Schrijven is als blok op mijn hart!

Ehm das een lastig probleem. Misschien moet je even afstand van je grote verhalen (manuscripten) nemen, en kleine verhalen schrijven. Ga fanfaction schrijven! Dat vind ik ontspannend, je kunt ze lang/ kort maken als je zelf wilt en als je een beetje een fatsoenlijk verhaal schrijft is er altijd wel iemand die het leuk vind en een stimulerende positieve review schrijft! :)

Ehm das een lastig probleem. Misschien moet je even afstand van je grote verhalen (manuscripten) nemen, en kleine verhalen schrijven. Ga fanfaction schrijven! Dat vind ik ontspannend, je kunt ze lang/ kort maken als je zelf wilt en als je een beetje een fatsoenlijk verhaal schrijft is er altijd wel iemand die het leuk vind en een stimulerende positieve review schrijft! :)

Thanks, fanction is dan ook wel meestal een groot verhaal. Kan wel ter oefening op zich. Proeflezen kan misschien ook iets zijn. Of niet?

Marondesh, hoe weet je dat het geen writersblock is? En, ik kan je uit ervaring zeggen dat schrijven gewoon niet altijd 'ontspanning' is, het is ZWOEGEN! Waar bne je momenteel mee bezig...? Sterkte!

Als je wilt blijven schrijven om de gang erin te houden, kun je ook een dagboek (blog, journal) gaan bijhouden. Of oefeningen doen. Als je aan een ander verhaal bent begonnen, wil dat zeggen dat er ook een eerste verhaal is. Is dat af? Is het herschreven? Ligt het bij een agent of uitgever? Waarom schrijf je er niet meer aan? Wat is de reden om met een ander verhaal te beginnen? Is het echt zo erg om tijdelijk niet te schrijven? Ga wandelen, dat is goed voor je. Je krijgt er een positief gevoel van en je kunt er inspiratie van krijgen.

Ik herken dat wel hoor. Zelf stap ik er geregeld even uit. Meestal niet langer dan een half jaar, maar een enkele keer heb ik ook wel eens een jaar niets meer geschreven. Het komt daarna altijd vanzelf weer terug. Op dit moment ben ik de helft van een jaar ook echt te druk met andere dingen om nog behoorlijk te schrijven in die perioden. Bij mij werkt het erg goed op deze manier. Ik blijf zin houden en door langere tijd helemaal niet met schrijven bezig te zijn krijg ik vaak een bom aan nieuwe inspiratie. Soms denk ik ook wel eens dat ik er helemaal mee stop. Zo voelt het dan echt op het moment dat ik afstand neem. Dan weet ik zeker, nu is het gedaan, voor mij nooit meer. Maar tot nu toe hervat ik het schrijven toch telkens weer spontaan. Soms tot mijn eigen verrassing. Ineens knalt er dan een verhaaltje uit en de rest komt vanzelf. Dus tja, je kunt meerdere kanten op, afstand nemen, loslaten, of wat LMM zegt kan ook heel stimulerend werken, stop met waar je nu aan schrijft en ga andere dingen schrijven, en proeflezen, en lezen. Maar is uitgegeven worden je sterkste motivatie? Ik kan mij daar nooit zo goed iets bij voorstellen. Ik bedoel, ik wil ook best uitgegeven worden, maar het schrijven van leuke verhalen is toch echt mijn grootste motivatie. Bij jou ook?

Ehm das een lastig probleem. Misschien moet je even afstand van je grote verhalen (manuscripten) nemen, en kleine verhalen schrijven. Ga fanfaction schrijven! Dat vind ik ontspannend, je kunt ze lang/ kort maken als je zelf wilt en als je een beetje een fatsoenlijk verhaal schrijft is er altijd wel iemand die het leuk vind en een stimulerende positieve review schrijft! :)

Thanks, fanction is dan ook wel meestal een groot verhaal. Kan wel ter oefening op zich. Proeflezen kan misschien ook iets zijn. Of niet?

Het hoeft niet groot te zijn hoor. Je kunt een klein verhaal schrijven van één hoofdstuk en 2000 woorden, maar ook een groots verhaal met tientallen hoofdstukken en meer dan 100.000 woorden. Dat laatste zie je echter niet zo vaak. Ik weet niet of proeflezen helpt om je 'groove' terug te krijgen, maar ik denk dat het wel helpt om ook kritischer naar je eigen werk te kijken. Bij mij heeft het iig wel dat effect gehad. ps: De enige fanfiction sites die ik ken zijn wereldwijd, en 99,9% van de verhalen worden in het Engels geschreven. Daar moet je wel rekening mee houden. Je kunt natuurlijk wel in het Nederlands schrijven, maar dan krijg je aanzienlijk minder lezers, omdat je een zeer klein publiek aanspreekt.

Maar is uitgegeven worden je sterkste motivatie? Ik kan mij daar nooit zo goed iets bij voorstellen. Ik bedoel, ik wil ook best uitgegeven worden, maar het schrijven van leuke verhalen is toch echt mijn grootste motivatie. Bij jou ook?

Mijn sterkste motivatie is niet: uitgegeven worden hoor. Maar ik wil het wel graag. :o

Mijn sterkste motivatie is niet: uitgegeven worden hoor. Maar ik wil het wel graag. :o

Wie niet? ;)

Marondesh, hoe weet je dat het geen writersblock is? En, ik kan je uit ervaring zeggen dat schrijven gewoon niet altijd 'ontspanning' is, het is ZWOEGEN! Waar bne je momenteel mee bezig...? Sterkte!

Omdat ik wel inspiratie heb, maar al die inspiratie die ik heb, komt er slecht uit :(. Ik weet dat schrijven niet altijd ontspanning is. Maar ik heb er nu helemaal geen zin meer in :s, ook al vond/vind ik het wel echt super om te doen. Momenteel ben ik bezig met een supergeheim project qua schrijven :P..Nee serieus, ik ben bezig met een heel nieuw iets, misschien dat het daardoor komt. Er zijn niet echt boeken van, dus ik heb geen voorbeeld. (ik schrijf vanaf een ander perspectief dan een red-de-wereld-verhaal).

Joh, gewoon even stoppen, ga idd lekker wandelen, het komt vanzelf weer als het er inzit :)

Als je wilt blijven schrijven om de gang erin te houden, kun je ook een dagboek (blog, journal) gaan bijhouden. Of oefeningen doen. Als je aan een ander verhaal bent begonnen, wil dat zeggen dat er ook een eerste verhaal is. Is dat af? Is het herschreven? Ligt het bij een agent of uitgever? Waarom schrijf je er niet meer aan? Wat is de reden om met een ander verhaal te beginnen? Is het echt zo erg om tijdelijk niet te schrijven? Ga wandelen, dat is goed voor je. Je krijgt er een positief gevoel van en je kunt er inspiratie van krijgen.

Een blog heb ik wel :), doe er niet zoveel mee, maar misschien ga ik dat wel doen. Mag ik vragen wat een journaal is? Ik heb nog geen ander verhaal hoor. Tenminste ik was er wel mee bezig, maar ik vond hem te doordacht, te slecht om mee door te gaan. Ben nu met een veel beter idee gestart, alleen de motivatie is eruit. Tijdelijk stoppen is niet vreselijk erg. Maar ik wil er niet voor altijd mee stopen. Dank voor je antwoord!

Ik herken dat wel hoor. Zelf stap ik er geregeld even uit. Meestal niet langer dan een half jaar, maar een enkele keer heb ik ook wel eens een jaar niets meer geschreven. Het komt daarna altijd vanzelf weer terug. Op dit moment ben ik de helft van een jaar ook echt te druk met andere dingen om nog behoorlijk te schrijven in die perioden. Bij mij werkt het erg goed op deze manier. Ik blijf zin houden en door langere tijd helemaal niet met schrijven bezig te zijn krijg ik vaak een bom aan nieuwe inspiratie. Soms denk ik ook wel eens dat ik er helemaal mee stop. Zo voelt het dan echt op het moment dat ik afstand neem. Dan weet ik zeker, nu is het gedaan, voor mij nooit meer. Maar tot nu toe hervat ik het schrijven toch telkens weer spontaan. Soms tot mijn eigen verrassing. Ineens knalt er dan een verhaaltje uit en de rest komt vanzelf. Dus tja, je kunt meerdere kanten op, afstand nemen, loslaten, of wat LMM zegt kan ook heel stimulerend werken, stop met waar je nu aan schrijft en ga andere dingen schrijven, en proeflezen, en lezen. Maar is uitgegeven worden je sterkste motivatie? Ik kan mij daar nooit zo goed iets bij voorstellen. Ik bedoel, ik wil ook best uitgegeven worden, maar het schrijven van leuke verhalen is toch echt mijn grootste motivatie. Bij jou ook?

