Personage komt 1 keer voor

Volgens mij kan het wel. Ik moest door jouw openingstekst van dit topic ineens denken aan het boek 'Figuranten' van Arnon Grunberg. Zelf niet gelezen (ik weet het; shame on me) maar misschien heb je er wat aan. Hier volgt de link: http://www.scholieren.com/boekverslagen/9838

Maar verwacht de lezer dan niet dat die jongen daarna weer terugkomt in het verhaal?

Ga je een boek schrijven of een verhaal? Ik heb namelijk geleerd dat het gebruik maken van meerdere verhaallijnen en personages eerder kunnen in een boek dan in een verhaal. En: alles wat je schrijft moet het verhaal dienen. Dus mijn vraag aan jou is: hoe belangrijk is deze jongen voor hetgeen je schrijft? Kan je hem weglaten? Of is hij daarvoor te belangrijk? Geef hem anders een naam die past bij iemand die niet zo opvalt. Is dat niet iets? Misschien helpt het als je ergens een stukje tekst plaatst van wat je nu aan het schrijven bent. Als je dan wat gerichte vragen stelt kan je ook gerichtere antwoorden verwachten, toch?

Als de hp hem kent, naam noemen. Is mijn mening, maar ik weet dat jij er anders over denkt. Volgens mij maakt het niet uit dat die persoon verder niet meer genoemd wordt. Je kan iets kleins over de persoon vertellen (bv bijzonderheid of relatie met hp) waardoor hij toch even aangehaald wordt en hem dan links laten liggen voor de rest. xas

Het is een manuscript. En dit stuk is al nagekeken door iemand, bij Proeflezen zetten hoeft dan niet ;) Leuke vragen heb je :) Even denken. Hij moet iemand laten struikelen, maar nu je het zegt, dat struikelen kan ook over zomaar iets zijn dat toevallig in de weg ligt... waardoor hij helemaal niet meer zo'n grote rol heeft en gewoon 'een jongen' kan blijven! FS! :!:

Crosspost. @Sgoojur, da's ook een idee, voor als ik nog zoiets tegenkom :) Leuk dat je weet dat ik er anders over denk. Het onderwerp is al vrij ingewikkeld, dus een extra personage lijkt me niet handig voor de lezer, die daarna meteen in het diepe wordt gegooid :D

Je hebt inmiddels je antwoord al volgens mij, maar misschien dat iemand anders die dit leest er iets mee kan: ik lees wel vaak dat je maximaal drie mensen in een boek een naam zou moeten geven. Ongeacht hoeveel je wel of niet zegt over andere personages zijn die drie mensen dan degenen waarvan je wilt dat de lezer zich erop focust. Een naam geven aan iemand die maar in één regeltje voorkomt, lijkt me dan niet echt zinvol. Je volgende vraag zal misschien worden wat je het beste kunt kiezen om je hoofdpersoon over te laten struikelen. Bij mij zelf zijn het vooral de schoenen van mijn man. Vooral het midden van een doorgang of net achter de deur vindt hij een mooie plaats om ze neer te zetten. Buiten zorgt de gemeente met de 'perfect rechte trottoirs' voor voldoende mogelijkheden!

Je kan iemand best maar een keer aanhalen; als je het daarna ook maar netjes afsluit en in het stuk geen verwachtingen schept omtrent dat personage. Als je iets openlaat, of zelfs maar tot straks laat zeggen, dan wek je wel verwachtingen. Laat ik het zo stellen, ik weet ook hoe de man achter de bloemenkraam heet. 'Bosje tulpen vandaag Jaap.' 'Helemaal goed, inpakken als kado of voor je eigen tafel?' 'Mooi voor thuis Jaap.' 'Helemaal goed mevrouw.' Hij pakte mijn tulpen toch in, in dik rood papier zodat ze beschut waren tegen de koude voorjaarswind en zo fietste ik naar huis met een feestelijk pakketje in mijn fietsmand.

Tenzij je hoofdpersonage de naam van een ander personage ook niet kent ("een voorbijganger" "de bakker" "een jongen die op straat speelt"), zou het op mij erg onnatuurlijk overkomen om de naam niet te noemen. Net dan zou ik gaan denken dat dat personage verder nog een rol te spelen heeft, omdat je zo'n kunstgreep toepast. maar drie personages met een naam, Niekie? Geef dan eens één voorbeeld van een boek waarin dat zo is? Ik kan er geen bedenken.

Slaat dat met die drie namen niet op het eerste hoofdstuk? Dat lijkt me aannemelijker en die tip heb ik geloof ik ook al eens eerder ergens voorbij zien komen.

En dan nog van een kinderboek.

Gelukkig. Ik schrok al! :p Ik vind de manier van Ceridwen goed klinken. Namen maken het wel echter vind ik. Anders lijkt het wat gekunsteld omschreven. Hekate gaf dit ook al mooi aan. Nog even kijken naar mijn eigen werk. Dat wordt herschrijven.