autobiografie

Hoi Elsje, ook ik had de intentie om autobiografisch te gaan schrijven om te worden gelezen. Echter, het gaat er in eerste instantie om Els 'waar kies je voor?' Therapeuthisch schrijven en tegelijkertijd willen delen? Of ... alleen willen delen en van een afstand kijken naar wat je schrijft? Mijns inziens is het bloed zweet en tranen. Om een voorbeeld te geven, ik heb een verhaal geschreven- nog geen 3000 woorden- over mijn overleden vader. Biografisch, maar niet los te koppelen van mijn eigen leven, gevolg dat het tevens auto biografisch werd. Hoewel het schrijven makkelijk ging was het ook zwaar. Je tranen huilen en verder schrijven. Dan denk je :'nu ben ik er,' maar dan begint het pas. Door de proeflezeressen werden vragen gesteld. Waarom dit? waarom dat?, bij iedere vraag kwamen beelden boven dus ... nog dieper. Begin met schrijven, schrijf door en schrijf door. Luister naar je gevoel, Els. Indien je nu een titel gaat bedenken, dan zit je ws teveel in je denken? Die naam komt wel al pennende (of typende). Je zou er ook voor kunnen kiezen om je autobiografie in de 3de persoon te schrijven en die persoon een naam te geven. Sterkte!

Welkom op dit forum. Schrijven voor een verwerkingsproces is prima, maar wil je echt dat iedereen het leest? Is het belangrijk dat anderen het lezen of wil je dat gewoon? Als het puur is om te verwerken, dan zal ik voor mezelf schrijven. Dan kan je er echt alles in kwijt.

Heel veel tikken een gedeelte schrappen je wonden likken de laptop dichtklappen leren over technieken in andere boeken spieken verder gaan waar je was gebleven betrouwbare proeflezers vinden je op het ruwe pad begeven sterke schoenen onderbinden je niet uit het veld laten slaan zo zou het ongeveer kunnen gaan Welkom en succes!

Mhm... schrijven als uitlaatklep voor je verwerking. Niks mis mee. Maar wanneer je het daadwerkelijk wil gaan uitgeven, das toch even andere koek. Je geeft jezelf ontzettend bloot als je er een autobiografisch boek van maakt, dus vraag jezelf van tevoren goed af of dat wel datgene is wat je wilt? Vind je het prima dat iedereen jouw lief en leed deelt, je een hele rits onbekenden een flinke kijk in je ziel geeft en hen kennis laat maken met al jouw rauwe, heftige en intense emoties en ervaringen? Schrijven vanuit de derde persoon kan een oplossing zijn. Echter is mijn persoonlijke ervaring dat het moeilijk is om het vanuit een derde persoon te schrijven, wanneer je er als schrijver zo dicht bij betrokken bent - misschien zelfs té dicht. Maar wellicht werkt het bij jou weer anders. Ik wens je veel succes met je schrijven en je verwerkingsproces.