Hoe vind/vond je je eigen stijl?

Leuk onderwerp. Zelf heb ik geen idee wat mijn stijl is. Ik ben dan ook pas net 'serieus' aan het schrijven begonnen. Vooral bezig met dingetjes uitproberen. Gewoon om te kijken wat ik allemaal zou kunnen en het schrijven wat beter onder de knie te krijgen. Of dat ook een goede manier is om je eigen stijl te vinden? Dat merk ik vanzelf wel. Was er niet ook een cursus hier op SOL? Vind je eigen stijl?

Tantebetje, Waarom lijkt het je geen goed idee voor mij om journalist te worden? En: wat zou Margreet wel bedoelen? (zie topic terugblik 2010)

Hoe ik hem vond. Gewoon heel veel schrijven, en na een tijdje zeiden mensen dat zoals ik toen schreef, dat dat mijn steil was :) ging eigenlijk vanzelf.

Wat heerlijk Waus!

Wat bedoel je hier juist met stijl? Want in de andere draad lijkt het eerder over genre te gaan. Nu ja, journalistiek is natuurlijk ook geen genre, maar zeker geen stijl ;) Bij mijn weten is stijl ook niet iets wat je echt kunt benoemen, maar meer iets dat je meteen herkent dat verhaal X door schrijver A is geschreven.

Hekate, Wat is journalistiek dan wel?

Een beroep?

Net zoals dichter, chicklitschrijfster, columnist of scenarioschrijver een beroep is? Of vallen die beroepen allemaal onder de naam 'schrijver/schrijfster'? (als dit waar is, zou ik willen weten wat voor schrijver/schrijfster ik ben)

@FS, volgens mij wel. Maar dit gaat niet over hoe je je eigen stijl vindt ;)

Eigenlijk meer zoals bakker of slager een beroep is. Als fictieschrijver gaat het toch vooral om creativiteit, terwijl een journalist gewoon het nieuws moet weergeven. Maar dat was mijn punt niet, je zou non-fictie in het algemeen wel als genre kunnen zien. En het lijkt mij dat jij vooral op zoek bent naar een genre, niet naar een stijl. Een journalist zal ook een bepaalde schrijfstijl hebben, al dan niet in functie van de krant/tijdschrift waar hij voor schrijft, maar "journalistiek" of "chicklit" of "column" is geen schrijfstijl maar (min of meer) een genre. Dat is waar ik op doelde.

Je kunt je stijl alleen vinden door hem te ont-wikkelen; dat wil zeggen: schrijven, schrijven, schrijven en daarin jezelf zijn <- je eigen woorden gebruiken, je eigen gedachtegangen, ideeën en doelen. Ook journalisten zijn trouwens wel te herkennen aan hun eigen stijl. Journalistiek is een vak, een beroep, maar wel een waarin je de hand van de beoefenaar kunt herkennen.

Ik denk dat je wel een journalistieke stijl kunt hebben: gericht op feiten, specifiek. En dat is meteen de reden dat ik denk dat journalistiek niet is wat FS het meest ligt. Maar wat niet is, kan komen. Oefening baarst kunst :). Wat Margreet bedoelt, weet ik niet. Ik vind het niet zo'n duidelijk stukje tekst. Margreet heeft geen journalistieke stijl ;). Als ik me goed herinner las ik ergens dat iemand de stijl van FS 'pastoraal' genoemd had en dat betekende dan dat er een duidelijke moraal in te vinden was, of zoiets. Dat lijkt me wel een redelijk passende omschrijving. Volgens mij is stijl iets dat je vanzelf hebt, maar ook iets waar je aan kunt werken. En daar maak je dan zelf keuzes in. Ik wil graag begrijpelijk zijn voor een brede groep lezers. Dat heeft consequenties voor zinslengte en woordkeus. Het betekent voor mij ook, dat ik gedichten schrijf met grammaticaal correcte zinnen, over onderwerpen die voor veel mensen herkenbaar zijn. Ik wil meestal liever niet belerend zijn, geen oordeel vellen, maar alleen het verhaal vertellen. Dat heeft consequenties voor mijn manier van schrijven. En ik wil graag dat mijn gedichten muzikaal zijn. Vandaar mijn keuze voor sonnetten. Zo heb ik dus een hele rij bewuste keuzes gemaakt waar het mijn stijl betreft. De volgende vraag is dan: hoe weet ik dat ik die keuzes wil maken en (op dit moment) geen andere? Ja, dat was nog een hele ontdekkingsreis. Belangrijk daarbij was 'The Artist's Way' van Julia Cameron. Ik heb de methode trouw in 12 weken doorgewerkt. Een aardverschuiving was dat, voor mij. Maar sindsdien weet ik wat ik wil. En als ik het soms weer even kwijt ben, pak ik het boek opnieuw en doe ik weer de oefeningen. En dan weet ik het weer.

