Ik begin net en kom nu al niet meer verder

Beste Kevinh, Welkom. Hier is mijn tip. Koop het boek "Writing Down the Bones"van Natalie Goldberg. Lees het. Doe de oefeningen. Of begin nu meteen: Pak een schrijfblok en een pen. Zet een wekkertje op 10 minuten. Schrijf zo lang het wekkertje loopt, stop geen moment. Als je iets gaat beschrijven, geef details. Geen hond maar herdershond. Maak je niet druk over spelling en grammatica. Schrijf op wat er in je op komt, vooral als het gepaard gaat met angst of andere emoties. Doe dit iedere dag.

Het begin schrijven lukte ook aardig, maar ik moet even komen op dingen zoals wat doet die broer, heb je daar tips voor om zulke dingen te bedenken? Het ging maar door, tot de e-mail, waarin ik moest gaan beschrijven wat er gebeurd, daarin moet komen te staan waarover de rest van het verhaal gaat.

Tja, Kevin, het denken wat je zult gaan schrijven, hoort ook bij het schrijven. Om verder te komen kun je jezelf vragen stellen en beantwoorden Wat zou er in de e-mail staan? Het is iets dat niet zo dringend is, anders had de broer wel gebeld. Is het iets gevaarlijks wat ze moeten doen? Is er voorbereiding voor nodig? Speciale vaardigheden? Waarom ligt de hoofdpersoon wakker? Is er eerder al iets gebeurd of verwachtte hij de e-mail al? Van wie was het tweede e-mail bericht? Succes.

Hallo kevinh, kijk ook eens bij de topics over Writer's block. Niet dat je dat hebt, maar er staan veel inspiratietips in: http://www.schrijvenonline.org/forum/14415 http://www.schrijvenonline.org/forum/12708 en hier kun je ook kijken: http://www.schrijvenonline.org/meestgesteldevrage…

Wat ik vaak doe in dergelijke situaties is in een afwijkende kleur even aangeven wat het belangrijkste is in de scene- ( bijv. mail van collega komt die dag niet op de zaak, heeft iets ontdekt over een zaak. Iets wat zo gek is dat hij het nog niet durft te vertellen. Vanmiddag. Beloofd.´). Daarna schrijf ik verder. De gekleurde stukken maak ik dan later af. Vaak gaat het dan maar om enkele zinnen.

Kijk, ikzelf schrijf nooit iets volgens regels, enkel op gevoel. Kijk naar je eigen leven, zet een cd op die je inspireerd, roep een gevoel op, kijk naar een film, richt je in eerste instantie op jezelf. In de psychologie zeggen ze wel is dat kunstenaars leven voor wat ze doen en dat ze daarom veel sneller hun toppunt bereiken. Zorg dat je 'in the zone' bent voor je begint te schrijven. Persoonlijk schrijf ik of snacht of in de trein, met slechts muziek van 1 of 2 mensen op, met potlood of pen in de hand. Schrijven is een ervaring, niet één of andere oefening (waarop ik waarschijnlijk veel kritiek ga krijgen). Use your imagination!

Wanneer is die mail verstuurd? Je kan daar iets mee doen. Hoe zit die broer in elkaar, wat is hij voor persoon, hoe oud is hij, heeft hij werk/school/studie/stage/vrouw en kinderen/hobby's/sport/vrienden, weet ik 't, is daar iets mee aan de hand?

Schrijven is een ervaring, niet één of andere oefening (waarop ik waarschijnlijk veel kritiek ga krijgen).

Waarom denk je dat? Ik vind er waarheid in zitten :) Je leert het door oefening.

Ik denk dat het oefenen in schrijven juist voor die ervaring zorgt, WriterJerre. Je zegt zelf al dat je waarschijnlijk veel kritiek op die opmerking gaat krijgen; ik vind hem ook wel wat kort voor de bocht. Misschien is schrijven voor jou puur en alleen een ervaring, maar voor mij (en waarschijnlijk velen met mij) is het een kwestie van ploeteren, schrappen, proeven, wikken en wegen, mixen en matchen en vooral veel produceren waar uiteindelijk niets mee gebeurt. Dat is een ervaring, ja, maar ook een oefening. Het gaat hand in hand, lijkt me. Verder zijn de meeste tips al gegeven, Kevinh! Ik zou zeggen: probeer een verhaallijn te bedenken en zet die kort in het klad op. Zo gauw je bedacht hebt dat iemand een email gaat lezen, heb je toch ook wel al verzonnen wat daar in moet staan, of heb ik dat mis? Probeer te bedenken hoe de gemoedstoestand is van die schrijver. Open je mailbox en schrijf die mail daadwerkelijk (en verstuur hem voor mijn part naar jezelf). Je hoeft inderdaad niet volgens regels te schrijven, er is niemand die je daartoe verplicht, maar die verhaallijn zal er toch wel al ergens in zitten... Expliciteer hem! Gewoon oefenen (ja toch wel, Jerre)!

@ Kevinh, Kom je er na deze tips nog niet uit? Dan is een workshop "korte verhalen schrijven" bij de Online Academie misschien wel wat voor je. En lees "Hoe schrijf ik een verdomd goede roman?" van N.J. Frey. Ik kan je wel tips geven nav wat ik geleerd heb tijdens de hierboven genoemde workshop, maar dat vind ik niet eerlijk tegenover de mensen van de Online Academie. Bovendien heb ik zelf ook moeten betalen om antwoord te krijgen op mijn vragen.

