Nederlanders kunnen niet op wereldniveau schrijven

Ik ben het helemaal met chrissleavers en zendium eens. Op de vorige bladzijde schreef iemand ook al dat de Nederlandse literatuur ''naar binnen gekeerd is''. En de term ''provinciaals'' passeerde al de revue. Dat is waar het probleem ligt. Het gevolg is nihilistische, provinciaalse literatuur zonder dubbele of driedubbele lagen, waarin alles maar voortkabbelt in zompigheid en saaiheid. Geen universele thema's, geen spanning, geen emotioneel prikkelende literatuur, met veel te weinig passie, liefde en lijden geschreven. Want een echte schrijver moet lijden, hij moet kapotgaan van misère tijdens het schrijven, of in een bijna totaal verknipte mindset zitten, zoals kafka. Uit die mélange ontstaan meesterwerken. Een meesterwerk wordt vanuit de underdog-positie geschreven, door een schrijver die misschien een beetje verwrongen is en niet helemaal pluis is. Die verder kijkt dan het provinciaalse landschap voor zich. Maar dan komt er een zwagerman of grünberg bij de uitgeverij, die weer eens een boekje schrijft dat technisch redelijk goed in elkaar steekt, maar waarin geen ziel, geen passie, geen echt lijden, geen bezieling zit. Het is meestal zo leeg en saai als de huls van een kogel. De uitgevers zijn blij, want de rest kan er al helemáál niets van. Er wordt wat marketing tegenaan gegooid, schrijver krijgt succes, en de bezieling en passie, spanning, emotionele prikkeling verdwijnt nu volledig. Want hij is nu een broodschrijver geworden, die schrijft om het schrijven, met een gespekte bankrekening, in een land waar niets gebeurt.

Geef eens een paar voorbeelden, zodat we kunnen zien wat je precies bedoelt. Hoezo incestueus. Hoezo incestueus literair. Wat is dat.

Het is incestues. Pseudo-literair, met de gedachte en de wetenschap dat je een uitgeverij pleased, die via marketing weer een deel van de lezers pleased. Het zit er veel te dik op, die risicoloosheid, dat binnen de marges schrijven, op de automatische piloot, met een paar kekke franse of duitse zinnen ertussen. Er zit geen bloed, zweet en tranen op de bladzijden, geen echt leed en strijd op de pagina's gekerfd - al is het maar een strijd tegen je eigen boek of gedachten. Geen fantasie, geen creativiteit. En dan heb ik het niet eens over de spanning en het entertainmentgehalte van het boek. De meeste Nederlandse boeken vermoeien mensen in plaats van ze te vermaken. Daarnaast voegt een Nederlands boek zelden iets toe aan de filosofie. Doet het wél een piging om enige diepgang erin te verweven, dan mislukt die poging meestal. Maar zoals vorige posters op deze bladzijde al zeiden. Wil er een Nederlandse topper opstaan en doorbreken op mondiaal niveau, dan moet zijn boek iets toevoegen aan de totale werkelijkheid zoals we die kennen. Zijn boek moet universeel zijn. Dat niveau hebben bijna alle Nederlandse schrijvers, zowel in verleden en heden, nooit en te nimmer kunnen bereiken.

Ik realiseer me dat ik me jaren tekort gedaan heb door vooral Nederlandse auteurs te lezen. Daarom zou ik het erg waarderen als jullie me auteurs en titels uit de echte top kunnen geven. Dan kan ik me een beeld vormen van topliteratuur.

Het gaat gewoon om de kwaliteit van een boek.

Nog altijd blijft de vraag liggen: wie bepaalt dat? En welke top 100 lijsten hebben we het over? Wie heeft die opgesteld? Hebben die mensen wel een Nederlands boek kunnen lezen? Nederlanders staan alom bekend om hun nuchterheid, wat je vaak als emotieloos kunt zien. Mag je dat niet in de Nederlandse literatuur terug zien? En van wie dan niet? Je roep om emotionele impact en het wegvallen van een grens tussen literatuur en lectuur leidt bij mij toch echt tot de conslusie dat je je beter kunt laven aan de boeketreeks en soortgelijke literatuur. Kluun past daar natuurlijk uitstekend in met z'n valse sentiment.

