Ik krijg lange verhalen niet af

20 bladzijden van de 100? of 300? En waar haak je op af? Kan je er geen eind aan breien? En als je te veel in je hoofd heb en te weinig op papier, hoe kan je dan bij de laatste 20 bladzijden afhaken? Lukt het wel om korte verhalen af te krijgen? Niet cynisch bedoeld of zo, maar met deze beperkte informatie kan ik weinig hulp bieden.

Eerst oefenen met korte verhalen?

Korte verhalen krijg ik wel af (maar dat zijn dan 3 à 10 pagina's) Het is vooral met schat ik 100 pagin's (langer dan 150 heb ik ook niet gescheven) Juist omdat ik te veel in mijn hoofd heb haak ik af, ik maak mijn verhaal te lang, krijg dan het iedee om heel anders te doen, ik loop vast op een heel lang stuk, of ik heb juist ineens een heel ander verhaal in mijn hoofd en dan denk ik daar te veel aan (en zodra ik die ga opschijven denk ik niet meer aan het eerste verhaal...) enzovoort. Ingewikkelt hè? Verder ook: te veel iedeën, te weinig tijd

Dan is volgens mij de enige oplossing om die andere ideeën kort op te schrijven en dan met een schoon hoofd verder te gaan met je langere verhaal, waar je kennelijk toch mee verder wilt aangezien je dit topic opent :nod:

Zou dit je helpen: De snowflake methode om je lange verha(a)l(en) sturing te geven? http://www.advancedfictionwriting.com/art/snowfla…

Misschien kun je eens proberen om met een schema te werken. De verhaallijn van a tot z schematisch uitwerken en dan scene voor scene gaan schrijven. Is je plot van een langer verhaal wel duidelijk voor jezelf?

Was ook mijn eerste gedachte. Schema schema schema. Zelf schrijf ik vaak eerst een eind vanuit mijn hoofd, en op ongeveer een derde moet ik een schema maken, anders vallen de draden uit mijn handen. En een schema kan ook iets zijn als: Sandra gaat naar de markt. Ontmoet Bill's zus. Denkt dat het zijn vriendin is. Valt uit tegen Bill. Scheiding. Vriendin verklapt is zuster. Sandra heeft spijt. Lijkt te laat. Bills zus steekt helpende hand toe. Hoe kort ook, het biedt toch houvast.

Bedankt voor de tips! Verder, ja het plot is me in grote lijn duidelijk, maar vaak veranderde het toch een klein beetje (een keer was het eerste plot dat de tovenaar verslagen wordt, maar toen werd het een dat een vriend terug gevonden werd na dat de tovenaar verslagen was). Het is niet het probleem dat ik de lijn van mijn verhaal kwijt raak (trouwens, door schema's haak ik zelfs sneller af, omdat bij mij vooral bij de eerste verzie het een nogal los verhaal lijn is. Dat vind ik fijner en dan kan ik tijdens het schijven ook makkelijk nieuwe dingen erbij verzinnen. Bij het herschijven zorg ik pas dat er echt een duidelijke verhaallijn inzit en dan zorg ik ook dat de draden aan elkaar komen te zitten).

ik heb dit probleem ook wel een beetje maar ik werk mijn langere verhalen wel af. Alleen mijn schrijftempo vertraagd serieus naar het einde toe. Dat komt waarschijnlijk gewoon omdat als ik iets afwerk het ook gelezen moet worden en na jaren schrijven is dat iets dat me nog altijd wat schrik aanjaagt.

Ik zou vooral de moed erin houden. En het verhaal nog eens nauwgezet doorlezen. Wegstrepen wat niet belangrijk is, of overbodig. Soms krijg je daardoor ineens een goed idee. Zo werkt dat bij mij. Maarja, jij bent iemand anders. Succes in iedergeval!

Ja, dat heb ik ook steeds. :) Ik heb zoveel fantasieën en ideëen in mijn hoofd dat het soms lijkt alsof mijn hoofd ontploft. Maar nu ben ik bezig met een boek waar veel afwisseling inzit, zodat ik steeds toch weer zin krijg om mijn nieuwe ideetjes in dat verhaal te stoppen. :)

- Plot maken en die ook volgen. Op een ander forum werd daarover gediscussieerd met ongeveer de volgende argumenten: als je niet wilt plotten moet je ook niet zaniken dat je verhaal niet zo loopt als jij wilt. Het is niet makkelijk en het vergt veel doorzettingsvermogen, maar als je dat niet in je eigen verhalen wilt steken, dan moet je ook niet zeuren dat het schrijven niet lukt. Als jij goede raad naast je neer blijft leggen, dan zul je nooit een verhaal tot een einde schrijven. (ik citeer hier overigens niet mijzelf). - Discipline, meester blijven over het verhaal. Jij bent de schrijver, jij bent de verteller, jij bepaalt wat er moet gebeuren. - Als je er op de laatste pagina's niet meer helemaal uit komt, herlezen en kijken welke elementen je kunt (of moet) gebruiken om het einde vorm te geven. Het einde zou in de rode draad moeten zitten. - Plaats nieuwe goede ideeën in een ander (nieuw) verhaal. Loop je vast omdat je al weet hoe het afloopt? Doorzetten, moed houden, hou een lezer voor ogen die het einde wil weten. Schep er eer in het einde van dezelfde kwaliteit te laten zijn als het begin en alle andere stukken. Stel je voor hoe blij ze zijn jouw geniale einde van het verhaal te mogen lezen, het boek dichtslaan en denken "verdorie, wat een geweldig verhaal!" Als jij het niet tot een einde schrijft, zal niemand dat genot kennen, en zul jij je niet kunnen wentelen in het plezier dat je anderen hebt mogen laten beleven.

Discipline. Dat is het toverwoord!

Bedankt! :D

Goede woorden, Schlimazlnik (da's een echte tongbreker), ook al zijn ze niet van jou. Bij lange(re) projecten is het niet onlogisch is dat er momenten komen waarop je er tabak van hebt. Stug doorwerken en niet verzanden in miepen, is wat mij betreft de enige methode. En daar bedoel ik niet mee dat je kost wat kost schrijfmeters moet maken, je verhaal voor jezelf herkauwen, inkaderen, afbakenen, laten groeien etc. behoort ook tot het schrijfproces. Schema's helpen mij persoonlijk niet, blokkeren me eerder, maar reflecteren op wat ik heb geschreven, helpt me vaak wel om in te zien hoe het verder zou kunnen/moeten.

Waar woord Ing, wat voor de een werkt, kan de ander juist remmen. Zelfkennis, oefenen, uitproberen en alweer doorzetten daarmee zijn ook cruciale punten. Tja, het mag dan niet makkelijk zijn, het is wel heel erg kicken als het lukt!

Nogmaals bedankt. Trouwens, misschien moet ik binnenkort maar weer verdergaan met die twee nooitafgekomen verhalen van me.