Stefanie

Als kind las ik mijn kortverhaaltjes al voor aan mijn neefjes waar ik toen ging babysitten. Zo'n goede 5 jaar geleden vroeg één van die neven waar ik die verhaaltjes had gelaten en of ik er nog mee bezig was. Ik was zo blij dat hij dat na al die jaren nog wist dat ik halsoverkop terug was gestart aan een verhaal. Dan ben ik beginnen studeren en had ik heel wat andere (maar zeker ook leuke ;-)) kopzorgen, waardoor het verhaal letterlijk onder het stof terecht was gekomen. Dan ben ik gaan samenwonen en met die verhuis vielen de uitgeprinte pagina's vol kribbels en nota's voor mijn voeten. Toen ik het na al die tijd herlas, vond ik sommige delen hilarisch slecht geschreven, maar enkele pagina's verbaasden me, en dat heeft me ertoe gezet terug te beginnen. Ondertussen heb ik een baby van 7 maanden, Hugo, dus tijd is een luxe. Maar op de dagen dat hij naar de crèche gaat (of kinderopvang in NL...ja, ik ben Belg, of Vlaming, of hoe moet ik mezelf noemen tegenwoordig....?) en mijn werk het toelaat, geniet ik ervan. Schrijven is leuk. En zelfs al zou ik uiteindelijk de enige zijn die het verhaal leest, dan nog heb ik plezier gehad in de fantasie, in het creëren van een leefwereld die je voor anderen tastbaar probeert te maken. Dus ik zou zeggen: veel succes aan al de co-schrijvers op dit forum!