Paniekreactie geloofwaardig maken

in het kader van show , don't tell, zou je de paniek kunnen beschrijven.
Jula schrok van een klein hoopje kat.....
Achter zich hoorde ze een piepend geluid. Brenda's ogen stonden wijd open en ze keek verwilderd om zich heen, ondertussen jammerend. "Brenda?" Het was of ze Jula niet meer hoorde en alleen nog maar bezig was een uitweg te vinden
nou ja, zoiets, ik tik maar wat.

Dat vind ik gelijk wel een hele goede. :thumbsup: .

Ik ga zoiets proberen thanx

...

Je hebt zoveel soorten paniekreacties, dat je het helemaal zelf moet weten.
Als ik schrik, zie je dat in eerste instantie niet, later merk ik het wel.
Als een ander schrikt, of in paniek is, kan het lijken alsof hij zij geen adem meer krijgt, transpireert en gaat stotteren of andere dingen doet.
Ik ken iemand die begint te gillen: 'nee, niet kijken daar kan ik niet tegen ik wil weg laat me niet hier doorrijden wegwezen ik word bang ik moet spugen ga weg ik durf het niet te zien' enz.
'Je hartslag gaat dan omhoog,' schreef FS, meestal is dit zo maar het hoeft niet zo te zijn en bovendien wat heb je aan die info? Het is niet te zien, alleen te meten en daar heb je op dat moment niet zoveel aan.
'Als het heel heftig is, kan het je hersenen (zelfs) beschadigen.' HMjh, dit is rijkelijk overdreven. Als hier bedoeld wordt dat door het verhoogde stresshormoon de hersenen worden aangetast, dan moet dat hormooon jarenlang zo hoog aanwezig blijven. Dan tast het uiteindelijk via de bloed-hersenbarrière idd de hersenen aan, eerder niet. Dus niet door een schrikreactie, het hormoongehalte daalt vanzelf weer door de zelf-remmende werking die het heeft.

Soms laat iemand urine/ontlasting lopen. Dat is iets dat vaker voorkomt, dit kun je zien, én ruiken. Bleekheid, trillen, wijzen er zijn allerlei fysieke reacties die je kunt beschrijven. Succes.

Suma, Daarom heb ik ook mijn reactie weggehaald. Omdat het niet zo hoeft te zijn.

:) o, dan reageerde ik sneller dan dat jij het weghaalde. Excuus. :nod: Maar vind je dat mijn reactie/opmerking moet worden aangepast?

haha, ik dacht al: wat die suma kan opmaken uit een paar puntjes..... ;-)

Beste leeuwin,

Er zijn best wat bruikbare reacties gekomen, maar waarom probeer je niet eerst gewoon wat. Je schrijft dat je clichés wilt vermijden, maar ik zie zo weinig voorzetten vanuit jezelf komen. Misschien heb je die wel, maar vind je het alleen eng om die naar buiten te gooien en zo de eerste stap te zetten, maar dat is toch echt nodig om een boek te schrijven. Anderen kunnen natuurlijk wel helpen, maar kennen de context van jouw personages helemaal niet. Dus kom op: laat eens zien wat je zelf in gedachten had of hoe je met de suggesties om denkt te gaan. Veel succes :thumbsup:

ja zjaan ik ben heel onzeker over mijn schrijven en durf ook niet zo goed wat neer te zetten. Ik heb twee dingetjes onder proeflezen neergezet en daar heb ik best goede reacties op gekregen. Ik denk dat ik vind dat ik helemaal niet kan schrijven, ik doe het graag omdat het leuk is maar ik het is moeilijk om emoties te omschrijven ipv ze gewoon voor te kauwen, alleen daar word het verhaal niet leuker van. Ik heb wel wat gedaan met de sugesties hoor!

Dit is wat ik ervan gemaakt heb:

Ze hadden net twee stappen gedaan toen Jula schrok van een klein hoopje kat. Het beestje lag aan de kant van de weg, duidelijk dood. Naast zich hoorde Jula een piepend snikken, ze keek opzij. Brenda ademde snel, haar ogen wijd open gesperd. Jula kon de angst erin lezen. Het meisje leek wel gevangen wild dat probeerde te vluchten. Jula probeerde haar met zachte dwang terug naar kantoor te leiden, het leek haar niet verstandig in het café te gaan zitten en proberen haar te kalmeren. Ze voelde Brenda trillen onder haar armen.

Dankzij het goede voorbeeld van Judith, show don't tell (maar makkelijk vind ik dat dus niet). Ik had daar eerlijk gezegd nooit over na gedacht. Nu ik er wel van weet probeer ik het wat vaker toe te passen

Hallo Leeuwin77,
Al een stuk beter. Toch kun je Brenda's reactie niet direct verbinden aan wat Jula ziet. Ziet Brenda het ook, dat de kat dood is? Is dat waar ze van in paniek raakt? Ik vind de beschrijving van de paniek nu wat omslachtig. En dan iets over het perspectief: soms is het vanuit Jula verteld, dan weer vanuit de verteller (het leek haar niet verstandig...wie vertelt dat?)

dit zijn zomaar wat tips en aangezien je zegt dat je onzeker bent heb ik er nog één: verdiep je in het schrijven van verhalen: opbouw, plot, spanningsboog, wil, weerstand, oplossing, ga zo maar door, en inderdaad : show, don't tell. Maak gebruik van dialogen en actie om iets te laten zien. Er zijn heel goede boeken over geschreven. En ondertussen schrijven, schrijven en nog eens schrijven. En heel veel schrappen!
succes, natuurlijk.

Wat Kate zegt, klopt natuurlijk. Maar om vanaf het begin te leren en te durven, zou ik zeggen: doe het stap voor stap. Schrijf en lees er tegelijk over en begrijp wat er geschreven wordt. Daarna een voor een de iotems leren toepassen. Dat is tenminste wat ik een goede opwaartse beweging vind (technisch gezien). Succes. :thumbsup:

Kate, thanx voor je feedback. Ik schrap dat Jula het beter vond om naar kantoor terug te gaan. Later zegt ze het letterlijk tegen een andere collega die van dit voorval getuige is geweest. Dat niet direct duidelijk is waarop Brenda zo reageert laat ik zo omdat dat later in het verhaal wordt uitgelegd. Brenda zag trouwens net als Jula de dode kat, even voor de duidelijkheid. Dit riep een voorval op uit haar jeugd, vandaar dat ze in paniek raakte.

:) o, dan reageerde ik sneller dan dat jij het weghaalde. Excuus. :nod: Maar vind je dat mijn reactie/opmerking moet worden aangepast?

Nee, dat hoeft niet. Dat zou zonde zijn van de moeite die je ervoor hebt gedaan.