Beginnen bij het begin?

Het hangt er denk ik vanaf hoe zeker je bent van je verhaallijn. Als je van jezelf weet dat je verhaallijn blijft zoals die is (op details na) dan hoef je niet aan het begin te beginnen. Maar ben je er niet zo zeker van dat alle scenes uit je verhaallijn blijven zoals je ze nu bedacht hebt, dan zou ik aan het begin beginnen. Als het jou zelf niet uitmaakt waar je begint, zou ik ook bij het begin beginnen. Mocht je dan iets tegenkomen waardoor je toch een wat andere kant op wil met je verhaal, dan heb je geen scenes 'voor niets' geschreven. Succes!

Op het moment dat je synopsis nog niet vastligt, en je inderdaad vanuit synopsis > samenvatting > roman werkt, lijkt me dat je daar nog niet over na hoeft te denken. Schrijf dan eerst die samenvatting, en maak van daar uit een plan om de informatie die je geeft over de roman te verdelen. Je kunt chronologisch schrijven (dus beginnen bij het begin van de tijdslijn), of beginnen bij het begin van de verhaallijn. Als je verhaal niet chronologisch is (flashbacks, flash forward) zijn dat twee verschillende dingen. Ik zou (in ieder geval voor mezelf) de samenvatting chronologisch houden vanwege de overzichtelijkheid.

ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik begin altijd bij het begin van het verhaal. Dat hoeft, zoals Schlimazlnik al zegt, niet altijd het begin van de tijdslijn te zijn. Ik werk nooit met een zo uitgebreide synopsis dat er geen wijzigingen meer kunnen worden gemaakt. Zou ik dan ergens in het midden beginnen, dan raak ik hopeloos in de knoei. Voor mij dus: beginnen bij hoofdstuk 1 en zo verder gaan.

Meestal begin ik bij het begin. Zonder synopsis, zonder samenvatting, gewoon met het eerste hoofdstuk. Alles zit gewoon in mijn hoofd. Tijdens het schrijven krijg ik soms wel ideeën voor scenes die later in het boek voorkomen en die schrijf ik dan uit en sla ze op in een apart document, dat ik meestal "opslag" of iets dergelijks noem. Als ik uiteindelijk bij het punt ben beland waar dat stuk moet komen, haal ik het uit de opslag en plak het in mijn originele manuscript. Meestal wordt er dan nog een heleboel aan veranderd om het echt "passend" te maken.

Ik zou er niet te moeilijk over doen. Zolang je wat je hebt geschreven duidelijk kunt plaatsen in het verhaal maakt het niet uit waar je begint. Je kunt fragmenten ook duidelijke, tijdelijke titels geven zoals: hp ontmoet Dirk, Lot ontdekt dat ze eigenlijke een man is etc. En een synopsis is niet heilig. Soms kom je er achter dat een scene op een andere plek beter op zijn plaats is.

Maak je eigenlijk gebruik van schrijfsoftware? Daarmee kun je dat soort dingen, als het later herstructureren van het verhaal, heel goed mee beheren.

Ik begin bij het begin, met een klein idee, en dan zie ik wel hoe het verder gaat :) Vind ik een heerlijke manier van werken, en er komt meestal iets uit waar ik helemaal niet aan had gedacht, hihi.

Ik begin bij het begin, wanneer ik dan even niet verder kom, schrijf ik een (hoofd)stuk wat daar weer na zou moeten/kunnen komen. Het missende stuk valt dan vanzelf op z'n plaats. Sommige schrijvers, schrijven stukken door elkaar heen en plakken het op het eind aan elkaar, als een puzzel.

Ik schrijf gewoon wat ik op het moment interessant vind om te schrijven en waar ik inspiratie voor heb. Ik maak avn tevoren wel een schrijfplan, maar ik begin nooit bij het begin. Soms kom ik met geweldige ideeën en omdat ik zo bang ben dat ik tegen de tijd dat ik bij het bijbehoorende stuk kom die ideeën weer vergeten ben, schrijf ik die stukken van het verhaal op dat moment. Uiteindelijk verandert ook het schrijfplan continu, omdat ik iets wil vervangen door iets anders. Voor mijn huidige verhaal heb ik inmoddels drie beginnen gehad (een sentimentele terugblik naar "die goeie ouwe tijd", de chaotische geboorte van de hp waarbij pa op weg naar het ziekenhuis met zijn dronken kop de auto in de prak rijdt en een gevecht in een snackbar die bijna fataal afloopt voor de vijand van de hp). Ik vind het op deze manier makkelijker om dingen te verbeteren.

Ik heb een verhaal in mijn hoofd. En maak een globale synopsis, met per personage zoveel mogelijk informatie, foto's ed. die ik ook steeds aanvul, naarmate ik meer info vindt. Dat doe ik gewoon in Word. Dan begin ik te schrijven. In YWriter. (gratis Software) Ik schrijf in hoofdstukken, die worden onderverdeeld in scenes. Kijk, het fijne daarvan is dat ik later die stukjes makkelijk door elkaar kan gooien. Zonder knippen en plakken, gewoon schuiven. Dat doe ik soms ook bewust. Er ontstaan daardoor verrassende verhaallijnen, en je kunt blijven 'husselen'. Ik heb al een paar keer gemerkt dat het verhaal daardoor spannender wordt; dat het werkt, of juist niet. Gewoon een kwestie van experimenteren. Natuurlijk moet je soms wat teksten aanpassen, maar dat dwingt je ook weer om kritisch te kijken en te lezen. Als ik aan de ene scene bezig ben (of tussendoor, tijdens andere werkzaamheden aan de pc) krijg ik soms een goed idee over een heel ander deel van mijn verhaal. Dan maak ik gewoon weer een nieuwe scene, merk die als 'klad' en kan hem later tussenvoegen. Mijn verhalen bouw ik dus op als legpuzzels.