Ik heb Komt een vrouw bij de dokter van Kluun gelezen en je kan veel van deze schrijver zeggen, maar hij heeft wel het lef gehad om een boek te schrijven waarbij hij zichzelf niet van zijn beste kant laat zien. En ik geloof dat hij wel heel eerlijk is. Ik bedoel: het is wel makkelijk scoren om iemand als Kluun de grond in te boren.

En ik geloof dat hij wel heel eerlijk is.

Alleen al daarom is het geen literatuur. Ik moet er niet aan denken dat schrijvers eerlijk zouden zijn, het gaat er toch juist om, om de werkelijkheid te veranderen in een boek en zo de gedachten van de lezers aan het werk te zetten? Zo'n tranentrekkende autobio kan iedereen wel schrijven (en dat wordt ook gedaan, maar de meesten hebben een slechtere PR als Kluun).

Als we wiki toch niet hadden. http://nl.wikipedia.org/wiki/Belangrijkste_boeken… Ik weet niet wat zulke lijsten zeggen. Ik weet wel dat uit protest vernieuwing kan komen, en vernieuwing is altijd welkom. Verbittering niet, overigens.

En ik geloof dat hij wel heel eerlijk is.

Alleen al daarom is het geen literatuur. Ik moet er niet aan denken dat schrijvers eerlijk zouden zijn, het gaat er toch juist om, om de werkelijkheid te veranderen in een boek en zo de gedachten van de lezers aan het werk te zetten? Zo'n tranentrekkende autobio kan iedereen wel schrijven (en dat wordt ook gedaan, maar de meesten hebben een slechtere PR als Kluun).

Hoe denk je dan over "Hersenschimmen" van Bernlef? En hoe denk je over de boeken van Cees Nooteboom? Waarom worden sprookjes en mythes steeds realistischer geschreven in de loop der tijd?

Het gaat gewoon om de kwaliteit van een boek.

Nog altijd blijft de vraag liggen: wie bepaalt dat? En welke top 100 lijsten hebben we het over? Wie heeft die opgesteld? Hebben die mensen wel een Nederlands boek kunnen lezen?

Een Nederlands boek dat van topkwaliteit is, haalt het wereldniveau. Natuurlijk heeft het ook met marketing te maken. Maar een boek dat fantastisch geschreven is en vernieuwend is, haalt gewoon het wereldniveau. Daar ben ik van overtuigd.

Nederlanders staan alom bekend om hun nuchterheid, wat je vaak als emotieloos kunt zien. Mag je dat niet in de Nederlandse literatuur terug zien? En van wie dan niet?

We hebben het nog steeds over de vraag waarom geen enkele Nederlandse schrijver echt is doorgebroken op wereldvlak. Mulish heeft er tegenaan gehikt, maar het was net niet. Wat wel en niet mag is een andere vraag. Daar vel ik geen oordeel voer. alles mag van mij.

Je roep om emotionele impact en het wegvallen van een grens tussen literatuur en lectuur leidt bij mij toch echt tot de conslusie dat je je beter kunt laven aan de boeketreeks en soortgelijke literatuur. Kluun past daar natuurlijk uitstekend in met z'n valse sentiment.

