gehad zouden kunnen hebben

Is dit iets? Plotseling staat een van de drie meisjes voor me. Ze heeft de mooie blauwe ogen die onze kinderen gehad zouden hebben.

Plots staat één van de drie naast me. Een meisje met mooie blauwe ogen, zoals de kinderen die wij nooit kregen. (en twee zinnen omdat ik vind dat het meisje en het plots naast de ikpersoon staan wel erg ver uit elkaar staan. En als ik het goed heb tenminste, met dat de ikpersoon geen kinderen kreeg...)

Misschien 'ooit' weglaten? Verder zou het mij niet storen, zo'n constructie.

Moet het er dan echt tussen? (voor het verhaal) Eén van de drie, een meisje met mooie blauwe ogen, staat plots naast me. Deze zin is op zich prima en je bent woorden kwijt.

Of dit: een van de drie, een meisje met mooie blauwe ogen, staat plots naast me. [ik houd mijn adem in] [ik realiseer me] zo zou mijn dochter eruit hebben gezien. of: ik ontmoet de dochter die ik nooit kreeg

Zoals onze kinderen zouden hebben gehad. Of inderdaad, zoals marriejeanne zegt, ooit weglaten.

Jee Waus, jij komt er het dichtste bij. Maar het dekt nog altijd de lading niet helemaal. Misschien: zoals de kinderen die we nooit zullen hebben. Ja, ik gellof dat dat het wordt. Bedankt iedereen.

Nee, dat van jou is toch nog beter Waus, ik heb het dan maar gewoon schaamteloos gekopieerd. Heerlijk, zo'n forum.

Hihi, alsjeblieft Runaway. (Her?)schrijfze verder aan je verhaal!

'Plots staat één van de drie naast me. Een meisje met mooie blauwe ogen, zoals de kinderen die wij nooit kregen. In deze zin slaat 'zoals' meer op het meisje dan op de ogen. Dan zou ik 'de kinderen' veranderen in bijvoorbeeld 'de dochter'. Als het specifiek om de ogen gaat, zou ik zeggen: 'Plots staat één van de drie naast me. Het is een meisje met mooie blauwe ogen, precies zoals onze kinderen ze gehad zouden kunnen hebben.'

Je hebt gelijk, Madelief, ik maak er 'de dochter' van. 2499 woorden nu, maar geen titel. Pfff.

Plotseling staat een van de drie naast me. Een meisje met mooie blauwe ogen. Zo blauw hadden de ogen van onze dochter/kinderen kunnen zijn, besef ik.

Zo blauw hadden de ogen van onze dochter/kinderen kunnen zijn, besef ik.

Maar zo lees ik het dat ze wel een dochter / kinderen hebben, alleen niet met zulke blauwe ogen. Ik zou gaan voor: 'gehad zouden hebben' of 'zouden hebben gehad'

Beste Runaway, Ik denk dat Marja het meteen goed heeft gezegd.

Ik ben het eens met marriejeanne. Deze constructie stoort mij niet, maar 'ooit' kan wel weg.

Even wat anders en misschien wel nhalf-topic: hoe weet je dat de nooit geboren kinderen blauwe ogen zouden hebben gehad? Zelfs als beide ouders blauwe ogen hebben, kunnen kinderen toch een afwijkende oogkleur hebben, omdat een gen van de voorouders plotseling de overhand krijgt.

hi, hi. mijn grootvader had een blauw en een groen oog. Foei! Weer ontopic.

Even wat anders en misschien wel nhalf-topic: hoe weet je dat de nooit geboren kinderen blauwe ogen zouden hebben gehad? Zelfs als beide ouders blauwe ogen hebben, kunnen kinderen toch een afwijkende oogkleur hebben, omdat een gen van de voorouders plotseling de overhand krijgt.

Ja, maar dat kun je best wel wensdenken - zeker weten / hopen / verwachten ... zó zou het geweest zijn ... áls ... (terwijl je natuurlijk nooit weet hoe het geweest had kunnen zijn - maar in een verhaal misschien wél).

Mmmm, ja als je het zo bekijkt, kan dat wel. Er stond oorspronkelijk ook 'kunnen hebben'. Okee, blauwe ogen.

Die van Waus en Marja vind ik mooi, maar zonder de ooit kan jouw eigen constructie ook prima - mits dit soort constructies zeldzaam is in de rest van het verhaal. Zo als uitzondering valt het hypothetische karakter van de uitspraak juist op, en ik vermoed dat dat deels de bedoeling van de zin is.