Te veel dialogen

Ik ben juist andersom bezig; heb de neiging te veel te vertellen wat ik ook in de vorm van dialogen zou kunnen doen. Ik denk dat je een balans moet zoeken. En ik ook.

Je kunt misschien als lezer wel moe worden bij het lezen van veel dialoog (dat is denk ik iets persoonlijks; ikzelf houd van behoorlijk wat dialoog, maar ik ben dan ook een luisteraar), en je moet erop letten dat je verhaal levendig blijft, dat je de spanning weet vast te houden, dat je de lezer blijft meenemen.

Als ze in het verhaal passen en ze hebben inhoudelijk gezien een toegevoegde waarde, zou ik ze er gewoon in laten zitten. Wanneer je bijvoorbeeld een toneelstuk schrijft dan zijn volgens mij dialogen een must, want dat houdt de spanning erin. Zo heb ik bijvoorbeeld met veel plezier 'Romeo and Julliet' van Shakespeare gelezen. Ik denk dat dat komt door de zinnen die blijven hangen, er zoveel waarheid in zit en ze met veel (taal)gevoel zijn geschreven. Het gaf mij iets om over na te denken.

En ik ook.

:D Ik heb er nog even over nagedacht, maar volgens mij is dat hoofdstuk in balans wat de hoeveelheid dialogen/beschrijving betreft. Maar toch vraag ik me af of je te veel dialogen kan hebben. Kijk ik naar het boek wat ik nu lees, daar is behoorlijk veel dialoog met veel uitleg, maar dat is niet storend. Maar dat zijn vooral langere dialogen, terwijl de mijne gemiddeld gezien kleiner zijn.

Wanneer je bijvoorbeeld een toneelstuk schrijft dan zijn volgens mij dialogen een must

Volgens mij ook. :D

Ik denk dat daar geen discussie over kan bestaan :P

:lol: Gelukkig maar.

Wanneer je bijvoorbeeld een toneelstuk schrijft dan zijn volgens mij dialogen een must, want dat houdt de spanning erin.

Nauw... een must have is een dialoog nu ook niet voor een toneelstuk. Je kunt het ook opbouwen uit monologen of een monoloog. Maar goed: Naar mijn idee kan je wel teveel dialogen in een tekst hebben, maar dat zou niet snel gebeuren. Er zou altijd wel een stukje gebeurtenis in moeten zitten om het spannend te houden, maar informatie door middel van dialogen is zeker niet verkeerd.

Ik denk dat het belangrijkste is dat je "weeft". Dat er tussen het gepraat ook actie zit, hier en daar een summiere beschrijving, dat de dialoog de plot vooruitstuwt.

Wanneer je bijvoorbeeld een toneelstuk schrijft dan zijn volgens mij dialogen een must

Volgens mij ook. :D

En een pantomime dan? On topic: Heb je uitgezocht, Waus of er boeken zijn die volledig uit bv een dialoog bestaan?

Ik bedoel met toneelstuk eigenlijk de toneelstukken zoals Shakespeare ze schrijft. Ik noemde niet voor niets Romeo and Julliet. Waus wat denk je van: 'Dialogen schrijven' door Don Duyns (uitgeverij augustus)? Of lees je liever geen schrijfboeken?

Wanneer je bijvoorbeeld een toneelstuk schrijft dan zijn volgens mij dialogen een must

Volgens mij ook. :D

En een pantomime dan?

Bij pantomime zijn dialogen van het hoogste belang. ;) Nu ja, eigenlijk heb ik in # 3 al mijn zegje gedaan.

Hebben jullie Marcel Marceau-leeft jij nog?- wel eens gezien, meegemaakt en ervaren? Ongelooflijk zoals die man non- verbaal spreekt! Stille monoloog na monoloog na monoloog, zodanig dat het een dialoog lijkt met zichzelf en/of met de zaal. Hm, ik ben w.s. off topic.

