Het gebruik van steekkaarten

Mag ik vragen waar je die tip gelezen hebt?

Hier: http://christinemareebell.wordpress.com/ (Je moet wel even naar beneden scrollen - Onder de titel: "Manuscript Mapping/Scene Interrogation")

Oke, ik kan me nu een beeld vormen. Ik had er nog nooit van gehoord :o Sorry ik kan je dus niet helpen. :(

Carl, denk in termen van filmscripts. Wat jij beschrijft is volgens mij één scène.

Hallo Carl, De bedoeling is dat je scènes kort samengevat op zo’n kaartje zet. Ik heb op een vergelijkbare manier gewerkt toen ik toneelstukken schreef. Dan bedacht ik vooraf welke personages een rol hadden, wat mijn thema was enz. Iedere scène die in mijn hoofd schoot, gaf ik een naam. Bijvoorbeeld: “Y krijgt ruzie met X”. Je geeft dus het stukje van je verhaal een titel. Dan tikte ik die scène uit op mijn PC en gaf het document dezelfde titel als de scène op het kaartje. Soms had ik b.v. inspiratie voor een humoristische scène. Na bijvoorbeeld 20 scènes maakte ik van mijn kaartjes een logische volgorde en plakte daarna alle uitgetypte scènes onder elkaar in een bestand. Het voordeel van die kaartjes is dat het makkelijker “schuift” dan het continu verplaatsen van hele lappen tekst. Je kunt net zolang schuiven tot je verhaal klopt en dan één document maken van alle losse scènes. Dan was het daarna enkel een kwestie van de boel aan elkaar breien en was het verhaal klaar. Vooral bij het schrijven van een klucht vond ik het heel bruikbaar. Mijn werkwijze van destijds wijkt iets af van wat die dame doet van de genoemde website. Zij markeert iedere scène op het kaartje met een stickertje en geeft er een classificering aan. Het voordeel daarvan is dat als je met heel veel scènes werkt, je in een oogopslag kunt zien wat belangrijk en onbelangrijk is en wat je hebt weggehaald. Mij lijkt deze methode wat minder bruikbaar voor (complexe) boeken, maar in de theaterwereld wordt deze methode veel gebruikt, ook b.v. door cabaretiers en tonpraters. Het bord met de kaartjes kun je dus een beetje zien als een inhoudsopgave.

Bedankt voor jullie hulp! Mo: Schrijf jij de scenes dan ook kort uit op zo een steekkaartje? Dus: 1. Een man zit in de woonkamer 2. De bel gaat, zijn vrouw gaat de deur open doen. Een kennis staat voor de deur. De vrouw laat haar binnen. 3. Samen drinken ze thee in de woonkamer en praten wat. Of alleen de titel van de scene? (In dit geval zoiets als: Een onverwachte gast)

Je schrijft alleen de titel van de scéne op het steekkaartje. B.v.: steekkaartje "Een onverwachte gast" + b.v. kort samengevat X en Y ontmoeten elkaar voor de eerste keer. Als het een belangrijke scéne is, plak je er b.v. een ster op, zoals die vrouw doet waar jij over las. Je maakt daarna een document op je computer dat je opslaat met dezelfde titel van het steekkaartje: "Een onverwachte gast". Daar werk je die scéne uit. Je steekkaartje is dus enkel een geheugensteuntje voor de scéne die je hebt geschreven.

De steekkaartjes methode is inmiddels ook al lang in software gegoten (voor de mensen die schrijven met een pen op kaartjes maar eng vinden). Hier staat een overzicht: http://www.schrijvenonline.org/schrijfgids/schrij…. Zou is er Scrivener, Y-writer en tal van andere programmaatjes waarmee je scenes kunt schrijven (en makkelijk heen en weer schuiven). Handig voor het geval je toch erg verknocht bent geraakt aan de PC.

Ik gebruik idd digitale scenes in Scrivener. Werkt heel handig en je raakt je kaartjes niet zo gemakkelijk kwijt!

Even terug naar de hoofdvraag: Is dit een scene... Ik denk dat het een scene is als je het niet verder kunt opsplitsen. De genoemde 1, 2 en 3 horen bij elkaar. Je zult nooit gebeurtenis 3 ergens anders in het verhaal plaatsen, en later weer met 1 en 2 op de proppen komen. Een goed idee dat ik hier ook voorbij zag komen: denk in filmscripts, film-scenes. Als je iets affectie met film en video hebt, dan zie je dat dit bij elkaar hoort. De uitvoering, het camerawerk, kan dan later nog ingevuld worden, maar dit is de essentie.