Het gebruik van tijden

Als je hoofdpersoon het verhaal in de ikvorm 'vertelt' (dus later terugkijkt op de gebeurtenissen) is is van toepassing, tenzij die moeder is overleden. Wil je de moeder later in het verhaal vermoorden, moet je de is dus niet gebruiken, want dat suggereert dat ze op het einde nog leeft. Als je hoofdpersoon een hij/zij figuur is, vertel jij als schrijver het verhaal. Dan doet die persoon dat zelf dus niet. In dat geval zou ik was gebruiken, anders zit je de hele tijd met tegenwoordige en verleden tijd door elkaar in je verhaal. Ik denk dat je er even op moet gaan googlen of moet wachten tot er mensen reageren die de regels precies weten. :P

Wat Spirit zegt, als de moeder nog steeds gek is op de dierentuin is het is, als de moeder dat niet meer is, is het was :) maar volgens mij geldt dat ook wanneer het hij/zij- of alwetend perspectief is, omdat de moeder gewoon nog steeds gek is van de dierentuin.

Het gaat inderdaad om ik-perspectief. Mijn redenering was dus juist, maar soms lijkt het ineens alsof je aan het hoppen bent in je tijden dan. Verwarrend ;).

Als zo'n wisseling stoort kun je ook iets toevoegen: bv. mijn moeder was altijd al...

Als zo'n wisseling stoort kun je ook iets toevoegen: bv. mijn moeder was altijd al...

Zo zou ik het ook oplossen. Als je gebruikt "mijn moeder is" dan laat je doorschemeren dat ze nog leeft en dat kan voor sommige verhalen funest zijn. Bijvoorbeeld bij thrillers moet je als lezer niet weten wie de seriemoordenaar gaat overleven.

Ja maar de lezer weet dat ze nog leest, dus is het een beetje onzin om toch 'was' te gaan gebruiken, lijkt me?

Het is correct om is te gebruiken, maar soms is het storend als de tijd ineens verandert. Dat gaf je zelf al aan. Dan kun je ook kiezen voor een iets andere constructie en ook deze zin in dezelfde tijd houden. Zeker als je twijfelt of het wel klopt, kun je dat twijfelgeval omzeilen. Ook Schlimazlniks reden kan een ander constructie nodig maken.