.

Sowieso al:

Ik stond op, nam een douche en ging naar beneden.

En dan kun je nog zoiets doen:

Vervolgens wachtte mij een lange, saaie schooldag.

Maar er zijn ook in langere stukken een hoop trucs om een begin met 'Ik' te vermijden. Waar je vooral op moet letten, is dat het op de lezer niet overkomt alsof je trucs gebruikt. Dus geen kunstgrepen gebruiken.

Ik stond op, denderde frisgedoucht naar beneden en haastte mij naar school toe. Zo zeg je al wat meer en heb je slechts eenmaal het woord ik gebruikt. Je komt wel met een heel saai voorbeeld. Zelfs saaie acties kun je wel iets spannender schrijven, bijvoorbeeld: Ik draaide me nog eens lekker om en trok het dekbed over mijn oren. Vijf minuten later drong de snooze van de wekker ook in mijn warme holletje door. Een enorme klap op het apparaat zorgde ervoor dat het irritante geluid ophield. Aaargh! Er was geen ontkomen aan, de tentamens wachtten op mij. Frisgedoucht nam ik aan de keukentafel nog eenmaal de lesstof door. De letters leken door elkaar te dwarrelen. Ik klokte mijn melk naar binnen, had geen tijd meer voor tandenpoetsen en haastte me naar school. Is natuurlijk zomaar een voorbeeldje hè, gewoon, omdat ik nog net vijf minuten tijd had voor het slapengaan. :)

Of, voor een heel ander effect: Bed uit. Douche. Trap af. Boterham. Schooltas. Fiets. Nederlands. Saai. Scheikunde. Saai. Engels. Saai. Wiskunde. Saai. Laatste les. Eindelijk.

Of: nadat ik uiteindelijk de wekker toch maar uitgeschakeld had, mijn bed was gekomen en snel een douche nam, rende ik de trap af naar de keuken om mijn luchpakketje te pakken. per slot van rekening moest ik op tijd op school zijn. Daar wachte me langdurige en saaie scheikundelessen waar ik totaal niets van begreep. Ik deed alsof ik het begreep allemaal om lastige vragen te vermijden en om drie uur, ging mijn laatste bel: vrij.

Om acht uur sprong mijn net-wakkere persoontje onder de douche om er even later fris en fruitig onderuit te komen en verkwikt naar school af te reizen. (nul keer 'ik' gebruikt) :D

Bij 'fruitig' associeer ik altijd fladderende fruitvliegjes om je heen, en ruik ik overrijp fruit... ;) 'Mijn persoontje' leest een beetje als een kunstgreep. In mijn verhalen worstel ik ook vaak met de ovedaad aan ik, ik, ik, me meself and I

Het is aan te bevelen om in de zinnen de plaats van 'ik' af te wisselen. Dat geldt ook voor andere pv's. Zet eens een stuk of tien zinnen onder elkaar, onderstreep het onderwerp en cursiveer in elke hoofd- en bijzin de werkwoordsgroep. Kijk dan of je er afwisseling in aan kan brengen. We moeten niet te krampachtig doen over het gebruik van 'ik'. Kijk maar eens in een ik-roman (ook literatuur) en zie hoe vaak het woordje voorkomt. Meer dan je denkt, maar wel gevarieerd. Ik heb er zelf behoorlijk mee geworsteld. Er is geen redelijk alternatief voor 'ik', alleen wat geforceerde zaken zoals: ondergetekende, mijn persoon, deze jongen. Zoiets ga je in een serieus verhaal toch niet opschrijven?

Ik stond op, douchte en ging naar beneden. De boterham met pasta smaakte heerlijk. Daarna pakte ik de fiets en ging naar school. Ik ben het helemaal met Luc en Trenke eens.

Heb je ooit zo'n saaie dag meegemaakt? Opstaan. Douchen. Ontbijt. Op de fiets naar school. Alles binnen een half uur geregeld. Zo'n routine kleeft aan mij. Dag in, dag uit.

Eigenlijk hebben we geluk, toch, want volgens mij is Nederlands een van de meest flexibele talen wat zinsopbouw betreft. Je kan meestal heel veel zinsdelen door elkaar gooien en dan klopt de zin nog steeds. Dus je kunt sowieso met een ander woord dan 'ik' de zin beginnen, dat scheelt al de helft. En dan staan er nog een hoop ideeën in iedereen z'n reacties hier, waarbij je het woord 'ik' niet eens hoeft te gebruiken. Als je beide afwisselt, dan komt het denk ik het meest natuurlijk over :)

In een grijzend verleden leerde ik op school altijd dat je een zin nooit mocht beginnen met 'ik', want je was niet de belangrijkste.. Ik heb deze regel aan mijn sandalen gelapt. Ik ben namelijk biezonder belangrijk, voor mezelf ;)