1e persoon of 2e persoon?

Bij zowel ik- als hij/zij-perspectief is alles geschreven vanuit hem/haar. Je kan niks vertellen wat hij/zij niet kan weten (bijv. 'ik zag niet hoe ze nog omkeek'). Grappig, juist bij allebei vind ik dat je je goed in kan leven. Hij-perspectief heeft alleen wat meer afstand. En er zullen nog wel wat meer verschillen zijn, maar daar kan ik zo 1-2-3 niet opkomen.

Hij/ zij is derde persoon, de tweede persoon is de jij-vorm. (enkelvoud) Maar dit als klein detail. Om op je vraag in te gaan, het hangt van je verhaal en je schrijfstijl af welke persoon je gebruikt. Een persoonlijke keuze ;) (flauw, ik weet het). Als je het niet zeker weet, kun je twee versies van (een deel van) je verhaal schrijven, één in de eerste en één in de derde persoon. Je komt er dan vanzelf achter wat het beste werkt. Ik heb zelf de voorkeur voor schrijven en lezen in de derde persoon. Doordat er wat meer afstand is, is er ook meer ruimte voor de eigen visie van de lezer op de vertelde gebeurtenissen. Kinderen hebben vaak een hekel aan 'ik-boeken".

Kinderen hebben vaak een hekel aan 'ik-boeken".

Waar baseer je die uitspraak op, Andrea?

Ervaring met kinderen op school. Toegegeven, daarmee is het woord 'vaak' statistisch gezien niet te verantwoorden :)

Momenteel schrijf ik aan een iets wat een roman zou kunnen worden en gedeeltes schrijf ik vanuit de ik-persoon. Ik doe dat graag, omdat ik het idee heb dat de ik-persoon mag afdwalen van zijn eigenlijke verhaal, gemakkelijker uitstapjes kan maken en rare denksprongetjes ten toon kan spreiden; dat vind ik leuk aan schrijven. Het is de ik-persoon die het zegt, dus het blijft van hem persoonlijk: er is geen norm of wet die zegt dat de ik-persoon deze dingen niet mag doen of denken. Misschien kan bovenstaande evengoed met de derde persoon, maar zelf voel ik me er vaak wat door beperkt. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat de ik-persoon natuurlijk ook beperkingen heeft. Maar die kan ik nu even niet verzinnen.

Ik schrijf momenteel een verhaal dat over een ik-persoon gaat. Dit heb ik vooral gedaan omdat ik van mening ben dat je dan meer over die persoon kwijt kan, dus kan de lezer zich ook meer inleven. Mijn hoofdpersoon is een denker en er komen dus veel overwegingen en gedachtes op papier. Ik zou niet weten hoe je dat in de derde persoon kan doen... :rolleyes: Dus ik verkies het ik-perspectief als beste schrijfwijze.

Ik denk dat de ik-vorm zich erg leent voor bijvoorbeeld psychologische romans of drama. Als het conflict of de ontwikkeling in de hoofdpersoon zelf zit. Ook is het afhankelijk van de tijd: verleden of tegenwoordige tijd. De v.t. past meer bij de ik-vorm, in de t.t. denk ik meer de hij-vorm.

Toch schrijf ik met mijn ik-persoon in de tegenwoordige tijd. Ik heb trouwens vandaag een beetje geexperimenteert met de derde persoon; naar aanleiding van eerdere berichten ergens op het forum, iemand vertelde dat-ie het liefst niet meer in de ik-persoon wilde schrijven, heb ik een hoofdstuk in de ik-persoon omgebouwd naar een hoofdstuk in de derde persoon. Dat ging helemaal niet lekker. Ik blijf het nog even volhouden met mijn ge-ik.

Ook is het afhankelijk van de tijd: verleden of tegenwoordige tijd. De v.t. past meer bij de ik-vorm, in de t.t. denk ik meer de hij-vorm.

Waarom denk je dat? Ik schrijf het liefst in de ikvorm in de tegenwoordige tijd en dat gaat vooralsnog heel goed.

Toevallig ben ik gisteren in De Verbouwing van Saskia Noort begonnen en zag dat het in de ik-vorm t.t. geschreven is. Bij haar vind ik dat het spanningsverhogend werkt. Misschien voel ik het wel zo omdat het mijn zwakke plek is om niet van perspectief te wisselen. 'Hij zag niet dat de man een seintje gaf aan de chauffeur' klopt niet, 'Ik zag niet dat de man een seintje gaf aan de chauffeur' helemaal niet, tenzij de ik-figuur (of de hij-figuur) het achteraf hoorde. 'Ik zie niet dat de man een seintje geeft aan de chauffeur' kan dus helemaal nooit. Deze fout is het pijnlijkst in de ik-vorm t.t. Saskia Noort kan het dus heel goed, jij misschien net zo goed, maar ik vind het heel moeilijk. Maar goed, ik schrijf nog niet zo lang, dus misschien komt het nog wel goed met me. ;)

Mira, ik vind niet dat je kunt stellen dat het een beter of prettiger is dan het ander. Het is sowieso voor elke lezer verschillend. Ik heb grandioze ik-boeken gelezen, maar ook geweldige hij-zij-boeken. De schrijfstijl en het verhaal zijn de belangrijkste dingen en de beschrijvende kwaliteit van de schrijver. Ik denk dat het ook ligt aan het verhaal, hoe het zichzelf schrijft. Sommige boeken willen gewoon in de ik-vorm geschreven worden en andere niet. En dan heb je nog de schrijver zelf. Ik zou kiezen voor de vorm die je het best vind passen en waarmee je zelf het lekkerst schrijft en dat kan per boek en per soort boek verschillen. Succes ermee.

