autobiografie

Je andere post over je autobigrafie heb ik net ook even gelezen. Je bent er heel serieus mee bezig. Wat eigen (in dat andere topic) zegt, is naar mijn idee waar: komt tijd, komt raad. Zo te lezen is de tijd nu gekomen voor jou om raad te ontvangen. Mijn opmerkingen zijn: 1. Voor wie schrijf je dit boek? * Voor jezelf? Dan kun je schrijven wat en hoe je het wilt. * Voor je kinderen? Dan kun je in de woordkeus enigszins rekening houden met hun gevoeligheden (feiten zijn niet te veranderen; de manier waarop je ze vermeldt, kun je beïnvloeden). Het zijn jouw kinderen. Jij weet hoe je ze benaderen moet - dat heb je altijd op een bepaalde manier gedaan. Zij kennen jou. * Voor een onbekend publiek? Dan komt er van alles bij kijken. 2. Heb je voldoende afstand tot het onderwerp van je boek, zodat je 'spelen' kunt met de feiten? Een logisch verhaal hoeft niet chronologisch verteld te worden. Vanuit hoger perspectief kun je juist elementen invoeren die je tijdens het beleven van de gebeurtenissen niet had. Beleven doe je van binnenuit. Beschrijven kan ook van buitenaf. 3. Houd er rekening mee dat - zoals (ik meen) marja in het andere topic schreef - niemand geïnteresseerd is in andermans ellende. Behalve als die ellende op zeer aantrekkelijke wijze beschreven is, dus bv met het aanzetten van leed, het toevoegen van wat humor, wat schuiven met personages.

Hallo Cubanita, het schrijven uitstellen, dat kennen we allemaal. Want schrijven is vooral leuk als je een tijdje bezig bent. Jezelf op gang trekken is niet altijd een feest... Zit je echt vast? Er zijn wel truuks om je ongenoegen te omzeilen. Zoals deze: pak een klein schrijfklusje op ergens in een zijstraat van je verhaal, iets wat je in een uurtje tot een goed einde kan brengen. Geeft een kick. Dan ga je verder met een moeilijk stuk. Ik heb het gevoel dat je kampt met een fundamenteler probleem. Bij mij heeft dat meestal te maken met een perspectiefwissel. Een wissel in mijn eigen perspectief, bedoel ik. Een verandering in mijn houding tegenover het verhaal. Bijvoorbeeld: je ontdekt opeens een diepere laag in je werk. Wat moet je daarmee? Expliciet over schrijven, of juist toegedekt laten? Twijfel. Ik kan niet verder. Of je stuit op een verhaal dat pijnlijk is voor je omgeving (zie de reactie van mariejeanne hierboven). Opschrijven, of niet? Dat zijn voor mij de momenten waarop ik vastloop. Zodra ik weet waar het over gaat is de oplossing dichtbij. Nog effe een hart onder de riem: ken je Het Geheim van de Schrijver van Renate Dorrestein? Ze vertelt heel open over haar twijfels en gevechten met zichzelf. Hoeveel boeken heeft ze geschreven? Twintig? En nog steeds loopt ze vast, ergens halverwege. Coaching is prima, maar ik denk dat je het zelf kan. Maak iets moois.

Marriejeanne heeft het helemaal juist verwoord.

Hallo Cubanita, Ik ben zelf ook bezig aan een autobiografisch manuscript. Toen ik begon wilde ik het 100% autobiografisch maken, maar gaandeweg realiseerde ik mij dat het voor lezers niet interessant meer is als een hoop ellende wordt uitgestort. Ik ben een andere weg ingeslagen. Nu is het een verhaal met autobiografische elementen. Ik heb gemerkt dat een deel fictie in het verhaal beter is voor mezelf. Alleen de hoofdpersoon heeft het allemaal meegemaakt, ik niet. Natuurlijk, de waargebeurde passages geven mij soms moeilijke momenten. Doch, het stukje fictie in die scènes verlichten het dan weer voor mij. De karakters van de personen die ik heb opgevoerd zijn gebaseerd op werkelijke persoonlijkheden, maar dan uitvergroot omdat echte personages ook weer niet interessant zijn voor de lezer. Ik heb ook een echte autobiografie geschreven. (85 pagina's) Die was alleen voor mijn kinderen en hun partners bestemd. Ik denk dat derden weinig opwinding in het verhaal zouden vinden omdat het zo duidelijk is dat het echt is gebeurd. Daarbij staan er bijna geen citaten in, slechts feiten. Mijn kinderen weten dat ik waarmee ik nu bezig ben. Ik heb ze passages laten lezen. Toch schrijf ik onder een pseudoniem want als het tot een boek komt, wil ik geen narigheid met de mensen waarop de personages zijn gebaseerd. Daarom heb ik ook een verzonnen plaatsnaam, waar het verhaal zich afspeelt. Problemen tijdens het schrijfproces heb ik genoeg gehad: vastlopers te over; perspectief wisselen, ja of nee. Op een gegeven moment moest ik een keuze maken: ik in OTT afgewisseld met OVT. Of je iets aan deze informatie hebt, weet ik niet. Begin gewoon!

Hallo allemaal! Hartelijk dank voor jullie reakties! Ik heb ze uitgeprint met een grotere letter :-) en opgehangen naast mijn laptop. Jullie hebben me veel bruikbare tips gestuurd, daarnaast heeft me ook gesteund de wetenschap dat "vastlopen" en "blokkades" een algemeen bekend verschijnsel is als je eenmaal aan het schrijven bent. Wat me weer "op gang"geholpen heeft was de tip om een klein zijweggetje te nemen in mijn verhaal en dat was gewoon leuk om te doen. Dat heeft me weer op weg geholpen; eigenlijk dus meer dankzij een "startkabel"dan een "sleepkabel", gelukkig.... Renate Dorrestein schreef dat blokkades heel gewoon zijn, dat je die niet zo serieus moet nemen omdat iedere schrijver die dagelijks moet zien te overwinnen. En dat dat misschien wel het onderdeel is van het vermogen of het talent om te schrijven.. Dus ik heb mezelf een schop onder mijn kont gegeven (dat wonderlijk genoeg mentaal lastiger was dan fysiek..) en ben weer verder gegaan met schrijven. Toch zou ik het wel eens leuk vinden om met iemand te praten die ook bezig is met schrijven... hebben jullie suggesties? Hartelijke groet, Cubanita

Dan had je gisteren op de meeting moeten komen. :)

Succes Cubanita. Je weet dat je altijd op proeflezen of andere onderdelen van het forum terecht kan. Luc

Hallo Marriejeanne, Heb even gesurfd op de site, maar weet niet welke "meeting" je bedoelt en of er nog 's een volgende komt..? Cubanita

Hallo Cubanita. Natuurlijk: er komt altijd weer een volgende keer. Zie de onderstaande link: http://www.schrijvenonline.org/forum/13410 zaterdag 6 juni 2009 Succes met schrijven.