Is een monoloog niet een dialoog met jezelf?

Ja, vind ik wel! hoewel, iemand kan ook voor zich uit denkendpraten zonder -zichzelf- antwoord te geven. @Waus, ookal ben ik nog niet zo ervaren in het schrijven van dialogen. Ik voel dat je het als rustige, minder rustige of hele heftige eb en vloed kunt zien. Dus praat praat praat praat praten met elkaar. Na een poos stilte om te laten bezinken waarbij van alles wel of niet kan worden gedaan/beschreven. Zoiets! En daarna weer blablabladiblaaa

Is een monoloog niet een dialoog met jezelf?

Waarom denk je dat?

Is een monoloog niet een dialoog met jezelf?

Waarom denk je dat?

Omdat ik ooit geleerd heb dat er een conflict moet zijn als je een verhaal of toneelstuk (en andere soorten van creatief proza) schrijft en dat red je niet zonder botsing van twee of meer personages. Dus als je dan een monoloog hebt, dan is degene met wie je 'botst' jezelf en dat vormt zich dan naar mijn idee tot een dialoog met jezelf.

@Waus: het belangrijkste bij dialogen, is dat ze helder en vooral levendig zijn. Dus als er gepraat wordt, mag er niet worden gepraat om het 'praten'. Het moet ergens toe leiden. Houd een dialoog levendig door kleine stukjes omgeving toe te voegen, een gebaar, een gezichtsuitdrukking. Pas op - dit is een veelgemaakte beginnersfout - voor zogenaamde 'kapstokken'. Dialogen die veel informatie bevatten, informatie die jij aan de lezer kwijt wilt. Zulke 'kapstokdialogen' worden vaak star en statisch. Probeer dergelijke info op andere plaatsen in je verhaal te stoppen en houd de dialogen dus helder en levendig. Ik hoop dat je hier wat aan hebt!

Ik sluit me aan bij Siska

Een favoriete schrijfster van mij, Lee Weeks, schrijft alleen maar in dialogen. Heel sumier belicht zij als vertellende schrijster er tussendoor. Heel apart en heel boeiend om te lezen. Waus als jij vind dat jij het zo moet schrijven dan moet je het ook zo gewoon doen.

@ Four Seasons: een monoloog kun je ook afsteken tegen iemand anders, dan zijn de woorden niet aan of tegen jezelf gericht, terwijl er toch maar één iemand aan het woord is <- het kenmerk van een monoloog. Tegelijkertijd kan iemand, zoals jij aangeeft, botsen met zichzelf. Als hij dan met zichzelf een robbertje verbaal vecht, houdt hij een innerlijke monoloog. Is er - in de gedachte van die persoon - iemand anders bij betrokken, en heeft hij daar een dialoog mee, dan wordt dat schaduwmonoloog genoemd.

Het is al eens genoemd, maar ik vind dat veel dialogen vooral vervelend zouden zijn als je de lezer te opzichtig van informatie voorziet, of als ze geen functie hebben in het verhaal. Dat leest niet prettig, want dan wordt je als lezer als het ware 'de les gelezen'. (Kijk bijvoorbeeld maar eens naar dialogen in soaps, hoeveel informatie er in die zinnen wordt gepropt. Zo moet het dus niet) Je zou je dus kunnen afvragen welke functie elke dialoog heeft voor je verhaal. Wil je de karakters uitdiepen? Is het relevant voor de ontwikkeling van het verhaal? Een groot aantal dialogen zou je dan misschien kunnen inkorten omdat je bij wijze van spreken het weer kan beschrijven, in plaats van dat je dit in een dialoog behandelt. (Tenzij je verhaal ermee geholpen is natuurlijk!) Ook een overbodige dialoog: Trying2Boringinal zei met een knipoog "Succes met dialogen schrijven!" Een goede monoloog schrijven moet ik maar eens proberen te leren, dat zou mijn schrijven wel verrijken.