Goedemiddag samen, Mijn naam is Heleen Quantrill en ik heb mij zojuist aangemeld bij dit forum nav een onderwerp dat er hier besproken is. Ik heb even rondgeneusd en besloot dat ik mij hier graag bij aan wilde sluiten! Ik heb twee boeken geschreven en maandag heb ik mijn eerste gesprek met de uitgever. Allemaal heel spannend, en vandaar dat ik op dit forum terecht kwam (gesprek uitgeverij waren de zoekwoorden). De twee boeken gaan over leven en eten met een beperkt dieet en komen voort uit eigen ervaring. Al met al ben ik er drie jaar mee bezig geweest. Verder heb ik er een blog naast/ parallel aan de twee boeken lopen, schrijf ik over dit onderwerp bij een andere, meer algemene website en ik ben al krap vijf jaar vertaler/ tolk. Toen ik ging studeren koos ik voor de kunstacademie. Helaas liep dat (totaal) niet, maar voor de schrijfopdrachten scoorde ik wel altijd. Ja, schrijven over iets dat je erg interessant vindt is altijd leuk! Toen ik dus vriendelijk doch zeer dringend verzocht werd de academie te laten voor wat het is en iets anders na te volgen, raadden ze me aan te gaan schrijven oid. Toen kwam dat er niet van, maar wel grappig dat je na X jaar een volledig rondje maakt en terug bent bij datgene dat je eigenlijk altijd al heel leuk, plezierig en gemakkelijk hebt gevonden! En aan de toon van de meeste berichten hier te lezen, geldt dat hier zeker. Ik hoop dan ook meer tips over 'hoe om te gaan met je uitgever' en over tijdsplanning met schrijven tegen te komen aangezien ik naast mijn schrijven ook een jong gezin en aanverwante buitenhuiselijke activiteiten er op na houd! Mijn grootste manco is dat ik te gebrand ben op eindresultaat en daardoor de finesses over het hoofd zie. Ik hoop ook hier tips en trucs te lezen over hoe ik dit meer kan ondervangen, want het blijft een terugkerend probleem! Maar ik brei er een eind aan, het is veel te mooi weer buiten eerlijk gezegd en volgens mij heb ik bepaalde verwachtingen bij mijn lief gewekt over het avondeten... Snel maar wat bedenken! ;-) Een hele fijne dag allemaal en tot horens! Groeten, Heleen Quantrill