Ik geloof niet dat ik 'een eigen stijl' heb in de zin van: zó schrijf ik. Ten eerste beheers ik meerdere stijlen, voor de verschillende genres: ik schrijf op dit moment zowel aan een roman als aan een wetenschappelijk artikel, daarnaast schrijf ik columns, weblogs, en ik doe soms journalistiek werk. Ten tweede is het ook niet zo, of althans, heb ik het niet zo ervaren dat ik ooit 'mijn eigen stijl gevonden' heb en hem sindsdien 'heb': het is non-stop 'work in progress'. 'Je eigen stijl vinden' klinkt in mijn oren alsof hij ergens ligt en je hem alleen moet ontdekken. Maar zo statisch is het dus niet. Mijn stijl ontwikkelt zich met mij mee, vanaf het allereerste schoolkrantverhaaltje dat ik schreef. Louise

Louise, Bedoel je dat er niet echt één stijl is die bij jou hoort, net zoals er (voor sommigen onder ons) niet maar één ware liefde bestaat?

Uh... nou je het zegt, nee, één ware liefde geloof ik ook niet zo in (ben wel gelukkig getrouwd (; ) . Maar ik weet niet of dat met elkaar te maken heeft. Eén stijl geloof ik zeker niet, nee, en helemaal niet dat die al ergens vastligt ofzo. Louise

(...) Eén stijl geloof ik zeker niet, nee, en helemaal niet dat die al ergens vastligt ofzo.

Toch denk ik wel dat stijl en persoonlijkheid bij elkaar liggen / bij elkaar horen. Allebei zijn te ontwikkelen, en dat kun je soms zien aan iemands oeuvre / levensgang.

Wat Louise schrijft herken ik wel. Als ik nu verhalen van een paar jaar terug herbekijk, dan denk ik bij veel stukken nu "heb ík dat geschreven?" en langs de andere kant herken ik bepaalde aspecten ook weer wel (ik hoop dat dat de goeie zijn, natuurlijk). Ik schrijf ook vaak in de eerste persoon, en dan hangt de stijl ook af van het personage en niet van mij. Als je dan je eigen manier van vertellen gaat gebruiken terwijl de verteller heel anders spreekt, val je volgens mij door de mand.

Het zou een leuk experiment zijn wanneer er één topic was waarin je anoniem kon posten; dan zag je denk ik toch vrij snel wie wat had gepost, want de meeste mensen hebben bepaalde kenmerken in hun communicatie. Four Seasons bijvoorbeeld pik je er zó uit - en nu gaat ze vast vragen: waaraan herken je mijn schrijven? Nu, daaraan dus. :)

Dat experiment heb ik op een ander forum eens meegemaakt, met twee anonieme verhaalfragmenten van een paar forumleden en van bekende schrijvers, en toen bleek het toch niet zo gemakkelijk (lees: schier onmogelijk) om stukjes van dezelfde schrijver te matchen.

@Thérèse/Hekate - en dat is ook nog eens binnen één genre, namelijk: forum-reacties. Dan komt er al meer één lijn in dan tussen genres. Mij schoot net te binnen dat er in de reacties op het overlijden van Mulisch iemand zei dat Reve veel meer één herkenbare stijl had dan Mulisch: die van Mulisch verschilde per werk; hij paste hem aan aan wat het werk nodig had. Louise

Thérèse pik je er ook zo uit. Altijd. Uh... ja ;) :D

Ik ben van mening dat een auteur pas na jaren schrijven en op zijn bek gaan, een eigen stijl ontwikkelt. Het is niet zo dat je begint met schrijven en iedereen ziet aan de schrijfstijl dat jij degene bent die dit heeft geschreven. Inmiddels ben ik al enkele jaren zeer intensief bezig en zou het kunnen dat het beetje aan eigen schrijfstijl dat ik heb ontwikkelt, al door enkelen te herkennen zal zijn. Volgend jaar komt mijn eerste roman uit en ik ben erg benieuwd in hoeverre de meningen hierover uiteen liggen, of dat ze veelal hetzelfde gaan zeggen, die critici. ;) Maar ook al heb je eindelijk een eigen stijl, dan denk ik nog dat deze zich blijft ontwikkelen. Dus, eigenlijk heb ik mijn eigen stijl nog niet gevonden en kan ik daarom met geen mogelijkheid stellen hoe die stijl eruit ziet. Dat mogen anderen voor me doen. Eigenlijk ben ik daar best benieuwd naar. :unibrow:

