Ik zou in een stukje als dit alleen de eerste keer Jeri gebruiken en daarna hij en hem, want je weet al dat het over Jeri gaat.

Hangt van de context af. Als bijvoorbeeld het beroep relevant is, kun je dat gebruiken. 'Al trappend tegen de wind merkte de advocaat dat hij zijn dossiers was vergeten.' Soms wordt gewoon geslacht gebruikt: de man, de vrouw, al dan niet met bijvoeglijke naamwoorden. Nadeel vind ik dat zulke omschrijvingen afstand scheppen tussen personage en lezer, daarom gebruik ik ze heel weinig. Als er teveel nadruk in de tekst is op de persoonsvormen (zelf moet ik in mijn verhaal uitkijken voor een chronisch teveel aan 'ze' en 'haar'), gebruik ik andere zinsconstructies om de aandacht af te leiden, bijv. inversie. 'Onmiddellijk trapte hij op de rem en draaide hij zich om.' Overiges zou ik in jouw voorbeeld het tweede 'Jeri' weglaten, aangezien we al weten dat het om Jeri gaat. (Pinkeltje-syndroom :) ) Overigens worstel ik zelf ook met dit probleem, dus ik ben benieuwd naar reacties van anderen.

De vraag is, waarom zou je dat willen? Hij of zij vind ik een neutraal iets. Het stoort me nooit in een boek (wat me wel kan storen is als een naam teveel gebruikt wordt, terwijl dat niet nodig is, gelukkig zie je dat niet zo vaak). Ik beschouw het dus ook niet als een probleem en ik vraag me af of het überhaupt nodig is hier een probleem van te maken. Een tekst zou denk ik heel raar worden als je heel gekunsteld allerlei varianten probeert te verzinnen op naam of hij.

inversie. 'Onmiddellijk trapte hij op de rem en draaide hij zich om.'

In dit voorbeeld kun je de tweede hij weglaten, heb je er een minder.

Misschien een langer stuk tekst plaatsen? Desnoods bij proeflezen, met je vraag erbij? Het is nu moeilijk te zeggen waar het hem dan precies aan ligt dat je die opmerking krijgt.

Ik heb het gelezen. Ik vind het niet storend. Alleen tegen het einde één keer, als die figuur op hem afkomt: 'Toen hij bijna bij hem was, stopte hij met krijsen en liep een paar keer rond hem heen.' Meer door de onduidelijkheid van wie wie is, niet omdat het teveel zou zijn. Daar zou ik van maken: 'Toen de man bijna bij Jean was, stopte hij met krijsen en liep een paar keer om hem heen.' o.i.d. Sla gewoon eens een paar boeken open en je zal zien dat ze daar ook veel namen en hij/zij gebruiken, daar kom je als schrijver niet onderuit want het is je onderwerp. Ik heb nu een boek voor me liggen waar de naam van de hoofdpersoon en het woord 'ze' op de eerste bladzijde al zo'n stuk of 17x voorkomen. Op andere bladzijdes is het nog veel meer.

Volgens mij zou ik pas voor de tweede keer Jeri's naam noemen als ik een andere persoon ten tonele bracht. Ik vind het storen als steeds de naam van de hoofdpersoon klinkt.