En nu?

Hoi Juf Guusje, het hangt er helemaal vanaf wat voor soort verhaal je wilt schrijven. Je hebt nu een verslag in de ik-vorm geschreven. Nu is het zaak om te kiezen wat je er mee wilt. Wordt het voor kinderen of voor volwassenen? Blijft het een verslag ofroman? Dat bepaald namelijk erg je toon van het verhaal. Is het vanuit het perspectiefvan de zus als12-jarige, of vanuit de ouders of een alwetende verteller. Als ik jou was zou ik met de tekst die je hebt lekker gaan spelen. Schrijf het vanuit verschillende perspectieven, en kijk wat je het meeste aanstaat. En in de tussentijd hier rondstruinen of schrijfboeken lezen. Succes!

Ik zou eerst vragen wat je familie ervan vindt als je er een boek van maakt, en dat misschien wel gaat uitgeven (al dan niet in eigen beheer). Zo te horen geeft het heel veel weg over jullie gezin. Als lezer kan het verslag in de ik-vorm een heel indringend gebeuren zijn, waar je ontzettend mee kan gaan meeleven. De zij-vorm geeft wat meer afstand, als het te heftig wordt kan dat heel goed zijn. Je kan ook verschillende vormen gewoon proberen. Schrijf een stuk in zij-vorm, in ik-vorm, misschien zelfs vanuit je zus. En kies daar dan welke vorm jij het beste bij het verhaal vindt passen.

De achterliggende vraag bij welke vorm je kiest, is vanuit wiens perspectief of wiens perspectieven je het verhaal wilt doen. Dat is de eerste vraag die je jezelf moet stellen. Vanuit jezelf als zusje? Of wil je je ook inleven en het verhaal doen vanuit je ouders en/of vrienden/anderen? Ik vermoed alleen vanuit jezelf (dat zeg je eigenlijk ook). Dan ligt een ik-figuur voor de hand en kun je weinig met een alwetende verteller. Ik denk eigenlijk dat je je dan alleen maar problemen op de hals haalt, althans als je per perspectief niet netjes in hoofdstukken scheidt. Ik althans vind de alwetende verteller stukken lastiger dan de personale verteller. Maar het is net wat je wilt. Om te beginnen kun je een tijdslijn maken en daar hoofdstukken en personages en scènes aankoppelen. Er zijn ook schrijvers die dat niet doen, die gewoon uit de losse pols gaan schrijven. Maar een overzicht kan een prettig houvast geven. Schrijf in scènes en laat wat je schrijft ook eens lezen aan iemand buiten je familiekring, als je er echt iets mee wilt. Familie en vrienden zijn al bij voorbaat geïnteresseerd in wat je schrijft en zijn vaak minder kritisch. Ik praat hier ook uit eigen ervaring. Maar in het begin kan beperkte feedback van alleen familie en vrienden ook erg steunend en prettig zijn, het geeft je de tijd om te groeien. Er is natuurlijk een groot verschil tussen verslag en romanvorm. Bij een verslag verwacht ik een meer autobiografisch en misschien ook completere, feitelijkere insteek. (denk aan allerhande medische feiten en zo) Die meer feitelijke insteek is bij een roman minder belangrijk, kan zelfs de dood in de pot zijn (als je snapt wat ik bedoel). Bij een roman kun je in principe ook je fantasie een rol laten spelen en een stuk fictie aan toevoegen. Een feitelijk verslag is vooral interessant voor wie hetzelfde treft. Een roman kan een veel grotere doelgroep aanspreken, maar de uitdaging voor de schrijver is ook stukken groter. Succes!

Nog wat aanvulling bij AnnemiekV. Alles wat zij schrijft klopt, naar mijn mening. Ik was ooit ook iets dergelijks van plan. Een paar aspecten werden nog niet genoemd. Als je er een romanvorm voor kiest, ben je niet (zo) afhankelijk van de goedkeuring van je familie. Romanfiguren zijn immers fictief. Daar staat wel tegenover dat je dat moet kúnnen en voor mij bleek dit (voorlopig in ieder geval) niet haalbaar. Iedereen verwerkt dingen in zijn eigen tempo, ik heb meer tijd nodig om genoeg afstand te nemen om er een roman van te maken dan er nu verstreken is en wie weet, lukt het me wel nooit. Jij bent echter nog jong, en hebt er daardoor meer tijd voor. Commercieel gezien is een roman veel aantrekkelijker. Er zijn al zoveel boeken in verslagvorm over ziektes. Nogal wat gewicht in de balans aan de kant van romanvorm, hè? Alleen onderschat dat niet. Een verslag is een totaal ander iets dan een roman. Persoonlijk vind ik een roman over een onderwerp wat heel dicht bij me staat, te moeilijk. Wat Waus je al adviseerde: maak een aantal verschillende hoofdstukken, allemaal vanuit een ander perspectief en kijk wat je het beste bevalt?

Aan al die goede adviezen kan ik nog maar een dingetje toevoegen: lees een paar boeken over hoe je leert schrijven. Een draadje waar een flink aantal titels in wordt genoemd: http://www.schrijvenonline.org/forum-onderwerp/26… Succes en veel plezier!

Een belangrijke vraag om te beantwoorden is voor wie je dit boek schrijft? Is het enkel voor je familie, dan is een verslag wel goed; het is dan een herinnering waarbij herkenning van de feiten, data, ervaringen belangrijk zijn. Je zou dan ook ervaringen van anderen die dichtbij stonden, kunnen meenemen. Dat betekent interviewen. Als je daar een mooi stuk van kunt maken, geef je je familieleden (en jezelf) een mooi document. Wil je het boek schrijven voor een groot publiek, dan moet je je denk ik beraden op scholing (tenzij je een natuurtalent bent). Een ego-document is niet zomaar geschikt voor publicatie. Met scholing bedoel ik: informeer je over perspectief, stijl, structuur, plot, personages en zo meer. Dat kan via cursussen, workshops, opleiding, en via zelfstudie. Er zijn veel boeken geschreven over hoe je een boek kunt schrijven (zie de link die Odysseia geeft in # 5). En zoek mensen die objectief feedback kunnen geven. Familieleden die deze gebeurtenis hebben meegemaakt, herkennen bij voorbaat al zoveel in het verhaal dat hun emoties vanzelf gaan vloeien als ze er een paar zinnen van hebben gelezen. Dat is prachtig als je het alleen voor hen schrijft, maar het grote lezerspubliek zal er niet genoeg aan hebben.

Welkom op dit forum!

Bedankt allemaal voor jullie reactie, hier kan ik zeker wat mee!