Verhalen in elkaar schuiven

Mijn ervaring is dat het niet werkt om twee verhalen in elkaar te schuiven als je ze al voor een deel of helemaal geschreven hebt. Zeker als je zegt dat je het deel over het verleden al klaar hebt, hoe kan je dan nog onbevangen over het hier en nu schrijven? Of je moet er twee aparte boeken van maken, dat is een mogelijkheid maar combineren in één verhaal, dat lijkt mij een onmogelijke opgave. Ik zou me zelf adviseren om opnieuw te beginnen maar eerlijk gezegd, dat heb ik nog niet gedaan. daarom ligt het ook al te lang in een hoekje. Zeker bij passages die je goed vindt vereist het veel discipline om het weg te leggen en het verhaal helemaal opnieuw te schrijven maar dan met alles wat je nu weet.

Misschien kun je in je tekst overlappingen vinden van belevenissen, ontmoetingen, plaatsen, situaties en dan van het ene fragment naar de het andere zwaaien / switchen / kantelen / spiegelen? Mij lijkt dat wanneer die er niet zijn, dus geen raakvlakken, overeenkomsten, aanknopingspunten, je verschillende delen niet in elkaar kunt schuiven, mixen.

Hallo Ludieke, Bedankt voor je reactie! Onbevangen over het heden schrijven kan volgens mij prima, aangezien het heden nieuw is ten opzichte van het verleden. Dat geldt natuurlijk niet alleen voor mijn boek, maar altijd voor alles en iedereen. Wat ik wel al gedaan heb, is een samenvatting maken van het verleden. Van elk besproken onderwerp, van elke scene, heb ik een steekwoord of een piepklein zinnetje gemaakt. Maar nu zit ik te kijken met een lijst steekwoorden van 16 pagina's lang, in een poging om daar iets zinnigs uit te halen. Dat werkt ook niet echt :-( Ik zal er maar bij vertellen dat 'het verleden' niet echt fictie is. Het is mijn dagboek uit een tijd dat mijn leven van de ene op de andere dag volkomen op zijn kop werd gezet. Juist door dat dagboek in te passen in een fictief verhaal, probeer ik het een plaatsje te geven en kan ik er 'een definitief einde' aan maken. In het begin dacht ik juist dat het makkelijk zou zijn, omdat ik al zoveel geschreven had. Maar het valt me vies tegen. Mijn vorige twee boeken gingen hierbij vergeleken van een leien dakje. Je begrijpt nu misschien dat het niet echt een optie is om helemaal opnieuw te beginnen. Bijna alle stukken tekst uit mijn dagboek die niets met het verhaal te maken hebben, heb ik er al uit gehaald. Lelijke zinnen heb ik opnieuw geschreven. Tekortkomingen heb ik aangevuld. Misschien kan het hier en daar toch nog iets korter, maar als ik compleet opnieuw zou beginnen, zou het fictie worden en dan heeft het voor mij geen zin meer om het boek te schrijven. Groetjes, Dennis

Oh, nog een reactie! Mensen, waarom zitten jullie niet lekker buiten in het zonnetje? ;-) Therese (met streepjes), je hebt helemaal gelijk, die raakvlakken zijn absoluut nodig! Tot nu toe heb ik mijn hoofdpersoon in het heden een paar keer iets laten terugdenken aan vroeger, of verbaasd laten zijn over wat hij vroeger geschreven heeft, of daar een mening over laten hebben en via die mening weer terug laten komen in het heden. Meer echte harde overlappingen (zoals jij ze omschrijft) zouden natuurlijk ook wenselijk zijn, maar dan moet ik die heel bewust in het verhaal inpassen en daarvoor moet ik het schrijven terwijl ik het verleden aan het herlezen ben en kan ik dus niet lekker aan één stuk doorschrijven over 'het nu'. En dat is een beetje mijn dilemma. Misschien kan ik met die lijst steekwoorden onder mijn neus nog eens brainstormen over of daar niet iets bruikbaars voor het heden tussen zit. Vermoeiende bezigheid, want op een gegeven moment zie je door de bomen het bos niet meer, maar misschien is het gewoon een kwestie van doorzetten. Bedankt in elk geval. Ook andere suggesties blijven welkom!

Ik denk te begrijpen wat je bedoelt. Terwijl ik drie fictieve verhalen herbewerkte, schreef ik over de realiteit en die twee schrijfsels (fictief en non-fictief) kregen 'relaties'. Het was echt wel een wisselwerking. Ik ga voor sterke overlappingen en niet voor de woordenlijst met terugkerende kernwoorden, eventueel metaforen...dan wordt het een technische handeling. Ik had er wel een geheugen voor opgebouwd. Bij mij was het echt wel een wisselwerking waarbij het fictieve onder invloed kwam te staan van de realitiet (een soort dagboek). Wat bij mij fictief was (gesublimeerde realiteit uit het verleden) is bij jou het verleden (neem ik aan). Onderschat je onderbewustzijn niet in deze. Ik had het gevoel dat uiteindelijk alles aan elkaar samenhing en een geheel vormde. Ik ken het verhaal niet en kan er dus helemaal naast zitten. Toch denk ik dat het mogelijk is om verleden en heden zo op elkaar af te stemmen dat beide schrijfsels in kracht winnen. De metaforen die voorkwamen in het fictieve, heb ik doorgezet in het dagboek, maar omgekeerd ook. Het was dus een tweerichtingsverkeer. Vaak had ik het gevoel dat ik aan een derde schrijfsel bezig was. Ik zie verleden en heden als 'poreus'. Waar ligt de afstand en de grens tussen beiden?

