Aan titels besteed ik geen bijzondere aandacht. Die wordt toch meestal bepaald door de uitgeverij en tegen de tijd dat mijn manuscript af is, ben ik helemaal verknocht aan de werktitel. Voor namen van personages enz. maak ik veel gebruik van namenlijsten op internet, maar dat is zo'n voor de hand liggende tip. Misschien youtube afstruinen voor een naam voor die band (en wat namen verhaspelen??)

Ik geef een verhaal pas een titel als ik het voltooid heb. Dus misschien is het een tip om het verhaal eerst af te maken. Als het over namen gaat, ik 'leen' heel veel uit andere talen. Grieks, Latijn, Frans, Italiaans, Spaans... Dat doe ik althans voor fantasywezens die een exotische naam moeten hebben. Als het gewoon fictie is, verplaats ik me in het karakter. Een stoere jongen noemt zijn band niet 'The Taste of Candy'. Je kunt ook een naam kiezen die afgeleid is van een beroemde band. Maar ik denk dat iedereen zulke dingen anders doet. Ik hoop dat anderen je beter kunnen helpen dan ik.

Probeer een mooie klank te zoeken, maar bedenk van tevoren hoe het moet klinken. Stoer? Krachtig? Wat zou de eerste letter zijn? Mompel wat voor je uit, Bu... baa... bof, baf, bat, bats . Zoek nog een lettergreep. Als het niets wordt, begin eens met een andere letter. Krijg je best coole namen van, hoewel de meeste natuurlijk niets betekenen. Maar dat heb ik zelf graag. Bu. Ba. Bok. Bot. Tog. Tel. Bottel. Berkel. Berrekel. Berkerel. Kerelbotter. Bokkerijder. Bokkebotters. Enzovoort.

Ik wilde schrijven wat Hjalmar in zijn woorden hierboven al schreef.

Je kan een blocnote en een pen klaarleggen en gewoon heel veel drugs doen. Voor een bandnaam kan je een generator gebruiken: http://www.bandnamemaker.com/

Ik maak graag een spin. Nee! Geen echte! Brrr. Een woordweb. In het midden het belangrijkste woord. Band. Daarom heen, verbonden met lijnen aan het belangrijkste woord, woorde die met de band te maken heben. Hardrock. Natuur. Festival. Leer. Nacht. En dan vanaf bijvoorbeeld natuur: Groen. Leven. En zo verder. Tot ik iets zie, of weet. En soms zie ik niets. Dan moet ik eerst slapen.

Ik kan in een verhaal helemaal vast komen te zitten als de naam niet goed is. Daarom verzamel ik telefoongidsen, boeken met betekenis van voornamen en struin ik het internet af op zoek naar lekker bekkende namen. Als de naam van een onderneming (winkel/restaurant/vulmaarin) nodig is, maar er valt mij niet spontaan een goede naam in, gebruik ik NFC. (no fucking clue) Als het verhaal geschreven is, dan ga ik mijn hoofd breken over een passende naam.

Titels vind ik altijd lastig te bedenken, maar meestal wordt het een kryptische verwijzing naar een terugkerend fenomeen in het verhaal. Bij namen van personages probeer ik altijd het juiste gevoel te pakken te krijgen. Een naam moet immers wel bij het personage passen. Daardoor kun je ze ook beter onthouden. Neutrale namen waar je niet direct een gevoel bij krijgt gebruik ik liever niet, want die kun je niet zo makkelijk associeren met personages. Ik speel ook vaak met namen, waarvan ik eerlijk moet bekennen dat dat niet helemaal goed is, want hierdoor ontstaan er veel personages met Cruella DeVil-achtige namen (al weet je dan wel direct wat voor personage je voor je hebt). Maar persoonlijk vind ik dat bij serieuze personages serieuze namen zoals Herman horen en bij kinderlijke personages kinderlijke namen horen, Jip bijvoorbeeld. Maar goed, zoals ik al zei, ik neem namen niet al te serieus. Zo heb ik in een van mijn verhalen een bedrijf genaamd Venter Kantoorartikelen. Raden wat voor kantoorartikelen de specialiteit waren. Heel kinderachtig van mij, maar ik heb er tenminste zelf lol in.