Ervaring met kinderen op school. Toegegeven, daarmee is het woord 'vaak' statistisch gezien niet te verantwoorden :)

Je hebt wel gelijk, hier hebben kinderen vaak ook een hekel aan 'ik-vorm'. Om eerlijk te zijn heb ik dat ook.

Hij/ zij is derde persoon, de tweede persoon is de jij-vorm. (enkelvoud) Maar dit als klein detail. Om op je vraag in te gaan, het hangt van je verhaal en je schrijfstijl af welke persoon je gebruikt. Een persoonlijke keuze ;) (flauw, ik weet het). Als je het niet zeker weet, kun je twee versies van (een deel van) je verhaal schrijven, één in de eerste en één in de derde persoon. Je komt er dan vanzelf achter wat het beste werkt. Ik heb zelf de voorkeur voor schrijven en lezen in de derde persoon. Doordat er wat meer afstand is, is er ook meer ruimte voor de eigen visie van de lezer op de vertelde gebeurtenissen. Kinderen hebben vaak een hekel aan 'ik-boeken".

ja ja , toen ik het bericht verstuurd had werd ik mijn vergissing gewaar, en dacht toen; 'nou eens kijken wat voor een reacties dat oproept' In de 3e persoon (hij/zij dus) lees ik zelf ook liever, maar ik schrijf gekgenoeg (nog) in de IK-vorm. Er is nog veel te leren en te veranderen.

Mira, ik vind niet dat je kunt stellen dat het een beter of prettiger is dan het ander. Het is sowieso voor elke lezer verschillend. Ik heb grandioze ik-boeken gelezen, maar ook geweldige hij-zij-boeken. De schrijfstijl en het verhaal zijn de belangrijkste dingen en de beschrijvende kwaliteit van de schrijver. Ik denk dat het ook ligt aan het verhaal, hoe het zichzelf schrijft. Sommige boeken willen gewoon in de ik-vorm geschreven worden en andere niet. En dan heb je nog de schrijver zelf. Ik zou kiezen voor de vorm die je het best vind passen en waarmee je zelf het lekkerst schrijft en dat kan per boek en per soort boek verschillen. Succes ermee.

Anouk bedankt, ik zal even moeten oefenen met hij/zij en ook een boek lezen met beide vormen. 'de BEschrijvende kwaliteit van een schrijver' zeg je, wat is het verschil tov 'OMschrijvende kwaliteit'? en waardoor ontstaat een sfeer in het verhaal? ik hou niet zo van boeken met veel dialogen.

Anouk, wat een waar en mooi onderschrift heb je! toch moeten we ons dikwijls aan anderen meten, aanpassen en je eigenheid niet tonen. dat vind ik zo lastig, alsof je een geheim met jezelf deelt. ook een naam wordt je gegeven door een ander, die krijg je bij de geboorte, of je je daarbij 'thuis voelt' is de vraag, dat voel jij alleen in contact met anderen. 'volg je eigen weg' kan isolerend, zelfs afstotend werken. good luck, Mira de Qui

'Hij zag niet dat de man een seintje gaf aan de chauffeur' klopt niet, 'Ik zag niet dat de man een seintje gaf aan de chauffeur' helemaal niet, tenzij de ik-figuur (of de hij-figuur) het achteraf hoorde. 'Ik zie niet dat de man een seintje geeft aan de chauffeur' kan dus helemaal nooit. Deze fout is het pijnlijkst in de ik-vorm t.t.

Het ligt er maar net helemaal aan waar dat seintje uit bestaat. Als het een situatie in een bus is en de man de chauffeur op zijn schouders tikte - dan kan de hij/ik dat wel degelijk zien. Het kan alleen niet als het niet daadwerkelijk voor die persoon zichtbaar is. Wat ook niet kan is in het hoofd van de man of de chauffeur kijken. Maar een tikje op de schouder, een knipoog etc, dat is zichtbaar - hooguit niet te interpreteren voor de ik/hij.

Ja, oké, maar 'hij/ik' ziet dat dus niet. En in de derde persoon kan je daar nog overheen lezen, in de eerste persoon t.t. vind ik het als lezer een ernstig storende schrijffout. Niet dat een verhaal in de eerste persoon t.t. niet kan: kan prima, maar het is gevoeliger voor bovenstaande schrijffouten dan andere vormen, denk ik. Ik ben bezig met een schrijfcursus en ik maakte deze fout (en vele andere :lol: ) ook. Sinds ik hierop gewezen ben zie ik dit soort dingen duidelijker. Waarschijnlijk kreeg ik er 'vroeger' ook wel een klopt-niet-gevoel bij als ik iets las waar een fout in zat, maar ik heb het nooit zo kunnen omschrijven.

Ik heb gemerkt dat ik de stukken die in tegenwoordige tijd geschreven worden makkelijker en fijner te omschrijven vind middels de ik-vorm. In kleine terugblikken die ik in de verleden tijd schrijf, gebruik ik het liefst de tweede persoon. Ik denk er niet echt over na, het gaat automatisch, vind het wel beiden even prettig om te lezen.