Kluuns boek is geen mix van lectuur en literatuur. Het heeft niets literairs in zich. Misschien, als je er over 20 jaar op terugkijkt, kun je zeggen dat Kluun de eerste schrijver is die de massa echt heeft bereikt. Hij heeft mensen aan het lezen gekregen die nog nooit een boek in hun handen hadden gehad. In die zin heeft hij iets vernieuwends gedaan, en daarvoor verdient ie de credits, maar inhoudelijk gezien is het geen literatuur (hij beweert zelf overigens van wel). Wat echter wel zo is, is dat hij de emoties van zijn lezers heeft weten te prikkelen. Elke boerenlul kan een literair boek schrijven. Gaat wat training overheen, een jaar of vijf of tien misschien voor de gemiddelde mens, en dan zul je mooie zinnen aan elkaar kunnen flansen, met hier en daar een duur duits woord ertussen. Wat bijna niemand kan is 80 porcent van de vrouwen en 60 procent van de mannen aan het huilen krijgen nadat ze je boek hebben gelezen. Kluun heeft dat voor elkaar gekregen. Wat bijna niemand kan is de lezer rollend op de grond van het lachen krijgen. Wat bijna niemand kan is de lezer 300 bladzijden lang doen huiveren van de spanning. Het is veel makkelijker om een literair boek te schrijven dan lectuur dat de lezer pakt. Het is nog veel moeilijker om lectuur en literatuur met elkaar te combineren. Khalid Boudou heeft het met zijn schnitzelparadijs geprobeerd, maar de inhoud van zijn zinnen sneeuwde onder in de stijl ervan. Dat kan i.m.o. nooit de bedoeling zijn. Maar zijn boek kan als leidraad dienen voor toekomstige, wel volledig gelukte mixen tussen lectuur en literatuur. Tegenwoordig noemt elke schrijver die wat chique zinnen kan produceren zich een literaire schrijver. Dat het boek verder niets om handen heeft, de lezer helemaal niet kan prikkelen, doet er dan plots niet toe. Want het is literatuur. Alsof je plots de emoties van de lezer niet hoeft te prikkelen, omdat het literatuur is. Alsof het één ten koste van het ander moet gaan. Dan wordt er gezegd: je moet even door het boek heen bijten, op pagina 120 wordt het spannend. Of nog erger: bij tirza. Een rotvervelend boek, tweederde ervan wezenloos saai. Een minachting voor de lezer. Dat boek krijgt dan ook nog eens twee literatuurprijzen. Een minachting voor de literatuur. Ik heb bij een film nog nooit iemand horen zeggen: De eerste 60 minuten zijn wezenloos saai. Je moet er ff doorheen bijten, bij de laatste 30 minuten wordt het leuk. Na vijf minuten wordt de dvd alweer uitgezet. Maar bij boeken word je blijkbaar geacht peentjes zwetend van de saaiheid door de bladzijden te ploegen op zoek naar...een climax...om er uiteindelijk niets voor terug te krijgen. Ik vind dat echt niet meer kunnen in de 21ste eeuw, waar mensen helemaal geen tijd meer hebben om de tijd te nemen zich door een boek te worstelen. Wat mij betreft is ''het proces'' van kafka het ultieme boek dat lectuur en literatuur met elkaar combineert. Het pakt de lezer gelijk, van begin tot eind, en is uitstekend geschreven. En daarom is kafka doorgebroken op mondiaal niveau. Daarnaast heeft hij iets toegevoegd aan de literatuur én aan de filosofie.

Ik vind het juist fantastisch dat er zoveel verschillende soorten schrijvers bestaan, zodat er altijd wel iets is dat in je straatje ligt. Nederlanders hebben kwaliteiten die schrijvers in andere landen weer niet hebben. De nuchterheid, het kale taalgebruik, vind ik juist mooi. Het is wel zo dat ik meer in de jeugdliteratuur zit, maar daarin kom je die kenmerken ook tegen. Rita Verschuur, Peter van Gestel, Benny Lindelauf, Lydia Rood, Ted van Lieshout, Edward van de Vendel... Jeugdliteratuurschrijvers die ik ijzersterk vind en waarvan een aantal zeker in het buitenland ook erkenning krijgt. Hoewel ze verschillend schrijven, hebben ze die Hollandse nuchterheid toch gemeen, en schuilt er juist in hun manier van schrijven veel poëzie. Ik vind het geweldig (waarmee ik niet wil zeggen dat ik álle Nederlandse schrijvers geweldig vind; je kúnt ze gewoon niet allemaal over één kam scheren). De Scandinaviërs hebben dat nuchtere bijvoorbeeld ook, misschien heeft het te maken met het gebrek aan zonlicht... Maar ik houd er juist van. Zelf ben ik bijvoorbeeld niet gek op Latijns-Amerikaanse literatuur. Ik houd niet van de magisch realistische onderwerpen, de enorm lange, dichterlijke zinnen... Isabel Allende? Ik kom er niet doorheen. Wat niets zegt over haar kwaliteiten als schrijfster, alleen maar over mijn smaak. Ook geroemde schrijvers uit andere streken, zoals Salman Rushdie, Ben Okri en José Saramago, die dat bloemige en magisch realistische ook hebben, kunnen me niet bekoren, ook al had ik dat nog zo graag gewild. Geef mij de rauwe poëzie van het hoge noorden maar! Kortom, vraag verschillende mensen om een top 100 wereldliteratuurlijst samen te stellen (er van uitgaand dat ze ook veel gelezen hebben uit hele verschillende landen, en in zeer uiteenlopende genres), en er komen heel verschillende lijsten uit. Komt nog bij dat Nederland een klein land is dat dus ook relatief weinig schrijvers voortbrengt in vergelijking met de tig malen grotere Engelse, Spaanse en Franse taalgebieden, en je krijgt uiteraard een lijst waarin Nederlanders niet of nauwelijks voorkomen. Dat is een kwestie van wiskunde (zoals in dit topic al een paar x eerder is aangehaald, maar telkens wordt genegeerd).