Dan stap ik er wel een tijdje even uit :). Of ik ga me concentreren op fanfiction waarmee ik kan oefenen. Proeflezen doe ik dan om kritischer te worden op mijn eigen teksten. Dan ga ik ook gewoon veel boeken lezen - ook al zijn ze er niet in mijn stijl. :D Natuurlijk is het schrijven, het creeeren van mijn droomwereld mijn motivatie.

Joh, gewoon even stoppen, ga idd lekker wandelen, het komt vanzelf weer als het er inzit :)

Hoe zet jij je er toe, om even niet te schrijven. Meestal open ik direct het document. :o.

Heeft iemand misschien tips om het schrijven weer als hobby te zien. Als de nodige ontspanning. Als iets waar ik me op kan verheugen als ik niet te doen heb.

Misschien een ander verhaal er tussendoor schrijven, wat je wel als hobby ziet. En anders je moeilijklopende project loslaten en met iets anders beginnen.

Ja, dat is een goede vraag... Het is wel vaak even afkicken. Maar ik heb geleerd dat ik soms gewoon moet stoppen, omdat ik anders te veel kan schrijven. Mijn hoofd gaat tollen, ik doe niets anders meer, denk aan niets anders meer en op het laatst doe ik geen oog meer dicht. Het wordt een kwelling en kan zelfs mijn functioneren aantasten. De eerste keer dat het zover kwam stopte ik vanzelf. Ik kon eigenlijk niet anders. En nu voel ik eerder aan wanneer ik toe ben aan schrijfrust. Dan moet ik nog wel even door een zure appel heenbijten, maar het went steeds sneller en ik laat het daarna ook echt helemaal los. Ik denk dat ik het dus spontaan geleerd heb door eerst 'te ver' te gaan en vervolgens te ervaren hoeveel goed het deed om een tijd rust in te lassen.

Ja, dat is een goede vraag... Het is wel vaak even afkicken. Maar ik heb geleerd dat ik soms gewoon moet stoppen, omdat ik anders te veel kan schrijven. Mijn hoofd gaat tollen, ik doe niets anders meer, denk aan niets anders meer en op het laatst doe ik geen oog meer dicht. Het wordt een kwelling en kan zelfs mijn functioneren aantasten. De eerste keer dat het zover kwam stopte ik vanzelf. Ik kon eigenlijk niet anders. En nu voel ik eerder aan wanneer ik toe ben aan schrijfrust. Dan moet ik nog wel even door een zure appel heenbijten, maar het went steeds sneller en ik laat het daarna ook echt helemaal los. Ik denk dat ik het dus spontaan geleerd heb door eerst 'te ver' te gaan en vervolgens te ervaren hoeveel goed het deed om een tijd rust in te lassen.

Ik moet dus eigenlijk nu te ver gaan en daarna stoppen. Of raad je dat niet aan om te doen? Misschien is het voor mij nu juist wel makkelijk om even te stoppen, dan pak ik de draad ooit wel weer op.

Mag ik vragen wat een journaal is?

Journal als in LiveJournal. Het idee was oorspronkelijk dat het meer op een dagboek leek dan een weblog dat doet.

Tijdelijk stoppen is niet vreselijk erg. Maar ik wil er niet voor altijd mee stopen.

Mijn ervaring is dat het altijd weer terugkomt (net als bij EstherQ). Het voordeel is dat het een hobby is, ik hoef er niet van te leven. Dus hoeft er niets af, er zit geen prestatiedrang achter. Als ik geen zin heb dan heb ik geen zin, dan heeft het ook geen zin om verder te worstelen. Goede ideeën kan ik altijd noteren om later uit te werken.

Mag ik vragen wat een journaal is?

Journal als in LiveJournal. Het idee was oorspronkelijk dat het meer op een dagboek leek dan een weblog dat doet.

Tijdelijk stoppen is niet vreselijk erg. Maar ik wil er niet voor altijd mee stopen.