Bij de stijl van Ka Sha Gan schiet mij het woord "hoekig" te binnen, al weet ik niet of dat voor iemand anders ook iets te betekenen heeft of meer een persoonlijke associatie is. In ieder geval wel een herkenbare stijl en thematiek, vind ik. Bij de UA had ik je verhaal er zo uitgehaald ;)

Thérèse pik je er ook zo uit. Altijd. Uh... ja ;) :D

:D Ik ben zo vrij dit op te vatten als een compliment of iets van dien aard :) . Eigen heb je ook snel te pakken, en Simon Corson, en pvdwngrd. En laten we Tja niet vergeten. Als iemand een eigen stijl heeft ... Toch denk ik nog steeds dat iemand, ook al beoefent hij meerdere genres, wel te herkennen kan zijn aan zijn stijl. Stijl is iets als een nestgeur, zegmaar. Die heb je niet helemaal van jezelf, maar je draagt hem wel altijd bij je.

Ik schrijf altijd stijlloos. Ik begin en zie wel hoe het verhaal zich verder ontwikkelt. Het moet ook een verrassing voor mezelf blijven. Dus uitgebalanceerde lijnen heb ik niet. Wel moet ik door mijn manier van schrijven vaak dingen in het begin aanpassen. Eigenlijk schrijf ik een beetje zoals ik praat. Een verteller met veel fantasie en hopelijk humor. Hoop ik. Zonder humor is het leven saai. Verder heb ik een slechte inborst en dat wil ik ook graag kwijt op papier. Iedereen met een beetje verstand begrijpt mijn verhalen. Leest lekker vlot weg, hoor ik meestal. Een aantal jaren geleden is er een boek van mij terechtgekomen in de bibliotheek van de universiteit in Groningen. Ik vraag me nog steeds af hoe dit mogelijk is. Zal ik misschien onbedoeld een wetenschappelijk werk geschreven hebben? :confused:

Haha, die Tja. En Waus ;) heeft een [b]steil, zeker in een deurpost. Serieus. Volgens mij is je schrijfstijl de manier waarop de woorden die in je opkomen op jouw manier op papier/op hetscherm brengt. Dat wat in je zit is je stijl. De manier waarop je dat verwoordt kan natuurlijk ontwikkelen door 'oefening baart kunst'. Als je inborst religieus is, dan komt die instelling ook via de door jou gekozen woorden, zinsconstructies er uit. Mijn inborst is belerend, ik weet het. Dat komt hoogstwaarschijnlijk doordat ik mijn hele werkzame leven als docent voor de klas heb gestaan. In mijn tijd moest je nog doceren, theorie of praktijk overbrengen door dingen op een begrijpelijke manier uit te leggen en helaas heel vaak te herhalen. Dat zie je in mijn stijl terug. Dat wil ik veranderen en ik heb daar moeite mee. Verder heb ik erg droge humor die velen pas na diep nadenken begrijpen, dat zal dan ook wel zijn te zien in wat ik schrijf. Verder ben ik cinisch, ook dat zie je terug. Om niet te zwijgen over mijn eerbiedewaardige leeftijd, levenservaring en bijna grijze haren die een kroon van wijsheid symboliseren die overeenkomt met het uitleggerige van mijn inborst. Mijn stijl kan ook heel ad rem en dubbelzinnig zijn, samen met heel confronterend gedrag waar niet iedereen even goed mee kan omgaan. Gooi al die ingrediënten bij elkaar, roer ze goed om, kneed ze en laat het garen. Het eindproduct zal mijn schrijfstijl zijn. :)

Ik zit al een poosje te puzzelen met de vraag van Tantebetje. Blijkbaar heb ik een eigen stijl, als ik Thérèse en anderen mag geloven, maar ik geloof niet dat ik die zelf al gevonden heb. Ik heb er ook niet zo naar gezocht moet ik eerlijk bekennen.

TB, Zou je dit topic willen verplaatsen naar het (besloten) 'alleen voor leden' gedeelte? Er worden hier best persoonlijke dingen besproken/beschreven, vandaar.

Dat maakt niet uit, Simon. Als wij je stijl maar herkennen. :D

Ach welnee, FS. Iedereen weet toch dat we allemaal een draadje los hebben? Laat anderen lekker meegenieten.