Nuchterheid vind ik per definitie een negatieve eigenschap. Of het nou een karaktereigenschap of schrijverseigenschap is. Het is de doodsteek voor een boek, voor het hele leven. Nuchterheid maakt alles dood. Realisme is dan weer wat anders. Realisme is een positieve eigenschap. Realisme dat doorschiet naar nuchterheid creëert een dood stuk boom in plaats van levend papier. De stijl van american psycho van brett easton ellis bijvoorbeeld, is super onderkoeld, zakelijk, emotieloos haast. En toch, doorheen de zinnen voel je die ziekelijke woede van de schrijver. Hij heeft het boek met felrealistische taal geschreven, maar er is eigenlijk geen sprankje nuchterheid in te ontdekken. Zou hij wel nuchter zijn geweest, dan zou hij nooit dit meesterwerk hebben kunnen schrijven i.m.o.

Nuchterheid vind ik per definitie een negatieve eigenschap. Of het nou een karaktereigenschap of schrijverseigenschap is. Het is de doodsteek voor een boek, voor het hele leven. Nuchterheid maakt alles dood. Realisme is dan weer wat anders. Realisme is een positieve eigenschap. Realisme dat doorschiet naar nuchterheid creëert een dood stuk boom in plaats van levend papier.

Realisme vindt jíj een positieve eigenschap, maar anderen weer niet. Wat ik daarmee wil zeggen, is dat mensen gewoon verschillende meningen hebben, dat er verschillende soorten lezers en schrijvers zijn, en dat er plek is en moet zijn voor al die diversiteit. Daarbij vind ik het ook zo typisch dat mensen hier zich zo richten op de top. Wat houdt die top in? Wie bepaalt dat? Wie bepaalt dat iets beter is dan iets anders, en wat voegt het in godsnaam toe aan iemands leven om de top te bereiken? Het is een illusie. Het is voor 99% van de wereldbevolking niet weggelegd om ooit de top te halen van wat dan ook. Als je de top haalt, ben je niet ineens gelukkiger of beter dan andere mensen. Je kan als schrijver hooguit de beste schrijver en mens worden die je kunt zijn, en dat op zich lijkt me al een fantastisch en voldoende streven. Of de mensen om je heen dat zien zitten of niet, of je ooit de top gedeeltelijk of geheel zal halen of niet, heb je zelf niet in de hand en hangt van een hele hoop factoren af, anders dan je eigen wil (ook al willen veel mensen graag geloven dat het leven compleet maakbaar is). Vroeger wilden mensen gewoon schrijven, zichzelf ontwikkelen. Nu wil iedereen ineens de beste zijn van de hele wereld... Dat lijkt me een niet erg 'realistisch' doel.

Een Nederlands boek dat van topkwaliteit is, haalt het wereldniveau. Natuurlijk heeft het ook met marketing te maken. Maar een boek dat fantastisch geschreven is en vernieuwend is, haalt gewoon het wereldniveau. Daar ben ik van overtuigd.

Helaas, hoewel wij mensen graag mogen geloven dat de wereld eerlijk in elkaar steekt en kwaliteit, originaliteit en hard werken door de buitenwereld gezien, geprezen en beloond wordt, is dat lang niet altijd zo. Want dan zou een jeugdliteratuurschrijfster als Lydia Rood bestsellen, terwijl ze dat helaas niet doet, i.p.v. Carry Slee bijvoorbeeld (die noch vernieuwend noch hoogstaand literair schrijft). Dan zou iedereen weten wie Ramón Jiménez is, in plaats van muziek van Lady Gaga te kopen. Dan was de Betamax videorecorder populair geworden i.p.v. VHS. Dan was er overal vrede op de wereld. En ik weet niet wat voor kwaliteit je eigen werk heeft en of je zelf al te maken hebt gehad met uitgevers, maar, ik citeer letterlijk wat een uitgever tegen me heeft gezegd: 'Helaas is kwaliteit niet alles bepalend voor het succes van een boek. Er spelen nog veel meer factoren mee, en die hebben we lang niet allemaal in de hand.' Uitgevers kijken vooral ook naar wat de markt vraagt, en wat de markt vraagt is veelal wegwerpliteratuur. Ze nemen niet zoveel risico's met goede boeken, zelfs als ze die zelf heel mooi vinden. Dan kiezen ze in de huidige, lastige boekenmarkt toch voor een kwalitatief minder, maar wel commerciëler boek, een gehaktballenboek, zal ik maar zeggen. Eentje waarvan ze tegen de boekhandels kunnen zeggen: 'Dit is de nieuwe Kluun, maar dan voor kinderen.' Zodat de boekhandelaren weten waar ze aan toe zijn, en ze bestellen. En daarmee kunnen de uitgevers, als het even meezit, die paar boeken financiëren die ze echt de moeite waard vinden. Als het leven eerlijk in elkaar stak, de wereld ideaal was, dan gaven uitgevers alleen maar boeken uit die ze echt mooi vonden. Maar zij moeten ook gewoon hun brood verdienen, als ieder ander.

Soms moet je (als uitgeverij of boekhandel) gewoon commercieel denken en dat gaat helaas niet altijd samen met creativiteit. Mijn ervaring is dat dat zelfs een zeldzame combinatie is.

Ja, het is gewoon business. En best een harde, niks 'romantisch' aan. Vroeger was het makkelijker, maar de boekenmarkt is de afgelopen tien jaar erg veranderd, en veel uitgevers zijn de Amerikaanse toer opgegaan. Waren ze maar realistisch of nuchter gebleven... :lol:

Judy wat bedoel je met:

de boekenmarkt is de afgelopen tien jaar erg veranderd, en veel uitgevers zijn de Amerikaanse toer opgegaan.

Ik ben het helemaal met chrissleavers en zendium eens. Op de vorige bladzijde schreef iemand ook al dat de Nederlandse literatuur ''naar binnen gekeerd is''. En de term ''provinciaals'' passeerde al de revue. Dat is waar het probleem ligt. Het gevolg is nihilistische, provinciaalse literatuur zonder dubbele of driedubbele lagen, waarin alles maar voortkabbelt in zompigheid en saaiheid. Geen universele thema's, geen spanning, geen emotioneel prikkelende literatuur, met veel te weinig passie, liefde en lijden geschreven. Want een echte schrijver moet lijden, hij moet kapotgaan van misère tijdens het schrijven, of in een bijna totaal verknipte mindset zitten, zoals kafka. Uit die mélange ontstaan meesterwerken. Een meesterwerk wordt vanuit de underdog-positie geschreven, door een schrijver die misschien een beetje verwrongen is en niet helemaal pluis is. Die verder kijkt dan het provinciaalse landschap voor zich. Maar dan komt er een zwagerman of grünberg bij de uitgeverij, die weer eens een boekje schrijft dat technisch redelijk goed in elkaar steekt, maar waarin geen ziel, geen passie, geen echt lijden, geen bezieling zit. Het is meestal zo leeg en saai als de huls van een kogel. De uitgevers zijn blij, want de rest kan er al helemáál niets van. Er wordt wat marketing tegenaan gegooid, schrijver krijgt succes, en de bezieling en passie, spanning, emotionele prikkeling verdwijnt nu volledig. Want hij is nu een broodschrijver geworden, die schrijft om het schrijven, met een gespekte bankrekening, in een land waar niets gebeurt.

Geef eens een paar voorbeelden, zodat we kunnen zien wat je precies bedoelt. Hoezo incestueus. Hoezo incestueus literair. Wat is dat.

Het is incestues. Pseudo-literair, met de gedachte en de wetenschap dat je een uitgeverij pleased, die via marketing weer een deel van de lezers pleased. Het zit er veel te dik op, die risicoloosheid, dat binnen de marges schrijven, op de automatische piloot, met een paar kekke franse of duitse zinnen ertussen. Er zit geen bloed, zweet en tranen op de bladzijden, geen echt leed en strijd op de pagina's gekerfd - al is het maar een strijd tegen je eigen boek of gedachten. Geen fantasie, geen creativiteit. En dan heb ik het niet eens over de spanning en het entertainmentgehalte van het boek. De meeste Nederlandse boeken vermoeien mensen in plaats van ze te vermaken. Daarnaast voegt een Nederlands boek zelden iets toe aan de filosofie. Doet het wél een piging om enige diepgang erin te verweven, dan mislukt die poging meestal. Maar zoals vorige posters op deze bladzijde al zeiden. Wil er een Nederlandse topper opstaan en doorbreken op mondiaal niveau, dan moet zijn boek iets toevoegen aan de totale werkelijkheid zoals we die kennen. Zijn boek moet universeel zijn. Dat niveau hebben bijna alle Nederlandse schrijvers, zowel in verleden en heden, nooit en te nimmer kunnen bereiken.