De Trilogie van de eeuw van die noorderling, Sven Larsson? Mannen die vrouwen haten en die andere twee delen. Zijn manier werkt toch ook? In deel 2 herhaalt hij hele stukken uit deel 1, bij deel drie doet hij hetzelfde maar dan delen uit één én twee. Hij laat ze soms als flash-back zien, soms als wetende verteller en soms uit 'zijn eigen' ervaring.

Kun je het verleden niet als dagboekfragmenten weergeven? Ander lettertype en na een of twee keer noemen van het dagboek heeft de lezer door dat het verleden weergegeven wordt.

Mijn roman bestaat uit twee verhalen. De een in het heden en de andere in de 18e eeuw. Door middel van dromen ga ik van het heden naar het verleden. Ik sluit een hoofdstuk af met een droom en begin het verleden in een nieuw hoofdstuk. Ik zou voor mogelijkheid 2 kiezen. Uiteindelijk moet je toch zelf beslissen hoe je het gaat oplossen. Succes!

Aangezien je het verleden dus al uit je hoofd kent, zou ik in dat bestand verder gaan schrijven in het heden, om het zo één geheel te maken. Niet met twee bestanden. Zoiets doe ik met een verhaallijn die ik in mijn manuscript erbij ging schrijven. De extra lijn wordt heel erg beïnvloed door de hoofdlijn, dat maakt het wel makkelijker.

@ chrislaevers: uitgebreide reactie! Al begrijp ik niet helemáál hoe jouw verhalen zich ten opzichte van elkaar verhielden. Wel begrijp ik dat ze met elkaar verweven waren en in mijn hoofd zijn mijn beide verhalen dat ook. Alleen wil de helft ervan nog niet zo op papier. @ Suma: Dat is niet Sven, maar Stieg die je bedoelt. Zijn boeken heb ik nog niet gelezen (op termijn wel van plan), dus ik had geen flauw idee van hoe zijn verhalen in elkaar zitten. Misschien is het inderdaad een optie om een deel van het dagboek te vervangen door herinneringen van de hoofdpersoon, of door mijn alwetenheid als schrijver, maar ik weet niet of het daar perse beter van wordt. Misschien wel. @ debutant: Jups, precies op die manier ben ik al bezig. Het fictieve verhaal in het ene lettertype en het dagboek in een ander lettertype. Daar lijkt me voor de lezer geen onduidelijkheid aan. Het probleem is alleen of ik eerst zorg dat allebei de verhalen in orde zijn en ze dan in elkaar schuif, of dat ik het fictieve deel schrijf door een stukje van het dagboek te lezen, dan een stukje fictief schrijf, dan weer een stukje dagboek lees, enzovoorts. Maar dat leek in mijn eerste twee posts eigenlijk al duidelijk. @ Saralitse & Corstiaan: volgens mij hebben jullie iets soortgelijks gedaan en jullie raden allebei aan om 'het fictieve heden' dwars door 'het non-fictieve verleden' te schrijven. 1) Hoe doseer je dan de twee verhalen in elkaar? Van tevoren vind ik het lastig in te schatten hoe lang een verhaal gaat worden. Als je in het ene verhaal veel te vertellen hebt en in het andere verhaal minder, dan zul je al vanaf het begin meer aandacht moeten geven aan dat verhaal waarin je meer te vertellen hebt. Doe je dat niet, dan leest de lezer eerst van allebei de verhalen evenveel, maar naarmate het boek vordert, steeds meer over het één en minder over het ander. Zo was dat ook in mijn vorige boek het geval. 2) Als je de verhalen echt door elkaar heen schrijft, hoe blijf je dan in de schrijfflow? Als je telkens weer opnieuw moet beginnen, omdat je na een stukje geschreven te hebben, 'terugvalt' in het andere verhaal, moet je daar de draad weer opnieuw zien op te pakken.

