwijzing is naar een periode in de geschiedenis. Dit zijn namelijk twee verschillende zaken en ze behoren anders aangepakt te worden. Het zijn ook zeer brede vragen. Volgens mij moet je eerst nog wat boeken lezen om te kijken hoe ze dit hebben aangepakt. Lees boeken waarvan de lezer tranen heeft gekregen om te kijken hoe dit verdriet technisch is gecreëerd. Lees boeken met een thematische of filosofische betekenis om te kijken hoe deze thematische diepgang is verwerkt.

30 november 2011 - 12:23
Het zal toch heel erg liggen aan je definitie van diepgang. "Veel emoties en mee kunnen leven met de personages" is voor de meeste mensen geen diepgang. Diepgang krijg je vaak door een gelaagdheid aan te brengen in het verhaal. Bijvoorbeeld: de bovenlaag is dat de goeie tegen de kwaaie vechten. Maar daaronder maak je een laag waarin de personages minder zwart/wit zijn. Daaronder leg je bijvoorbeeld een laag die refereert aan een conflict in onze wereld. Bijvoorbeeld: oorlog in Uruzgan. Die kun je in een volgende laag vertalen naar bijvoorbeeld een godsdienstoorlog, en refereren naar passages uit de Koran en de Bijbel. En vandaaruit kom je misschien op de oerverhalen van goed versus kwaad, God/Allah en de Duivel, waaruit je uiteindelijk door alle lagen heen kunt concluderen dat er twee grijze strijdende partijen zijn, maar dat het echte Kwaad daarbuiten staat (en beide bedreigt). Daarbij moet je als schrijver vooral de vragen oproepen, zodat de lezer zelf moet nadenken over het antwoord en met alle bespiegelingen die je geeft (je hoofdpersonen in de bovenlaag denken en discussiëren ook) zelf een mening kan vormen. Dat is dus iets anders dan het soort invoelbaarheid waar je het over hebt. Maar in plaats van die emoties los te peuteren kun je dus ook de lezers aan je verhaal binden door ze uit te nodigen om mee te denken. Als je dat goed doet denken ze er nog over na jàren nadat ze het verhaal hebben gelezen.

Geen afbeelding
Hekate

Lid sinds

14 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 november 2011 - 13:24
Ik denk niet dat je door emoties diepgang kunt creëren. Probeer je te bedenken wat je wil vertellen, wat is de boodschap van je verhaal? Zijn er maatschappelijke wantoestanden waartegen je wil ageren? Waarom wil je dit verhaal vertellen? En: wat voor evolutie maken je personages mee, en hoe is dat gerelateerd aan je thema en boodschap? En dat moet je dan allemaal in je verhaal zien te verwerken, liefst zonder je boodschap er te dik bovenop te leggen, zonder zwart-wit te schrijven, en met de kans voor de lezer om zijn/haar eigen conclusies te trekken.

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 november 2011 - 13:52
Zeer zeker kun je door de juiste emoties te beroeren diepgang verwerven. Zie maar hoe vlak en droog de wereld en de mens zou zijn als men alle emoties zou weghalen. De wereld zou zo plat als een dubbeltje zijn. Het is juist de emotionele beroering die de lezer aan een verhaal overhoudt, die een verhaal zijn diepgang geeft, naast de thematische diepgang, waar Schlimaznik het over heeft. Een combinatie van deze twee is ideaal, en geeft het verhaal zijn maximale diepgang. Haal je de emotionele ontroering weg, dan krijg je een diepzinnig verhaal met meerdere lagen, waar je over kunt nadenken, maar wat verder niet echt zal beklijven. Haal je de meerdere lagen en de diepzinnigheid weg, dan krijg je meestal iets als goede lectuur.

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 november 2011 - 15:35
Nee uiteraard, want nergens is men in dit land bewust van emoties en de kracht hiervan. Ik gebruik mijn eigen woorden. Ik noem het emotionele diepgang wanneer een boek zowel gevoelsmatig en thematisch aansprekend is. Bovendien, als je de post van de topicopener goed leest, dan is hij waarschijnlijk op zoek naar wat ik dus emotionele diepgang noem: ''Nu moet zo'n boek dus ook diepgang krijgen, maar hoe kan ik dat precies krijgen? Hoe hebben jullie het verkregen? Eén van mijn ideeën is om te laten proberen de lezer verdriet te voelen''. ''en ben dus ook begonnen met dingen die ik in mijn boek/verhaal wil te brainstormen, zoals verdriet, hoop, idealisme, politiek, magie, veldslagen, tegenslag, cultuur''.

30 november 2011 - 19:10
Probeer eerst eens een spannend verhaal te schrijven, zonder clichébeelden, zonder oppervlakkige personages en zonder terzijdes en gebeurtenissen die niet verder uitgewerkt zijn. Geef alle gebeurtenissen een eigenaar. Het verhaal moet geloofwaardig over komen, zelfs bij fantasy en mythische verhalen, met personen die tot leven komen voor de lezer. Karakters moeten bestaan uit een geheel. Resultaat: Diepgang.

Geen afbeelding
Wiske

Lid sinds

18 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 november 2011 - 21:13
Waarom lijkt het je zo moeilijk om personages verschillende karakters te geven? Gewone mensen zijn toch ook allemaal verschillend? Als je uitwerkt wat je wil, wordt het misschien al interessant. Je zegt geen slechterik te willen die aanvalt bijvoorbeeld. Bedenk eens waarom hij niet aanvalt en wat dat ene is wat hem toch tot razernij brengt. Een slechterik die niets slechts doet is namelijk geen slechterik. Bovendien bestaat niet één mens uit maar één karaktertrek, personages ook niet. Ik weet niet of het handig is de hoofdpersoon überhaupt dood te laten gaan, en dan ook nog op 3/4 van het boek. Dan moet je de lezer een heel goede vervanging kunnen bieden. En niet elk boek dat goed afloopt is zonder diepgang. Een simpele manier voor bereiken van iets meer diepgang is het bedenken van meerdere verhaallijnen, dit in tegenstelling tot en toen en toen en toen en toen kregen ze elkaar, dat is veel te voorspelbaar en te saai. Er zijn duizenden manieren om meer diepgang te bereiken, maar jij blijft degene die alles stuurt. En je wilt nu nog erg veel. Bedenk eerst eens wat het hoofdthema is. Waar gaat het over en waar speelt het zich af, en wat is het belangrijkste dat de hoofdpersoon wil bereiken? Als je dat helder hebt zullen de personages vanzelf gaan leven tijdens het schrijven.

1 december 2011 - 8:50
Krijg ik ook diepgang om andere personages hele uiteenlopende karakters te geven? Dat laatste is iets wat mij een van de moeilijkste dingen lijkt.
Een manier om heel verschillende personages te krijgen is door ze een geboortedatum te geven, en dan te kijken wat hun (uitgebreide) horoscoop zegt over hun sterrenbeeld en dus karakters. Het maakt niet uit of je in horoscopen/astrologie gelooft, het gaat erom dat je een verschillende basis voor je personages krijgt. Je kunt hiervoor ook andere methoden uit de esotherische wereld gebruiken (trek 3 tarotkaarten om hun karkater te bepalen, etc). Het is wel belangrijk te kijken of het karakter echt bij een personage past. Een verlegen huismus die zich altijd aan de situatie onderwerpt zal niet snel op avontuur gaan. Wanneer een groep personages samen moet optrekken, is het belangrijk de groepsdynamiek in het oog te houden, bijvoorbeeld als twee veel ruzie maken, is het handig om er een bij te hebben die de boel altijd weet te sussen. Er zal zich iemand als leider moeten opwerpen, dat hoeft niet altijd het sterkste personage te zijn, maar het kan ook iemand zijn die meer op de achtergrond regelt dat dingen lopen zoals ze moeten lopen.

Geen afbeelding
bavarios

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 december 2011 - 15:05
Hoe hebben jullie het verkregen? Eén van mijn ideeën is om te laten proberen de lezer verdriet te voelen.
Verdriet in de vorm van tranen is inderdaad de KRACHTIGSTE emotie die je een lezer kunt laten voelen. Nooit meer zal de lezer het boek vergeten als hij of zij bij het boek heeft gehuild. Nooit meer. Het is de allerkrachtigste emotie en tegelijkertijd één van de moeilijkste emoties die je de lezer kunt geven. Probeer het maar niet met allerlei gekuntselde platte trucjes. Techniek zeker, maar er moet authenticiteit in zitten, want de lezer laat zich niet foppen. Een boek dat 80 miljoen keer is verkocht en minstens zoveel tranen heeft veroorzaakt is ''Le Petit Prince'', De Kleine Prins. Het is één van de mooiste boeken allertijden. Simpel, maar o zo krachtig in zijn emotionele weergalm. Onderschat echter niet de lach. Als je lezers hoofdstuk na hoofdstuk kunt laten schaterlachen zullen ze dit boek ook moeilijk kunnen vergeten.

Geen afbeelding
Clemens

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 december 2011 - 5:02
Ik zou je adviseren om schrijfoefeningen van Schrijven Online te volgen, of beter: enkele van hun (erg goedkope) schrijfcursussen. Er is veel meer wat je kunt leren dan je misschien denkt. Ikzelf heb hier een paar jaar geleden te weinig aandacht aan besteed, zodat ik moest leren van professioneel commentaar NA het schrijven van hele reeksen romans. Ik ben er wel vasthoudend door geworden, maar eerst schrijven leren (en daar horen ook de zaken bij die jij noemt) was beter geweest. Een heel goed boek wordt hier beschreven (als je goed bent in Engels): http://www.clemensvanbrunschot.nl/een-heel-ander-…