schoolpresentatie kinderboekenweek

Gewoon gaan. :nod: Natuurlijk kun je dat hartstikke goed, de kinderen zullen aan je lippen hangen. De juf is er toch bij om de klas aan te sturen. Jij hoeft alleen maar te laten zien hoe je illustreert. Neem een paar originele tekeningen mee en de kinderen luisteren ademloos hoe je dat gemaakt hebt. laat je 'gereedschappen' zien. Teken daar ter plekke op het bord of op een papier een illustratie en je bent de ster. Gewoon doen!

Ja, ik zou het gewoon doen. Illustreren is gewoon een onderdeel van-. Daarnaast vertel je vol enthousiasme over je boek etc. Ik kan wel tekenen, maar heb nog geen boeken geillustreerd.

Ja maar jongens, dat vroeg ik helemaal niet! Daarbij, Jascha, heb ik ook nooit een heel boek geillustreerd. Ben er mee bezig, maar ik heb niets afs gemaakt. Ik heb geen uiteindelijke voorbeelden om te laten zien. Mevrouw, hoeveel boeken heeft u gemaakt? Euh... 3 halve, telt dat ook? :rolleyes:

Ja, ik kijk maar zie niet... tja, dan weet ik het ook niet. Iig de do's en dont's van het vak ofzo :) Maar hoe en waarom hebben ze jou benaderd dan?

Ik heb een website met tekeningen en ontwerpen, maar ben nog niet zover. :) Ik was wel verrast overigens!

Ik heb net je site even bekeken maar die illustraties zijn echt goed! Als ik jou was zou ik gewoon gaan. Als ze vragen hoeveel boeken je hebt gedaan kun je altijd zeggen dat je met drie bezig bent. Gewoon inderdaad je gereedschap laten zien en een aantal platen die je hebt getekend! Laat zien hoe je tekenend en wat je meestal gebruikt. Leer ze een simpel tekeningetje te maken en ze zijn helemaal blij! Gewoon doen!

Mooie tekeningen Janneman. Daar kun je trots op zijn. Ga maar gerust zelf. Hoewel ik me kan indenken dat je de zenuwen krijgt. Heb ik ook als ik bedenk dat ik beloofd heb op een school voor te gaan lezen. Brrr. Zie mezelf echt geen horde twaalfjarigen geanimeerd bezighouden, maar vind wel dat 't moet. Iemand tips?

Dankje Marria en Igaastra. Ik ben ook niet onzeker over mijn tekeningen maar wel over mijn verbale kwaliteiten. Hoe klein en lief de kinderen ook zijn, als ik voor een klas (of groep) sta, raak ik het overzicht van mijn verhaal kwijt. Ik ben bang dat ik zo nerveus ben, dat ik er geen plezier aan beleef en dat ik van de zenuwen mijn verhaal afraffel. Marria, ik heb wel hetzelfde, ik vind dat ik het moet durven (al zou ik liever voorlezen!), maar ik vind ook dat ik het leuk moet vinden. Ik heb soms paniekaanvallen waarbij ik bijna flauwval, voor sommige dingen ben ik gewoon niet gemaakt... :) Overigens was dit topic niet bedoeld om overgehaald of aangemoedigd te worden hoor! Ik zoek gewoon een vervanger, schrijvers ook welkom!

Ja, mooie illustraties. Maar een heel verhaal valt samen te vatten in een plaatje, dus wat betreft verbaal, dat zegt je tekening al ;)

Voor een groep staan, vooral als je dat niet gewend bent, is hartstikke spannend. Maar in jouw geval heb je iets waarmee je kinderen direct kunt boeien en mee kunt trekken: illustraties zijn verhalen op zich. Weet je voor welke groep je de presentatie zal gaan houden? Ik kan me indenken dat je heel apart en interactief te werk kunt gaan, bijv. dat je helemaal niets zegt als je de klas binnenkomt, maar ze alleen tekeningen laat zien waaruit blijkt dat je het "eng" vindt om te praten, en liever tekent. Dan heb je een koppeling naar je werk: de een schrijft een verhaal, de ander geeft het verhaal weer in beeld. Je kunt een basisschets maken en de kinderen daarmee een scène laten bedenken die jij dan uittekent. Klopt het met wat ze bedenken? Wat wel/niet? Of workshopachtig: dat jij een opdracht geeft en de kinderen laat tekenen, maar dat kost meer tijd. En veel oefenen thuis, voor de spiegel, met een voicerecorder etc. dan krijg je je verhaal wat helderder. En niet bang zijn om in te spelen op wat de kinderen aandragen. Als het te veel afdwaalt, kun je altijd teruggrijpen op de basis die je zelf voor je praatje hebt bedacht. Ordeproblemen zijn ook niet te verwachten hoor, kinderen zijn hartstikke geïnteresseerd in dat soort zaken en de leerkracht grijpt heus wel in als er toch raddraaiers mochten zijn. Succes en veel plezier!