DIT IS 1000 PUNTEN WAARD DIT STUK, EN IK BEN GENEIGD HET TE STUREN NAAR ALLE UITGEVERIJEN. WE ZIJN ALS SCHRIJVEND LAND INGESLAPEN. OVERIGENS ZIJN ZWAGERMANS BLOEMLEZINGEN VOORTREFFELIJK, MAAR EEN ROMAN/LEESBOEK.. NIET TE DOEN!

Je caps lock staat aan.

TIP AAN NIEUWE MENSEN IN DE DISCUSSIE: DE VRAAG WAS WAAROM NEDERLANDERS NIET AAN DE WERELDTOP STAAN VAN DE LITERATUUR? HET GAAT NIET OVER EEN BOEK, OF OVER EEN SCHRIJVER... HET GAAT OVER HET GEHEEL!

Je caps lock staat aan.

Net als mijn gedachten.

Nou Zendium, als je de kwaliteit van Nederlandse schrijvers zo'n probleem vindt, ligt het nu natuurlijk op jouw schrijvende schouders om er wél wat van te maken en Nederland op de wereldkaart te zetten. Succes.

TIP AAN NIEUWE MENSEN IN DE DISCUSSIE: DE VRAAG WAS WAAROM NEDERLANDERS NIET AAN DE WERELDTOP STAAN VAN DE LITERATUUR? HET GAAT NIET OVER EEN BOEK, OF OVER EEN SCHRIJVER... HET GAAT OVER HET GEHEEL!

Omdat er geen balans is (tussen creatief en commercieel denken.)

TIP AAN NIEUWE MENSEN IN DE DISCUSSIE: DE VRAAG WAS WAAROM NEDERLANDERS NIET AAN DE WERELDTOP STAAN VAN DE LITERATUUR? HET GAAT NIET OVER EEN BOEK, OF OVER EEN SCHRIJVER... HET GAAT OVER HET GEHEEL!

Maar Zendium: wat jij poneert in je topic is een stelling, geen absolute waarheid. Je lijkt duidelijk je mening al gevormd te hebben, net als Bavarios. En je lijkt de verschillende bijdragen van mensen te negeren. Zoals bijv. de kwestie dat Nederland zo klein is óók bijdraagt aan het niet in de wereldtop staan. Of de verschillende vragen, over bijv. wát kwaliteit precies is, wie de top bepaald etc. Dat een aantal van jullie Nederlandse literatuur saai etc. vindt, is een kwestie van smaak, een mening, het is geen feit. We proberen hier met zijn allen toch gewoon een uitgebreid beeld over in kaart te brengen (met nadruk op 'uitgebreid', dus niet op eenzijdig)?

En ik zie nog steeds het incestueuze niet, ondanks de CAPS LOCK. Ik zie wel een betoog van enkele beste stuurlui die aan wal staan. Kom eens over de brug, dames / heren Zendium en Bavarios, en laat eens iets van je eigen schrijven zien - 't zal vast nuchter noch saai zijn; ik ben daar wel benieuwd naar <- we hebben een Proeflezenforum. En als je niet schrijven kunt - wat niet nodig is om commentaar te leveren - wees dan nauwkeurig en vermeld waar precies de schoen wringt bij Grunberg en Zwagerman. Nu blijven jullie steken in een algemeen oordeel, en in algemene adviezen, maar daar kan niemand op voort. Wees concreet. Kom met voorbeelden: wat precies is er zo saai in de Nederlandse letteren? Wat precies is er incestueus? Wat precies is nuchter? Wat? Ik wil weten wat jullie exact bedoelen, en dan kan ik de betreffende stukken lezen, en zien of ze werkelijk saai zijn, of nuchter.

