Opzet korte verhalen

Sinds ik vorig jaar september van de schrijfdokter het advies kreeg om korte verhalen te gaan schrijven, dat neemt minder tijd in beslag dan een hele roman, ben ik me daar op gaan richten. Voor die tijd schreef ik zelden een kort verhaal. Ik lees nu verhalen, pak er een schrijfboek bij en het gaat me steeds beter af. Ik heb er nu plezier in maar dat heeft wel een aantal maanden geduurd. Soms pak ik een deel uit mijn ( niet geheel voltooide) romans en maak er een kort verhaal van. Het is anders dan een roman, dat is waar, maar toch kun je er veel in kwijt. Wat ik mis, dat schrijf je zelf ook al, is meeleven met de personages, dat doe ik nu minder. Door aan wedstrijden mee te doen, die meestal een thema hebben, word je al op een spoor gezet. dat maakt het gemakkelijker. Nog een voordeel: een kort verhaal kun je eerder laten lezen aan anderen, het kost ze minder tijd en in mijn geval, ben ik er sneller van overtuigd dat het af is. Dat ze het mogen lezen, dat ik het aandurf om het uit handen te geven.

Schrappen, schrappen en nog eens schrappen. Dat is mijn advies. Ik schrijf uitsluitend korte verhalen en sinds ik meedoe aan wedstrijden (met een vastgestelde lengte) word ik inderdaad "uitgedaagd" zoals jij dat noemt. Hetzelfde willen vertellen in een beknopt verhaal is als sudoku: puzzelen en alles moet kloppen. Ik heb de smaak te pakken en worstel nu met het omgekeerde. Ik heb moeite om zonder minim aantal woorden te werken, want ik kom voor mijn gevoel weinig tot de kern, dus de essentie. Ik word niet meer gedwongen na te denken over wat in relevantie meer belangrijk is. De gelaagdheid waar Klauw over sprak, zie ik alleen in de structuur terug, die een stuk ingewikkelder in opbouw is door de opgelegde beperkingen. Je moet keuzes maken in wat het gaat winnen van wat als het om relevantie gaat. Ook de beschrijvingen zijn veel meer to the point. Ik zou zeggen dat je vanuit de clou moet schrijven en dan terugwerken, als je begrijpt wat ik bedoel en geen woord teveel gebruiken.

Ik denk dat het vooral aankomt op functionaliteit en woordkeus.

Hij strekte zijn arm uit en riep gebiedend: 'Sta stil!'

10 woorden

Met gestrekte arm gebood hij: 'Stop!'

6 woorden Welke zin is het meest veelzeggend, is er een inhoudelijk verschil, kan het nóg korter en veelzeggender? En omgekeerd: is zo'n scènetje groter te maken? Wat voegt dat dan toe? Krijgt je verhaal er meer body door? Soms niet. Soms bevordert een korte klap juist de kernachtigheid van wat je wilt zeggen. Dus niet alleen schrappen, maar vooral kiezen. Denk ik.

Bekijk andere korte verhalen die uitgegeven zijn en vergelijk hun stijl met die van jouw, er zijn vele schrijvers die door middel van deze methode hun eigen stijl hebben gevonden. Hoe hebben zij dat gedaan met personages en met de zinsopbouw in het verhaal? En zoals Thérèse ook al heeft gezegd; je moet kiezen, jammer genoeg is dat ook weer een van de moeilijkste dingen om te doen! (Waar ik zelf ook geen uitblinker in ben ;)) suc7 :thumbsup:

Hetzelfde willen vertellen in een beknopt verhaal is als sudoku: puzzelen en alles moet kloppen. De gelaagdheid waar Klauw over sprak, zie ik alleen in de structuur terug, die een stuk ingewikkelder in opbouw is door de opgelegde beperkingen. Je moet keuzes maken in wat het gaat winnen van wat als het om relevantie gaat. Ook de beschrijvingen zijn veel meer to the point. Ik zou zeggen dat je vanuit de clou moet schrijven en dan terugwerken, als je begrijpt wat ik bedoel en geen woord teveel gebruiken.

Precies, die opbouw is zo lastig. Houd ook niet van Sudoku trouwens, misschien is dat het probleem ;) @Therèse: goed voorbeeld. Helaas is het vaak toch die eerste zin waar ik dan voor ga. Maar een revisie met dit advies zou al een goed begin zijn. Ik denk dat jullie tips samen goed kunnen werken @Ludieke en Psyche: schrijfwedstrijden zijn inderdaad goed om te leren omgaan met korte verhalen. Dat ga ik zeker eens doen. Inderdaad kijk ik regelmatig in bundels. Ik denk dat ik toch teveel verhaallijnen wil verwerken in een verhaal, zoals waar ik nu mee bezig ben. Iemand die voor zijn executie staat en de laatste uren in zijn cel zijn leven ziet passeren. De eigenschappen die hij heeft zijn grootheidswaan, hebzucht en ijdelheid, maar uiteindelijk is hij ontzettend laf, wat duidelijk moet worden wanneer het over zijn privéleven gaat... ZIjn dit teveel eigenschappen om in een kort verhaal aan de HP toe te schrijven? Een clou zoals Ellabella vermeld, zit er wat dat aangaat niet in. De lezer weet dat hij geëxecuteerd zal worden, het waarom is onduidelijk en de oorlog waarin hij betrokken is geweest, wil ik eigenlijk niet te groot uitmeten. Het gaat om zijn gedachten, een bepaalde herkenbaarheid dieik wil creëren...

@Klauw, Nee, hoor. Je kunt een personage in een kort verhaal net zo complex maken als in een roman, alleen heb je daar minder woorden voor, dus moet het explicieter. En ik blijf bij mijn raad: de clou is het begin. Dus als je HP laf blijkt te zijn aan het einde van het verhaal, dan moet je terug redenerend in het midden van je verhaal met aanwijzingen of gebeurtenissen komen di dee clou vorm gaan geven. Nog een stap terug -bij het begin van je verhaal- moet daar dan nog niets van te zien zijn of misschien wel het tegendeel. En zo traceer je elk spoor van de "het plaatst delict" (de clou) terug naar wie welke handeling heeft neergezet. Ook hier geldt: beperk de zijsprongen en als deze alleen ter beschrijving van een gegeven worden aangedragen, geef het gegeven met onderbouwing om het dan, daar waar het kan, iets uit te werken. Je mag best uitgaan van kennis die je lezer moet hebben (historisch, empatisch, enz) en waar je verder niets over uitlegt. Volg de rode draad. Soms heb je de ruimte iets toe te voegen, meestal moet je dingen weghalen.

Dank je Ellabella, dat zijn goede tips :thumbsup: . Het terugredeneren is een goed punt, denk inderdaad dat je zo ook overbodige zijsprongen vermijdt. Misschien maar from scratch beginnen, de passages waar ik tevreden over ben kan ik daar later weer terug in verwerken.