Even voorstellen; Guido...

Hey forummers, In het kader van even voorstellen lijkt het me buitengewoon als ik dat ook maar doe! Ik ben Guido. Ik heb al 44 zomers achter de kiezen. Mijn beroep is, met een mooi woord, road-manager...Vroeger heette dat gewoon vrachtwagenchauffeur, maar ik ga met de tijd mee hè. Mijn grote passie buiten mijn schrijven is het fotograferen van verkeersvliegtuigen...Ach, elke gek zijn gebrek zullen we maar zeggen! Wandelen door het Savelsbos, wat op slechts 10 minuten lopen ligt is een andere passie van mij. Lang leve mijn Bourgondische instelling: Wat vandaag niet kan, kan altijd morgen...of zo...Een Bon Vivant puur sang! Op de middelbare school bleek al dat ik een levendige fantasie had. Bij inleveren van opstellen voor het vak Nederlands bleek dat ik altijd ruimschoots het opgegeven minimale aantal pagina's overschreed. Dhr Hodinius, Jaspars en Mevr de Jong vonden dat de andere klasgenoten maar een voorbeeld aan ondergetekende moesten nemen als het op opstellen aankwam.... Alsjeblieft niet!!!! Ik schreef mijn eerste boek rond die tijd. Een 231 pagina's tellende oorlogsfantasie...Nou ja...schreef hem zelf...Het was een boek waarin veel gebeurtenissen nogal overeen kwamen met de boeken "De Langste Dag"en "Een Brug Te Ver" van de Ierse auteur Cornelius Ryan. Mijn eerste echte boek telde slechts zestig pagina's. Een waar gebeurd verhaal over de zomer van 1983. In 2002 bekroop mij weer eens een idee om een boek te schrijven. Tijdgebrek door mijn werk was er debet aan dat ik maar niets meer deed met dat idee. Maar toch... het bloed kroop waar het niet gaan kon...Achter het stuur, rijdend door half Europa namen die ideëen steeds meer vorm aan. In 2003 schreef ik mijn eerste hoofdstuk... Toen werd het heel lang weer stil. Tot vorig jaar april. Ik fantaseer het geheel onderweg bij elkaar. De rustige wegen in Frankrijk lenen zich uitstekend voor een robbertje fantaseren. In het weekend schrijf ik doorgaans zo'n vier tot acht uur, al naar gelang welk weer het is. Uiteindelijk heb ik ook nog een gezin wat mijn aandacht krijgt. Nu zit ik inmiddels al acht weken thuis door ziekte en groeit het boek met de dag. Fantasie doe ik, bij gebrek aan rustige Franse wegen nu op tijdens mijn wandelingen - of beter hinkpartijen - in het bos, waarmee ik mijn schrijvende plaatsgenoot Jacques Vriens na aap. (Ja. Ik kom hem wel eens tegen!) Inmiddels telt mijn roman al 548 bladzijde en ik weet nog steeds niet van ophouden. Goed, 548 met lettertype Arial en tekengroote 12. Als ik dat omzet naar een meer normaal lettertype en grootte blijven er toch nog rond de 440 bladzijden over. Om eerlijk te zijn weet ik nog niet wat ik ermee ga doen. Uitgeven, of lekker voor mezelf houden...Mijn verhaal is nog lang niet af, en mocht ik besluiten om ermee verder te gaan dan lijkt het me het beste het geheel in een duologie uit te brengen... Time will tell! Genoeg gepraat over mij. Ik hoop lering uit dit forum te kunnen trekken. Je bent immers nooit oud genoeg om te leren, niet? Guido.