Maar goed, zoals ik al zei, ik neem namen niet al te serieus. Zo heb ik in een van mijn verhalen een bedrijf genaamd Venter Kantoorartikelen. Raden wat voor kantoorartikelen de specialiteit waren. Heel kinderachtig van mij, maar ik heb er tenminste zelf lol in.

:D

Meestal ben ik tevreden met een titel waarvan ik de woorden uit een deel van de tekst haal.

Een verhaal dat ik nooit heb afgerond en zelfs lang geleden al heb weggegooid, had als hoofdpersoon de 22-jarige Joris Koning. Die naam kwam ooit spontaan in me op, krachtig en energiek. Hij leek helemaal te passen bij het verhaal.

Een verhaal begint bij mij juist met de naam van de hoofdpersoon. Eerst heb ik een naam in mijn hoofd en daarna bedenk ik er een verhaal omheen. Zoals in het verhaal dat ik nu schrijf. Marvin, en ik wist dat dat een slechterik moest worden. Wat hij ging doen, dat wist ik nog niet. Dat lijkt ineens binnen te komen, ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven. De titel, dat bedenkt de uitgever is tot nu toe mijn ervaring. Ik had wel inspraak, maar toch gaat het meeste uit van de uitgever. Dus daar houd ik mij niet mee bezig.

Namen komen soms spontaan in me op, precies op het moment dat ik een personage bedenk. In dat geval komt het ook zelden voor dat de naam nog verandert. Als een naam niet meteen opborrelt dan is de kans ook groot dat ik die naam minstens vijf keer verander. Ik zoek dan vaak op babynamensites of als ik iets specifieks zoek google ik bijvoorbeeld 'Afrikaanse voornaam' en dan kom je vaak uit op fora en zo. Zo kan ik heel lang rondstruinen op zoek naar een naam. Ik ben dan ook heel kritisch of de naam bij de leeftijd past, de omgeving, het milieu waar hij geboren is, bij de namen van de broertjes en zusjes etc. Bij titels gaat het eigenlijk precies hetzelfde. Of ze zijn er gewoon meteen, of ik zoek eindeloos. Bij titels zoek ik altijd in het verhaal zelf naar een mooie uitdrukking, sfeer, gevoel o.i.d. dat ik in een titel kan vangen. Soms verander ik een passage in het verhaal omwille van een pakkende titel die ik heb bedacht.

Daar vele van mijn personages convicts zijn, heb ik in een boek met briefwisseling van deze mensen, en lijsten van mensen die gedeporteerd werden de namen gezocht : dan koos ik de voornaam van één persoon en linkte die aan de achternaam van een andere persoon. De naam van mijn vrouwelijk HP is de naam die een kennis vijftien jaar geleden aan haar dochter gaf. Ik ging haar bezoeken in de kraamkliniek en de naam van de baby bleef in mijn hoofd hangen. Ik gebruik ook bijnamen, zo is er een vrouwelijk personage die 'Bulty Whale' heet. In die tijd gingen mensen vaak door het leven met uitsluitend een bijnaam. Of ik voeg een bijvoegelijk naamwoord toe zoals 'Gekke Jamie'. Je kan ook spelen met officiële naam en gebruiksnaam : een vrouwelijk personage die haar lijfelijke gunsten 'verruild' heet Marie-Lou, maar haar echte naam is Marie-Louise Grenier. Zoiets brengt contrast en voegt iets toe in sommige situaties. Je kan ook een zeer positieve naam geven aan een 'slecht' personage : Gouverneur McArthur. De lezer zal misschien de link maken met King Arthur, maar het contrast kan niet groter zijn. Namen zijn toch wel belangrijk, vind ik, en je kan er heel creatief mee omgaan.