Ik lees nu pas dat je een vervanger zoekt Janneman, nee toch joh, probeer het zelf! Het thema is eten en snoepen, daar is vast iets leuks van te maken. Als je de leeftijd weet, wil ik best met je meedenken.

Ing, dat zijn hartstikke leuke ideeen! Heb jij geen zin? ;) De leeftijd was nog onbestemd, van groep 1 tot groep 8, nogal breed dus. Ik heb Sygin gevraagd om mee te gaan. We hebben samen aan een prentenboek gewerkt, dus dan zouden we het hele proces kunnen uitleggen. Lekker veilig samen! Afwachten of de juf het er mee eens is. Hoeveel vraag je eigenlijk voor zoiets? Jullie reacties zijn erg lief, maar helaas dus geen gegadigden?

Nou dat is ook mooi, was ik net van plan het tóch te gaan doen en had ik met Sygin een heel leuk plan, blijkt na twee weken dat ze er geen geld voor hebben! Net nu ik mijn angst heb overwonnen :\\

Misschien kun je de tijd die je hebt lopen tobben op dit forum nog in rekening brengen... ;)

Ik lees dit topic nu pas. Ik moet zeggen: ik doe het met enige regelmaat, maar nog altijd zie ik er als een BERG tegenop. En dat terwijl ik al 50 boeken gepubliceerd heb én de eerstegraads lerarenopleiding gedaan heb. Ik doe het omdat ik het achteraf altijd wel erg leuk vind, en ik zeker weet dat als je het maar vaak genoeg doet je minder zenuwachtig etc. wordt. Dat is wel zo, maar het gaat vrij langzaam. Nog altijd denk ik bij voorbaat: dit doe ik noooooit meer, en achteraf: dit moet ik veel vaker doen. Want het is wel echt heel leuk, kinderen stellen de prachtigste vragen en het is als eenzame ploeteraar op je zolderkamertje ook wel eens heel leuk om zeer direct publiek te hebben. Veel oefenen voor de spiegel, eerst alles uitschrijven en dat als kladje bij je te houden, veel laten zien. Dat werkt. Ik zit trouwens al vol in de kinderboekenweek. Succes!.....!

Dat wordt dan een heeele hoge rekening! :p

Ha Iris, dat geloof ik graag hoor! Maar... het gaat dus niet door, en ik vind het nu eigenlijk wel een beetje jammer. hihi We wilden ons nieuwe verhaal voorlezen en dat ik er live de tekeningen bij maak (met behulp van de kids). Leek me hartstikke leuk en hoef ik niet zo veel te zeggen ;) Wat doe jij meestal?

Nou, dat is nog eens jammer Janneman. Maar je hebt nu wel een mooie opzet paraat en weet dat je de moed hebt om het te proberen, dat is in ieder geval iets. Iris: ik ben ook benieuwd hoe jij het vormgeeft!

Ik zie dit nu pas Janneman. Je had het vast leuk gedaan. Persoonlijk zou ik het heel leuk gevonden hebben om te doen, mist mijn lijf het toestaat. Toch zou ik je ook aangeraden hebben het zelf te doen. Dat idee van ter plekke tekenen is geweldig. Ik heb dat Ted van Lieshout eens zien doen en dat is echt heel leuk. Kinderen vinden dat prachtig, ze zien het ontstaan en het geeft het gevoel dat je dat zelf ook zo maar kunt doen. Wat ik je ook aanraad te laten doen. Lees een stukje of ene gedichtje voor en laat de klas meteen meetekenen, kan de juf/ meester daarna het eigen geillustreerde klassenboek maken. Als je zenuwachtig bent voor zo'n groep kinderen kun je dta ook gewoon zeggen: 'Zijn jullie ook zo zenuwachtig? Nou, mijn tekenstift maakt alleen maar bibberlijntjes.' Vervolgens teken je een mislukt bibberfiguur en laat ze rraden wat het moet voorstellen... Hm, stond ik er maar weer, voor die klas. Maar Janneman, de volgende keer, doen. Voor ideetjes mag je me altijd PB-en of mailen.

Dankje Marja. Ik zat ook te denken om de kinderen zelf bij stukjes tekst een tekening te laten maken (zodat ze een heel boek hebben), maar was bang dat het te veel tijd zou kosten.