Mijn ervaring is dat het altijd weer terugkomt (net als bij EstherQ). Het voordeel is dat het een hobby is, ik hoef er niet van te leven. Dus hoeft er niets af, er zit geen prestatiedrang achter. Als ik geen zin heb dan heb ik geen zin, dan heeft het ook geen zin om verder te worstelen. Goede ideeën kan ik altijd noteren om later uit te werken.

Aah dank u :D. Dan weet ik nu dus wel zeker, dat ik er even afstand van neem. Heb niet echt meer motivatie om te schrijven. Dan ga ik gewoon weer schrijven, als mijn motivatie terug is. Ondertussen houdt ik me wel met schrijven en dat soort dingen bezig. Alleen laat ik het verhaal even los, voor onbepaalde tijd.

Of je nu schijft voor je boterham of als hobby, een vakantie kan iedereen wel een keertje gebruiken. In alle andere beroepen krijg je immers ook regelmatig vakantie? Ik schrijf het wel eens op de kalender: streep streep deze week niet schrijven.

Of je nu schijft voor je boterham of als hobby, een vakantie kan iedereen wel een keertje gebruiken. In alle andere beroepen krijg je immers ook regelmatig vakantie? Ik schrijf het wel eens op de kalender: streep streep deze week niet schrijven.

Hmm ja dat klopt inderdaad. Ik moet het gewoon als werk zien, soms ben je het even zat en lukt het niet meer. Neem dan een vakantie. Als ik dat regelmatig doe, zal ik het wel leuk blijven vinden.

Of je nu schijft voor je boterham of als hobby, een vakantie kan iedereen wel een keertje gebruiken. In alle andere beroepen krijg je immers ook regelmatig vakantie?

Ik schrijf nu ook voor mijn brood (geen fictie, maar toch moet je zinnen verzinnen), en dan is het gewoon: deadline is deadline, zin of geen zin. Je zorgt maar dat het af is en als je op vakantie wilt, dan ná de deadline.

Of je nu schijft voor je boterham of als hobby, een vakantie kan iedereen wel een keertje gebruiken. In alle andere beroepen krijg je immers ook regelmatig vakantie?

Ik schrijf nu ook voor mijn brood (geen fictie, maar toch moet je zinnen verzinnen), en dan is het gewoon: deadline is deadline, zin of geen zin. Je zorgt maar dat het af is en als je op vakantie wilt, dan ná de deadline.

Maar daar heb ik dan "gelukkig" nog geen last van, ik schrijf voor mijzelf, nu nog.

Ja, dat is een goede vraag... Het is wel vaak even afkicken. Maar ik heb geleerd dat ik soms gewoon moet stoppen, omdat ik anders te veel kan schrijven. Mijn hoofd gaat tollen, ik doe niets anders meer, denk aan niets anders meer en op het laatst doe ik geen oog meer dicht. Het wordt een kwelling en kan zelfs mijn functioneren aantasten. De eerste keer dat het zover kwam stopte ik vanzelf. Ik kon eigenlijk niet anders. En nu voel ik eerder aan wanneer ik toe ben aan schrijfrust. Dan moet ik nog wel even door een zure appel heenbijten, maar het went steeds sneller en ik laat het daarna ook echt helemaal los. Ik denk dat ik het dus spontaan geleerd heb door eerst 'te ver' te gaan en vervolgens te ervaren hoeveel goed het deed om een tijd rust in te lassen.

Ik moet dus eigenlijk nu te ver gaan en daarna stoppen. Of raad je dat niet aan om te doen? Misschien is het voor mij nu juist wel makkelijk om even te stoppen, dan pak ik de draad ooit wel weer op.

Nee, dat raad ik niet aan. Het zou fijn zijn als je niet eerst een grens overgaat, maar al daarvoor een balans kan vinden in wat goed werkt. Mja, je zult het toch zelf uit moeten vogelen, wat voor jou werkt :)

Nee, dat raad ik niet aan. Het zou fijn zijn als je niet eerst een grens overgaat, maar al daarvoor een balans kan vinden in wat goed werkt. Mja, je zult het toch zelf uit moeten vogelen, wat voor jou werkt :)

Haha oke. Ik ga vandaag even een oud hoofdstuk erbij pakken en die wat aanpassen, zodat hij in het verhaal past, daarna ga ik proberen een tijdje te stoppen- vorig jaar was ik een half jaar gestopt, precies op dezelfde tijd :o.

