Fantasie op hol?

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, ook mijn verhalen gaan vaak een eigen weg en hoewel ik het begin en de setting goed in mijn hoofd heb, lijkt de rest wel op een andere manier op papier te komen. Ik ken geen ongeschreven grenzen en als ze al bestaan, is het volgens mij de bedoeling dat schrijvers deze juist overgaan. Zolang het niet kwetsend of grof is, zijn er voor mij geen grenzen en geniet ik soms als lezer van mijn eigen verhalen. groetjes, Johan

Ja, dat herken ik wel. Niet zo zeer met dingen die niet kunnen, maar dat ik te veel er in wil stoppen. Beter minderen en wat je schrijft geloofwaardig uitwerken!

Misschien moet je niet teveel denken. Je schrijft toch naar je gevoel. Het komt toch zomaar uit je vingers? Zodra je verstand erbij gaat gebruiken gaat het mis. Zo werkt het bij mij

In je fantasie kun je nooit te ver gaan. Dat is het mooie van fantaseren. Zodra je het leesbaar wilt maken voor anderen zul je moeten gaan nadenken. Maar doe dat pas aan het eind van je verhaal. Laat je daarvoor niet uit de weg slaan door een op hol geslagen fantasie. Want waarin jij nu denkt dat je te ver gaat, zal een ander jou voor gaan. Verder ben ik het volkomen met de anderen eens. Succes met fantaseren!

Mijn fantasie volgt ook een eigen koers. In het begin bond ik soms in, maar nu maakt het me niets meer uit. Dit is wat ik fantaseer, denk of voel, en zo moet het op papier. Veranderingen komen toch wel. Leef je gewoon uit.

Juist als je je uitleeft in je fantasie komen geweldige dingen bovendrijven. Zo ervaar ik het. Als je het te ver vindt gaan, haal je gewoon het beste eruit! Jij bent degene die er iets mee wil doen of juist niet.

nee, zo vrij voel ik me nog niet. Dat heeft waarschijnlijk met het onderwerp te maken. Ik ben voortdurend bezig me af te vragen of ik geen mensen pijn doe waarover ik schrijf. Want het is namelijk een waar gebeurd verhaal. Geromantiseerd, dat wel. Maar toch...Ik kan het niet loslaten. En 'zo fijn' als jij schrijven vindt, vind ik het niet altijd hoor. Het is vaak tranen, doorzetten, doorstrepen en nogmaals dezelfde passage herschrijven....

Heb je je daarom verstopt, Assepas? Ik vond je vorige kapsel mooier en minder donker, ondanks de gouden lokjes die er nu in zitten. Met schrijven moet je er gewoon uitgooien wat er in je opkomt. Schrappen is gemakkelijk genoeg.

Tja, ik vind deze avatar ook maar niks... :\\ En ik zal je advies eens opvolgen...

Oké, Assepas. Fijn dat je het met me eens bent. Terug naar het topic. Wanneer ga je over de grens? Waar ligt die grens? Die ligt voor iedereen waarschijnlijk ergens anders. Wat schrijven betreft ken ik geen grenzen. Ik denk dat mijn kinderen zich dood zouden schrikken (lees schamen) als ze lazen wat ik gisteravond geschreven heb. Daar trek ik me niets van aan. Dat moeten jullie ook niet doen, tenzij je iemand vreselijk beledigt. Dat vind ik te ver gaan.

Ik ga misschien ook wel vaak te ver, maar ik laat me er daardoor niet van weerhouden om verder te gaan. En wat is te ver gaan, je maakt me nu toch een beetje nieuwschierig! Gewoon lekker doorgaan met schrijven, ik heb boeken gelezen die verder dan ver gaan...;-) Waar mijn grenzen liggen?.........ver heel ver...

Zouden die bewuste mensen zich in je verhaal herkennen als je ze andere namen geeft, en er een flinke dosis fictie overheen gooit? De verhalen waarvan de kern waar is zijn meestal de moeite waard. Ik zou het in ieder geval opschrijven, dan kun je nog altijd zien wat je ermee wil doen.

Super bedankt voor jullie reacties, schrijvers! Ik kan er zeker veel mee! Wat mijn fatasie betreft: ik zou nooit over iemand schrijven en diegene beledigen of zwart maken. Wat ik eigenlijk bedoel is het doorbreken van 'taboes'. Mijn verhaal bestaat voor een groot deel uit fantasy (lees: mythen en niet bestaande creaturen) maar de onderliggende toon is juist heel menselijk. Ik ben gek op drama (schijven/lezen) en pas dit ook toe in mijn verhalen. Zoals de hoofdpersoon in mijn verhaal: * Hij is zijn vader op jonge leeftijd kwijtgeraakt en de nieuwe vriend van zijn moeder heeft hem meerdere malen mishandeld en misbruikt (iets wat je, betreft jongens, niet vaak 'hoord'). Misbruik van minderjarigen * Hij heeft hij een goede vriend die een relatie heeft met zijn eigen zus. Het wordt door velen in het verhaal (en real life) als vreemd ervaren, maar ik heb ervoor gekozen om het juist op een zo natuurlijk mogelijke manier te beschrijven. Insest. * Uiteindelijk blijkt dat hij diepe gevoelens koesterd voor een vriend van zijn goede vriend (dit is wederzijds) en ook hierbij heb ik gekozen om alles zo normaal en romatisch mogelijk te beschrijven. Homosexualiteit. Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat ik een soort van kick haal uit het schrijven van onderwerpen waar je vandaag de dag niet veel over hoort praten. Natuurlijk is het misbruiken van kinderen slecht, maar door erover te schrijven heb ik toch het gevoel een verboden deur te hebben geopend en op die manier geef ik, geheel onschuldig in een verhaal, het onbesproken en weggestopte deel van onze wereld aan de jeugd weer.

Boeken gaan regelmatig over grenzen heen en bespreken taboes. Dat gaat soms heel ver - zie http://www.verbodenboeken.nl/ Volgens mij is het wel een punt of je personages geloofwaardig blijven, en het verhaal interessant. Louise