@ Menace Sorry voor de late reactie. Met hoofdstukken kan je van het heden naar het verleden switchen. Bijvoorbeeld hoofdstuk 1 begin je in het heden. Je laatste zin kan verwijzen naar het verleden, door een herinnering of een droom en dan begin je met hoofdstuk 2...etc... Je tweede vraag of de schrijfflow. Je hebt al de twee verhalen in grote lijnen in je hoofd. Je bent dus met twee verhalen tegelijk bezig. Soms moet je even teruglezen en dan gaat met meestal vanzelf. Teveel nadenken zorgt er juist voor dat je vast komt. In ieder geval heeft het voor mij gewerkt. Je schrijft waarschijnlijk meer over het ene verhaal dan het andere. Meestal wordt het heden belangrijker dan het verleden. Succes met het schrijven

Late reactie? Eén dag valt nogal mee, Saralitse! Dankjewel voor je feedback. Maar intussen heb ik al wel besloten (lekker eigenwijs :p ) om te proberen eerst ook het heden helemaal af te schrijven en de twee delen dan in elkaar te lijmen. Ik kan wel voor de andere optie gaan, maar dat ben ik al heel lang aan het proberen en dat schiet gewoon niet op. 'Vraag het ons dan niet! :mad: ' hoor ik jullie al denken en daar hebben jullie dan helemaal gelijk in. Sorrysorrysorry :o Zo, en nu ga ik weer schrijven.

@The Menace Nee hoor, dat denken we niet. Dit noem je brainstormen :D Je moet doen, wat bij jou het beste werkt. Zo gebruiken we allemaal een eigen methode.

Dankjewel :)

Van mij ook een late reactie :o Wil je nog wel succes wensen met schrijven van het heden :)

Jullie succeswensen hebben blijkbaar geluk gebracht: ben voor mijn verhaal nu op het moment bezig in vier Word-documenten en een Excelletje, met verschillende opsommingen, lijstjes, stukken tekst cursief, vet, onderstreept, in allerlei kleuren, verwijzingen naar andere pagina's en weet ik wat allemaal niet meer. Het is net een garage waar alle gereedschap en alle materialen over de hele werkvloer liggen verspreid, maar ik weet wel waar ik alles kan vinden en wat ik nog moet doen. Voor het eerst in mijn leven schrijf ik nu niet lineair, maar alles kriskras door elkaar heen. Maar er zit schot in! :) Het nadeel is dat ik, nu ik eindelijk lekker bezig ben, minder tijd heb om hier op schrijvenonline rond te neuzen dan ik eigenlijk verwacht had. Beetje jammer :confused:

JOEOEOEHOEOEOEOEOEOEOEOEOE!!!!!!!!!! HIJ IS AF :D Twee maanden geleden had ik een bruiloftsfeestje. Een neef van de bruidegom wilde mij over zijn schouder gooien, maar gooide me er letterlijk overheen. Daardoor viel ik van bijna twee meter hoogte (die neef is nogal groot) met mijn hoofd naar beneden en raakte hij uit zijn evenwicht, waardoor hij met zijn 140 kg achterover bovenop me viel. Resultaat: sleutelbeen gebroken --> zes weken thuis zitten en niks doen. Behalve schrijven, want dat lukte na anderhalve week, met een paar kussentjes onder mijn arm, wel weer :nod: Resultaat daar weer van: boek af 8) Ik kan het iedereen aanraden, zo'n bruiloftsfeestje. En nu maar weer eens een tijdje hier rondneuzen!

Wat een leuk bericht na ruim een jaar! :D En dat je er dan een gebroken sleutelbeen voor hebt moeten krijgen, ach. ;) Hoever was je trouwens gekomen tot aan het bruiloftsfeestje? En moet het nu nog een keer in de herschrijf, of ben je je al aan het oriënteren op een eventuele uitgever?

Inderdaad, dat sleutelbeen had ik er graag voor over! Je gaat een week lang kapot van de pijn, maar daarna: verplicht vakantie! :thumbsup: Met het gedeelte waarmee ik zo liep te worstelen (het heden) was ik ongeveer op de helft. Daar had ik twee of drie jaar over gedaan. De tweede helft ervan kostte me nu vier weken, doordat ik elke dag kon schrijven en dus lekker in het verhaal bleef. Een paar dagen geleden heb ik hem geupload en een proefexemplaar besteld. POD dus, geen uitgever, want geschreven op therapeutische basis en alleen voor mezelf, ouders, zus en een handjevol vrienden. Al denk ik zelf dat het best goed geschreven is; met humor, conflict, diepgang en toch vlot. Ben wel aan het oriëteren op mijn vierde of vijfde boek, dat waarschijnlijk uit vijf kortere verhalen gaat bestaan. Maar daarvoor ga ik eerst hier maar eens wat inspiratie opdoen ;)

Enne, hoe heb je dat in elkaar schuiven nu uiteindelijk opgelost? Ben nieuwsgierig!

Toch telkens een stuk van mijn dagboek herlezen en daar telkens op ingehaakt. In de twee/drie jaar hiervoor was ik dan iedere keer mijn verhaal weer kwijt, omdat ik ook nog andere dingen te doen had. Werken bijvoorbeeld. Of sporten, boodschappen, sociale contacten bijhouden. Maar als je er elke dag, de hele dag mee bezig bent (soms wel 14 uur non-stop), is dat probleem ineens opgelost.