Ik neem meestal 1 boek waarvan ik helemaal vertel hoe ik het gedaan heb. Vooral ook de eerste versies laten zien met alle doorhalingen, werkt altijd goed. En ik laat dan ook alle schetsen voor de illustraties zien, vinden ze geweldig, ook de grote mensen. En zelf veel vragen stellen. En voorlezen! Ik laat ook altijd een foto van mezelf zien toen ik 8-10 jaar was, zodat ze een idee krijgen hoe ik eruit zag toen ik zo oud was, omdat ik van mezelf nog weet dat ik zo lastig vond voor te stellen dat grote mensen jong waren geweest. Ik zou niet goed weten hoe ik het zou doen als ik alleen maar schreef. Met illustraties kun je zo lekker veel laten zien en leid je de aandacht van jezelf af. Ik laat de kinderen nooit zelf wat doen. Dat is een heel ander uitgangspunt met (in mijn beleving) vooral heel veel gedoe. Dat moet je willen en kunnen.

Dat is een leuk idee, een foto van jezelf toen je jong was... In mijn eentje was ik ook niet met een workshop begonnen, maar met zijn tweeën leek me dat wel kunnen. Maar dat is inderdaad een heel ander verhaal. Leek me wel fijn dat ik dan zelf niet zoveel zou hoeven te vertellen. :p

Simpel een tekening laten maken vereist alleen de voorbereiding van papier en potloden klaaar hebben liggen of al uitgedeeld hebben, even met de leerkracht overleggen. Kinderen doen wel graag iest of zitten graag ergens aan, dus tekeningen of mislukte tekeningen, een dummy, of een half af boek doorgeven, proefdruk, even aan laten voelen, friemelen... Maar je moet vooral iets doen waar jij je prettig en zeker bij voelt en waar je het plezier van je werk kunt laten zien.

Je maakt trouwens mooi werk Janneke!

Dankje Iris, jij ook!

Leuk, dit topic, ik raak er gewoon van geinspireerd. Misschien ga ik ook wel iets vertellen in de klas van mijn zoon over (het ontstaan van) mijn eerste boekje. Wordt er nog wat aandacht aan besteed. :o Ik krijg daar uiteraard geen geld voor. Maar daar ben ik wel blij om, is het minder erg als ik stuntel. Heb jij nu geen zin gekregen om toch iets te gaan doen op een school, janneman? Om jezelf aan te bieden, kan je zelf een klas uitkiezen, een keer zoiets uitproberen. Als je dan weer gevraagd wordt, heb je al 8) ervaring!

Zouden jullie het leuk vinden als we daar eens een workshop aan zouden wijden? Ing en ik. Hoe je dat aan kunt pakken. Daar hebben we aan zitten denken, gisteren na de schrijfdriedaagse op Milonga. Een workshop in Nederland dan. Bijvoorbeeld op een zaterdag.

Nou Merel, ik werd inderdaad wel enthousiast van ons idee, maar tegelijk vond ik het ook niet heel erg dat het niet doorging. En als ik mezelf aanbied, dan leg ik er ook meer druk op, omdat ik als het ware een belofte maak. Maar als ik nog eens gevraagd word, dan zou ik wellicht alsnog het plan uitvoeren. Maar liever niet in mn eentje :D Zjors, ik denk zeker dat daar mensen in geinteresseerd zijn! Ik zou het ook best leuk vinden om dat te volgen (hangt wel van prijs en locatie af), al vraag ik me af of ik er (op korte termijn) iets aan heb. Ik was niet van plan om er een extra inkomsten van te maken, toch maar liever de kroeg! Maar anderen wellicht wel?!

Een workshop... ja, leuk. Mij lijkt het heel leerzaam om eens te horen hoe anderen dat aanpakken. Bij de bovenbouw vind ik het zelf niet zo moeilijk om een schoolbezoek in te vullen. Je leest wat voor, je vertelt wat, de kinderen vragen wat, je laat wat zien (originele illustraties)... Voor je het weet, ben je een uur verder. Maar bij de kleutergroepen werkt zo'n aanpak natuurlijk niet. Daar moet je echt iets verzinnen, iets beeldends, om de aandacht van de kinderen te grijpen. Ik heb vanmiddag trouwens net een try-out gehad van mijn kleuterprogrammaatje rond het thema van de Kinderboekenweek. Het ging goed, maar ik zweet wel peentjes tijdens zo'n voorstellinkje.

@Helga: een try-out. Wat een goed idee. Heb je het bij een bevriende docent gedaan? Ga je nog dingen aanpassen na je try-out? Heb je veel boekingen? Ik heb nog geen schrijversbezoeken gegeven (logisch; boek is net uit), maar ik ga wel zorgen voor meer 'programma-onderdelen' dan nodig zijn. Valt een 'onderdeel' tegen, dan kun je snel naar het volgende gaan. Op een gegeven moment weet je wat succesvol is en zal het makkelijker verlopen.