Wanneer is die mail verstuurd? Je kan daar iets mee doen. Hoe zit die broer in elkaar, wat is hij voor persoon, hoe oud is hij, heeft hij werk/school/studie/stage/vrouw en kinderen/hobby's/sport/vrienden, weet ik 't, is daar iets mee aan de hand?

Schrijven is een ervaring, niet één of andere oefening (waarop ik waarschijnlijk veel kritiek ga krijgen).

Waarom denk je dat? Ik vind er waarheid in zitten :) Je leert het door oefening.

Waus, schrijven is ook voor mij een opgave, het is zoals je zegt, ploeteren en ermee worstelen. Maar ik heb iets tegen gericht oefenen van schrijven. Zo doe je als schrijver teniet aan je belangrijkste kenmerk: je eigenheid. Met een opdracht is het veel moeilijker jezelf erin te leggen dan wanneer je gewoon zelf creatief bent. BTW dit is hoe het werkt voor mij, niemand hoeft voor mijn part zo te denken... En waarom ik denk dat het zo is, is omdat je als schrijver met wat ervaring, je veel sneller let op hoe je dingen opbouwt, hoe je de dingen verwoord en hoe je het aanpakt. Dat leer je door te doen, en de beste manier, is door veel te schrijven

Bedankt voor alle reacties, ik ben het eens terug gaan lezen en heb even nagedacht wat ze zouden kunnen doen. En ik heb het gevonden. Ze worden dus archeologen. Heeft iemand nog een tip voor naamkeuze van de carrakters? groetjes,

Nogal een open deur: kies een naam waarvan jij vindt dat die bij je karaker past. :) Er zijn op internet heel wat namensites te vinden, vaak ook met betekenis en afkomst erbij. Die betekenissen en afkomst kloppen niet altijd, maar dat hoeft voor je verhaal niet echt uit te maken.

Nogal een open deur: kies een naam waarvan jij vindt dat die bij je karaker past. :) Er zijn op internet heel wat namensites te vinden, vaak ook met betekenis en afkomst erbij. Die betekenissen en afkomst kloppen niet altijd, maar dat hoeft voor je verhaal niet echt uit te maken.

Ik schrijf meestal met namen die goed aanvoelen, of die me goed lijken te passen bij het personnage. In mijn boek, log-in (zie proeflezen) gebruik ik als meisjesnaam Jessy, dit associeer ik met avontuurlijk en sexy, maar toch secuur en bescheiden... Dat ik ook haar karakter

Ik denk dat je je ook moet afvragen in welk genre je wilt schrijven. Dit geeft meestal ook al een richting waarin het verhaal zich gaat afspelen. Moet het spannend zijn... (geheime opdracht --> wis dit e-mial bericht zodra je het hebt gelezen) of avontuurlijk (wat zullen de archeologen opgraven --> een goed bewaarde mummie bijvoorbeeld) Zodra je weet welke kant je uit wilt zal het verhaal zichzelf gaan vertellen. Succes :rolleyes:

Heb je dan geen verhaal uitgedacht? Het is spijtig dat je nu al vastzit. Met negen zinnen... Een portie geduld zou misschien helpen, of een portie uithoudingsvermogen.

Hoe suf het 'kies een naam die bij je personage past' klinkt, het is erg belangrijk. Iemand noemde schrijven 'een sociale invuloefening' (heeft ooit in Schrijven Magzine gestaan, meen ik). Als een meisje, genaamd Jessy, een suffe boerenmeid is, dan past het niet. Bij een naam als Victor Prins (Nanne Tepper, De eeuwige jachtvelden) past een heel vermetel, misschien wat elitair type.

Hoi Kevinh (en anderen), in je eerste bericht staat dit:

De e-mail is van zijn broer, die iets doet of heeft gedaan waardoor ze iets moeten gaan doen, ik kan maar niet bedenken wat ze moeten gaan doen of wat hij heeft gedaan waardoor ze iets moeten doen

Ik denk dat in deze zin een antwoord voor je kan liggen. Vooral in de "iets", waar je het telkens over hebt. Als je dat nog niet weet, waarom schrijf je dan al? Want over die "iets" gaat je verhaal toch? Naar mijn idee kun je het beste even stoppen met schrijven, en je buigen over die "iets". Zo ver was je zelf denk ik ook wel, maar naar mijn mening had je beter nog niet kunnen beginnen met schrijven, aangezien je blijkbaar nog geen idee had welk verhaal je wilde vertellen. Volgens mij is het best belangrijk om vóórdat je begint te schrijven een Groot Plan van de Schrijver te maken, bijvoorbeeld door de volgende vragen te beantwoorden en dit op een groot papier op je kamer hangen: - wat moet er allemaal gebeuren? - en hoe? - met wie? - waarom? - wanneer? Als je dit allemaal ongeveer (hoeft heus niet precies en je kunt er gerust van afwijken) weet op het moment dat je daadwerkelijk aan je boek begint te schrijven, kun je zo'n nare teleurstelling van "ik kan nú al niet verder" en het gevoel van een writers block voorkomen. Wist je dat sommige schrijvers soms wel twee jaren alleen maar nadenken over hun boek, zonder ook maar één letter op papier te zetten? Misschien is dit hierboven al gezegd en heb ik de vorige reacties niet goed gelezen. Daarbij is mijn reactie mogelijk een beetje mosterd na de maaltijd, aangezien we inmiddels 10 dagen verder zijn en het probleem al door Kevinh zelf lijkt te zijn opgelost ("archeologen"). Toch wilde ik bovenstaande graag even aan je kwijt, Kevinh. Of je met mijn reactie nu iets kunt of niet, sowieso veel succes! :thumbsup: