stereotype

In het boek van Linda Segers "Creating unforgettable Characters" wordt daar een hoofdstuk aangewijd. Zie ook http://www.schrijvenonline.org/forum/102077 waar ik een reactie op het boek gegeven heb. Daar staat ook nog een link naar bol of amazon. Ik zal nog eens kijken.

In het genoemde boek staat hierover o.a: - stereo-types hebben vaak maar een dimensie. Ze zijn of sexy, of gemeen, of hebberig, of manipulatief. Advies: Diep het karakater uit, geeft ze emoties, maak ze menselijk. - stereo-types hebben vaak maar een beperkte rol en een beperkt bereik. Een vrouw is bv alleen maar de baas zijn vrouw, of moeder of secretaresse. Geef ze meerdere rollen - stereo-types zijn vaak niet naar de hele maatschappij geportreteerd. Vrouwen op tv zijn bijna altijd mooi, sexy, jong. Er zijn veel meerdere types. - sterotypes reageren vaak reactief ipv actief. ze worden gecontrolleerd door het verhaal en door de meer krachtige personen. Geef ze meer body, geef ze een echt karakter, laat ze het verhaal ook beinvloeden. Moet nu weg. Kom er nog op terug

Hoe kun je vermijden dat je personage een stereotype wordt? Daar ben ik best benieuwd naar.

Dat hangt er natuurlijk erg vanaf op wie je je personage baseert: des te dichter bij huis, des te geloofwaardiger. Als je personage een 85 jarige rendierjager uit Lapland is, dan zal je beschrijving natuurlijk redelijk stereotype zijn. Je gaat dan alleen uit van wat je denkt dat bij je personage hoort. Maar misschien kun je specifieker zijn met je vraag als het om iets concreets gaat?

Door die persoon een persoonlijkheid, gedrag, karakter mee te geven. Ook een 85-jarige rendierjager uit Lapland heeft misschien stopwoordjes, gewoontes, typische gebaren, kleding, is tegenstrijdig, grillig of juist voorspelbaar, maakt keuzes die een andere 85-jarige rendierjager uit Lapland niet zou maken. Ik zou eerst van de mens uitgaan, en vervolgens van zijn functie / beroep / rangorde in een groep, en dergelijke. Die komen dan vanzelf uit die ene mens voort.

Hoe kun je vermijden dat je personage een stereotype wordt? Daar ben ik best benieuwd naar.

Dat hangt er natuurlijk erg vanaf op wie je je personage baseert: des te dichter bij huis, des te geloofwaardiger. Als je personage een 85 jarige rendierjager uit Lapland is, dan zal je beschrijving natuurlijk redelijk stereotype zijn. Je gaat dan alleen uit van wat je [i]denkt]/i] dat bij je personage hoort. Maar misschien kun je specifieker zijn met je vraag als het om iets concreets gaat?

Ja, dat kan ik. Ik schrijf over Genoveva van Brabant. Eigenlijk is zij in het oude volksverhaal erg stereotiep. Dat vind ik echt niet leuk! Volgens de bronnen is ze lieftallig, teer, bang voor de jacht, bang voor wreedheden, ze houdt van mooie dingen, van kunst en is bijzonder gelovig en altijd gehoorzaam. Wat zou ik kunnen doen om dat te doorbreken? Iemand gaf mij al een advies: 'Hoewel ze lief en zacht is, heeft ze zo'n hekel aan katten, dat ze, als ze denkt dat niemand haar ziet, ze hard schopt.' Ik denk er serieus over na om die tip toe te passen omdat Genoveva net als veel andere middeleeuwers een hekel aan katten heeft. Maar ja, ze is bang voor bloed en heel teerhartig ( wat een woord) dus het klopt dan eigenlijk niet met elkaar.

Zo'n kat kun je mooi inzetten, op allerlei gebieden. 't Was in de donkere Middeleeuwen toch ook een heksengezel? Maar wat voor consequenties heeft het als Genoveva zo'n dier gaat schoppen? Nee, dat moet subtieler, om zich niet de kunsten van de heks op de hals te halen. Inspirerend, die tip.

aricha, gisteren las ik in het boek 'The Power of Point of View' van Alicia Rasley, dat het kon helpen om de volgende methodes te gebruiken als je je karakters wil uitdiepen: Invoelen Ga in het karakter zitten. Doe net of je het zelf bent. Schrijf nu een stuk vanuit de ik-vorm en maak het zintuigelijk, d.w.z.: wat hoor je, zie je, ruik je, voel je en proef je? Wat denk en doe je? Interviewen Ga zgn. tegenover je karakter zitten. Stel hem vragen, over hoe hij/zij heet, over zijn/haar hobby's , hoe ze denkt over dit of dat, alles wat je maar wil weten. Je geeft zelf antwoord en schrijft ze op in de ik-vorm. Dus bijvoorbeeld: Genoveva, was je echt zo lief als ze altijd zeiden? Genoveva: Ben je gek, de geschiedschrijvers waren allemaal mannen. Die hadden er alleen maar baat bij als ze me konden afbeelden als een gedwee type. Ik was juist gek op de jacht, hoewel ik het onnodig wreed vond wat sommige jagers met hun prooi deden. Als je jaagt, moet het geen spel zijn. Het moet zijn omdat je honger hebt, vind ik. En voor mij waren er genoeg tijden dat ik honger had, dat ik er geen bezwaar tegen had om een konijn te vangen met mijn blote handen. Dat zou míjn (innerlijke) Genoveva zeggen, de jouwe zegt waarschijnlijk iets heel anders, maar dan begrijp je het idee. Succes!

Maar iemand kan natuurlijk zo'n karakter hebben als genoveva. Dat de angst overheerst... Ik ga Genoveva zeker intervieuwen. Dan kom ik achter al haar geheimen! Een goeie tip zeg. Daar kunnen heel veel mensen iets aan hebben. Super!

Tuurlijk kan die angst overheersen. Maar ik durf te wedden dat er tijdens het interview vast ook andere kanten van haar naar boven komen, die extra diepgang kunnen geven aan haar karakter. Misschien is ze geen katten- of konijnenmishandelaar, maar er is vast wel meer aan haar!

Door die persoon een persoonlijkheid, gedrag, karakter mee te geven. Ook een 85-jarige rendierjager uit Lapland heeft misschien stopwoordjes, gewoontes, typische gebaren, kleding, is tegenstrijdig, grillig of juist voorspelbaar, maakt keuzes die een andere 85-jarige rendierjager uit Lapland niet zou maken.

Als je dat zonder referentie doet, dan wordt het juist stereotype en niet geloofwaardig. Inbeelden en invullen zijn twee verschillende dingen. Alleen bij invullen is fantasie nodig, bij inbeelden ga je bij jezelf na of je het kunt plaatsen. Ik denk dat dat nou net het verschil maakt tussen een geloofwaardig personage en een stereotype die tweedimensionaal blijft. "ah! de meneer rent de hele dag achter rendieren aan? Dan zal hij wel fit zijn voor een 85 jarige.". Nee, hoor. Zijn hond rent achter de beesten aan, niet hij. Goeie tip, Judy. Zo ga je eerst bij jezelf te raden en put je uit ervaringen en eigen kennis.

Dat spreekt vanzelf, Ellabella. :)

...Eigenlijk is zij in het oude volksverhaal erg stereotiep. Dat vind ik echt niet leuk! Volgens de bronnen is ze lieftallig, teer, bang voor de jacht, bang voor wreedheden, ze houdt van mooie dingen, van kunst en is bijzonder gelovig en altijd gehoorzaam. ... Wat zou ik kunnen doen om dat te doorbreken?

Met mijn hoofdpersoon kon ik niet uit de weg. Interviewen hielp bij mij niet. Ik ben pas een beginnend schrijver, nooit iets gepubliceerd en heb veel gehad aan het genoemde boek. Wat kan er achter die kenmerken zitten? Probeer het eens in te vullen. Speel eens met de kenmerken. Combineer ze zo dat ze bij elkaar een compleet karakter zou kunnen zijn. Als ik vrijuit fantaseer: - lieftallig , altijd gehoorzaam bang voor wreedheden => goed karakter, of wilde ze lieftallig voorkomen omdat ze een wrede vader had die onvoorspelbaar was? Heeft ze altijd op haar hoeden moeten wezen? Was die vader dronken en agressief. Hadden ze thuis een groot geheim dat niet naar buiten mocht, waar zij per ongeluk als zesjarige achter is gekomen? Was het allemaal schijn lieftallig en gehoorzaam? - bang voor wreedheden en katten. => Heeft ze misschien ooit een kat zien lijden omdat er een kar overheen is gereden maar waardoor deze niet doodging maar verlamd raakte. Ze is een lieftallig persoon en neemt deze dan en als gelovige zorgt ze ook voor de dieren op de aarde. En de kat gaat dan een week later als nog dood? Of ging het slachten van een varken fout, die begon te krijsen en stond daar toevallig een kat bij die wel vernoegdsaam keek. Zou dat hekserij zijn. Nee dat kan niet want de pastoor verteld altijd dat er maar een geloof is? - bijzonder gelovig, houd van mooie dingen en kunst => en dus bang voor katten en hekserij, want dat zijn bij-gelovige dingen. De kunst kan mooi zijn maar daar kunnen ook bijgelovige occulte dingen achter horen. Wat wordt er met het xxx schilderij nou bedoelt, ect, ect.

Heel leuke tips. Er moet toch maar iets extreems met katten in ! Ze is dan wel een gelovige maar die kunnen ook bijgelovig zijn. Zeker in die tijd. Dank je wel, Jeri.