Judy wat bedoel je met:

de boekenmarkt is de afgelopen tien jaar erg veranderd, en veel uitgevers zijn de Amerikaanse toer opgegaan.

Amerikaanse toer is in mijn ogen o.a.: - totale vercommercialisering van de markt, de consument/geld bepaalt wat er uitgegeven wordt, waardoor bestselleritis heerst en er minder geïnvesteerd wordt in kwalitatief goede, maar minder commerciële, boeken van eigen bodem - trilogieën, eindeloos lopende series (om lezers te binden, m.n. in jeugdliteratuur) - boek moet iets extra's bieden (website, online filmpjes, games, muziek etc), zodat het kan wedijveren met multimedia aanbod (m.n. in jeugdliteratuur, want bij de jeugd spelen de technische ontwikkelingen nog de grootste rol) - verschuiving van taken binnen de uitgeverij (vroeger meer ruimte voor begeleiding, tegenwoordig moet je zelfs als goede schrijver liefst al met een perfect manuscript aankomen, waar relatief weinig aan veranderd hoeft te worden; opkomst van manuscriptbeoordelingsbureaus) - boek en schrijver zijn product geworden, als je je boek een duidelijke merkidentiteit kunt geven ('branding' of 'brand design'), en jezelf wellicht ook ('personal branding') des te beter - jeugdboeken moeten hip zijn en net zoals die Amerikaanse, gaan over kleding, beroemd worden en andere onzin (veel jeugdboeken gaan over pop-, film- of musicalster worden e.d. Ja, het 'aan de top willen zijn' past wel bij dit topic :)), daarnaast wordt er ook ongelofelijk veel Amerikaans spul uitgegeven, vooral urban fantasy is in (over weerwolven, vampiers etc.), nogmaals: de bestsellers (wat niet per sé betekent dat het van goede kwaliteit is) Let wel, dit is míjn indruk, en m.n. op het gebied van jeugdliteratuur (mijn vakgebied); misschien klopt niet alles wat ik zeg. Een wat feitelijker artikel (over uitgeverijen in het algemeen) met meer/andere achtergrondinfo is: http://www.vanstockum.nl/book/index.php?chapter=2…

In de Verenigde staten wonen ruim 300 miljoen mensen, in Nederland ruim 16 miljoen. Dus is het logisch dat daar meer mensen zijn die schrijven. Bovendien is een vertaald werk goedkoper dan een Nederlandse schrijver te begeleiden. Wat, als het verboden zou zijn als buitenlandse schrijvers een jaar lang buiten schot moeten blijven? Momenteel lees ik ook een Amerikaans boek. Lange uitweidingen die door Nederlandse uitgevers niet meer worden geapprecieerd. Ook gaat het vaak over hetzelfde onderwerp. :confused:

Mensen, hebben jullie trouwens gezien wat er van de week op de voorpagina van SOL/op de NRC site stond? Een Amerikaans tijdschrift roept Cees Nooteboom op tot één van de 10 beste reisverhalenauteurs van de afgelopen eeuw, naast schrijvers als Amerikaan Paul Theroux en Brit Naipaul (die o.a. de Booker Prize en Nobelprijs voor de literatuur won): “Better known as a novelist than a travel writer in his native Holland, Nooteboom is the ultimate stylist of the genre. Highly introspective and self-conscious, witty and whimsical, he observes people and places, and his reactions to them, with an originality that is totally arresting – and all without sounding remotely precious (…) Sparkling sentences abound in his works.” Witty, whimsical, original? Niet gek voor een saaie, nuchtere Hollander... Zie ook: http://www.schrijvenonline.org/nieuws/newsweek-ce… en: http://www.nrc.nl/nieuws/2011/05/30/newsweek-noot…

Ik heb genoten van deze discussie, zo leerzaam en verrijkend. Zelf heb ik niets toe te voegen, alleen dat ik iedereen wil bedanken voor zijn of haar bijdrage (niet arrogant bedoeld). Zonder iemand tekort te willen doen wil ik vooral Zendium noemen die het aangedurfd heeft een topic als dit te openen, en Schlimazlnik en Judy die voor mij zeer verhelderende argumenten hebben aangevoerd.

Realisme vindt jíj een positieve eigenschap, maar anderen weer niet.