Het is mijn droom uitgegeven te worden. Heeft iemand misschien tips om het schrijven weer als hobby te zien.

Toch een beetje een tegenstrijdige vraag. :) Om je werk uitgebracht te krijgen heb je een bepaalde professionaliteit nodig. Ik weet niet hoe je dagen eruitzien, maar je kunt gewoon lekker door blijven schrijven, op een ontspannen manier om 'erin' te blijven: in het zoeken en kiezen van woorden, het omgaan met verhaalstructuur, het ontwikkelen van gedachtegangen, het vinden van personages - dus bezig blijven met al die dingen die nodig zijn voor een verhaal, zónder daar een direct doel in te willen vasthouden <- alleen het directe doel van jezelf als schrijver ontwikkelen. En schrijf je eens een dag niet, dan schrijf je eens een dag niet - helemaal niet erg. Als je maar wel blijft denken en lezen (met mate). Zolang je nog geen werk hebt uitgebracht, kun je dit als hobby (blijven) zien. Neem de tijd voor je ontwikkeling, gun jezelf een cursus, een schrijfboek, een meelezer, een coach, een schrijfvakantie, en tuffel lekker door.

Nu merk ik dat toen ik begon aan een ander verhaal, het schrijven minder leuk vind. Een soort van last dat ik draag. Door dit schrijf ik dus ook veel slechter dan ik altijd deed.

Is dit objectief vastgesteld? Of is het een idee van jezelf? Omdat je het minder leuk vindt, is het schrijven ineens ook slechter? Leuk en goed staan niet altijd in verhouding met / tot elkaar. Soms is iets niet leuk, maar wel goed. En soms is iets heel leuk, maar toch niet zo goed. Voor een oordeel over je werk heb je vaak anderen / iemand anders nodig.

Toch een beetje een tegenstrijdige vraag. smile Om je werk uitgebracht te krijgen heb je een bepaalde professionaliteit nodig. Ik weet niet hoe je dagen eruitzien, maar je kunt gewoon lekker door blijven schrijven, op een ontspannen manier om 'erin' te blijven: in het zoeken en kiezen van woorden, het omgaan met verhaalstructuur, het ontwikkelen van gedachtegangen, het vinden van personages - dus bezig blijven met al die dingen die nodig zijn voor een verhaal, zónder daar een direct doel in te willen vasthouden <- alleen het directe doel van jezelf als schrijver ontwikkelen. En schrijf je eens een dag niet, dan schrijf je eens een dag niet - helemaal niet erg. Als je maar wel blijft denken en lezen (met mate). Zolang je nog geen werk hebt uitgebracht, kun je dit als hobby (blijven) zien. Neem de tijd voor je ontwikkeling, gun jezelf een cursus, een schrijfboek, een meelezer, een coach, een schrijfvakantie, en tuffel lekker door. ....................................................................................................................................................... Uitgegeven worden is niet mijn hoofddoel, als het niet lukt dan heb ik tenminste een "leuke" ervaring. Schrijven moet voor mij ontspannend zijn en geen last dat ik mee draag, dan kan ik beter even een schrijfvakantie nemen. In de tussen tijd, kan ik aan mijn personages en zo gaan werken, zodat ik niet vastblijf staan. Over de fantasycursus zit ik te twijfelen ik weet namelijk niet of het nut heeft - mijn verhalen worden uit ander perspectief geschreven dan normaal - dat maak ik dadelijk bekend. ....................................................................................................................................................... Is dit objectief vastgesteld? Of is het een idee van jezelf? Omdat je het minder leuk vindt, is het schrijven ineens ook slechter? Leuk en goed staan niet altijd in verhouding met / tot elkaar. Soms is iets niet leuk, maar wel goed. En soms is iets heel leuk, maar toch niet zo goed. Voor een oordeel over je werk heb je vaak anderen / iemand anders nodig. Het is een idee van mezelf, andere mensen vinden het wel goed. Alleen weet ik dat ik beter kan dan dat. Wat ik schrijf is trouwens verre van leuk - beschrijf een moord op een vrouw - dat wil ik wel goed hebben, voor mezelf. Het beste is natuurlijk een goede leuke tekst :P. Ps: sorry voor die puntjes, maar hij wil geen quotes doen :(.