Ja, in de zin dat je de realiteit niet uit het oog moet verliezen als schrijver zijnde. Want anders schrijf je abracadabra. Nuchterheid is echter net als alle woorden waar té voor staat. Nuchterheid is killing voor een boek. Nuchterheid creëert saaiheid en staat per definitie haaks op creativiteit en fantasie. Nuchterheid creëert dus de Nederlandse literatuur die er nu is.

Wat ik daarmee wil zeggen, is dat mensen gewoon verschillende meningen hebben, dat er verschillende soorten lezers en schrijvers zijn, en dat er plek is en moet zijn voor al die diversiteit.

Natuurlijk. mensen hebben een verschillende mening. Met als gevolg dat we dus van mening verschillen. De centrale vraag in deze topic luidt waarom er geen Nederlandse schrijvers op mondiaal niveau doorbreken. Mijn mening is dat er dus intrinsiek iets schort aan de Nederlandse literatuur. Te nuchter en dus te saai. Niet aansprekend. Natuurlijk moet er plaats zijn voor diversiteit. Er moet plaats zijn voor fantasy, absurdisme, thrillers, horrors, tragedies etc. Er is wat mij betreft echter geen plaats voor kwalitatief middelmatige boeken boordevol saaiheid. Najah, feitelijk wel, want ze staan helaas in de boekenkast, maar het is doodzonde.

Daarbij vind ik het ook zo typisch dat mensen hier zich zo richten op de top. Wat houdt die top in? Wie bepaalt dat? Wie bepaalt dat iets beter is dan iets anders, en wat voegt het in godsnaam toe aan iemands leven om de top te bereiken?

Het voegt niets toe. Het maakt alleen maar ongelukkig. Alleen tevreden zijn met de kleine dingen in het leven maakt echt gelukkig. But somebody has to do the dirty job. Ergens ter wereld moet er iemand zo gek zijn om te willen lijden, het maximale uit zichzelf te halen en de top te bereiken. Anders krijgen we geen meesterwerken.

Of de mensen om je heen dat zien zitten of niet, of je ooit de top gedeeltelijk of geheel zal halen of niet, heb je zelf niet in de hand en hangt van een hele hoop factoren af, anders dan je eigen wil (ook al willen veel mensen graag geloven dat het leven compleet maakbaar is). Vroeger wilden mensen gewoon schrijven, zichzelf ontwikkelen. Nu wil iedereen ineens de beste zijn van de hele wereld... Dat lijkt me een niet erg 'realistisch' doel.

Je hebt het nooit zelf in de hand. Je kunt het alleen maar proberen af te dwingen door één eigenschap: doorzettingsvermogen. Maar de wil om het beste boek ooit te willen schrijven kan ervoor zorgen dat je daadwerkelijk een meesterwerk schrijft. Waarom zou een voetballer de ambitie mogen hebben om de top te bereiken, en een schrijver, die zeer vel talent heeft, niet? Het is een professionele business, zoals elke andere business. Het zou doodzonde zijn als een schrijver die extreem veel talent heeft, niet de ambitie heeft om zijn boek voor het groot publiek te presenteren.

oeps...dubbel...

[quote=bavarios]

En ik zie nog steeds het incestueuze niet, ondanks de CAPS LOCK. Ik zie wel een betoog van enkele beste stuurlui die aan wal staan. Kom eens over de brug, dames / heren Zendium en Bavarios, en laat eens iets van je eigen schrijven zien - 't zal vast nuchter noch saai zijn; ik ben daar wel benieuwd naar <- we hebben een Proeflezenforum.

Ik begrijp je nieuwsgierigheid. Ik heb 375 bladzijden geschreven, en ben het aan het herschrijven. Zal nog een maand of 3/4 duren voordat ik de vele fouten eruit heb gefilterd. Moet ik het dan hier op dit forum neerplempen? Liever stuur ik het naar een uitgeverij... Ik ben overigens wel op zoek naar een proeflezer met verstand van zaken. Het liefst iemand die ook net als ik een manuscript heeft geschreven, en hem wil laten redigeren. Op die manier kan er kosteloos aan een soort ruilhandel worden gedaan, want die manuscript beoordelingsbureau's...daar heb ik geen geld voor. Ik kan overigens wel zeggen dat ik redelijk wat verstand van redigeren heb. in minimaal 5 dagen maximaal 10 heb ik een boek van ongeveer 200 blz. geredigeerd, inclusief taal-en spelfouten. Maarja, hoeft niet per se, het is maar een idee.