Zinnen beginnend met: Ik

Ik schrijf een verhaal vanuit het ik-perspectief en hierdoor beginnen vrij veel zinnen met ik. Als ik voor iedere zin zou zoeken naar een andere volgorde wordt het allemaal erg geforceerd. Wat ik mij herinner van Nederlands, was dat je nooit een alinea (vooral niet de eerste) met 'ik' mocht beginnen bij (sollicitatie)brieven. Ik weet het ook niet verder. Ik doe het op m'n gevoel en probeer er een evenwicht in te houden, dus niet alles met 'ik' beginnen, maar ook zeker niet alles forceren en de ik erachteraan laten bungelen. Bovenstaand stukje blinkt ook al uit in ikbeginmetik-zinnen...

ik schrijf vanuit ik-perspectief en begin ook zinnen met ik. Kijk je moet natuurlijk niet 10 zinnen achterelkaar met ik beginnen, maar anders is het geen probleem.

Ik herinner me het ook zoals Set zegt, dat geen zinnen met ik voornamelijk geldt voor sollicitatiebrieven. Je mag best met ik beginnen, als je het maar niet de hele tijd doet.

Het was inderdaad ooit een beleefdheidsregel. Zoals je ook niet 'mag' zeggen als je iemand ontmoet: Met mij gaat het goed, en met u? Ik voorop is niet netjes. :confused: Maar dat heeft niets met creatief schrijven te maken. In mijn verhaal vanuit ik-perspectief wordt ook heel wat ge-ikt.

Ik heb er ook geen moeite mee als zinnen beginnen met 'ik'. Wat ik moeilijker te verkroppen vind, is als er onnatuurlijke constructies gebruikt worden om het te voorkomen. Ik 'ik' in mijn ms heel wat af , zowel in het ik-perspectief als in de hij-vorm.

Dat het woordje: Ik, niet in brieven voorop mag staan wisten we al een halve eeuw geleden, maar voor boeken die met een ik-patroon geschreven worden, zou ik toch in elk geval niet met het woord: Ik, beginnen. Mogelijk kan je wel melding maken bij het begin van het boek, wat je uitgangspunt is om het in Ik-vorm te schrijven. Succes Roos van den Bergh

Danks, voor de reactie's! Ik :) schrijf dus vnl. in de v.t. (waarschijnlijk opgelopen trauma van vroeger). Daar kun je het vaak wel ontwijken, zonder spastisch over te komen. Columns schrijven zou denk ik een goede oefening voor me zijn, om meer te gaan ik-ken. Het valt me op, dat veel verhalen, ook op het forum in de t.t. worden geschreven en dan ontkom je er natuurlijk niet aan. Bedankt! :D

Ik heb dit ook geleerd maar zover ik weet geld dit alleen bij zakelijke brieven. In een verhaal mag dat denk ik best...je praat toch soms ook beginnend met ik

Hihi, ineens valt me op hoe vaak iedereen zijn post met het woord 'ik' begint! Maarja, het zal ook geforceerd overkomen als we dat vanaf nu krampachtig gaan vermijden ;). In een verhaal vanuit een ik-persoon ontkom je er niet aan. Ik tenminste niet. Wel probeer ik er een balans in te vinden dat niet te veel zinnen na elkaar met 'ik' beginnen. Vaak kan het redelijk eenvoudig worden vermeden. Op het woord waarmee je een zin begint, ligt trouwens ook extra nadruk. Vergelijk: Ik schrok van het mes op mijn keel. (hier ligt de nadruk meer op het schrikken, als ik het tenminste goed uitleg ;) ) Het mes op mijn keel deed me schrikken. (en hier ligt de nadruk op het mes). Zo speel ik meestal wat met de zinsopbouw ;).

Hehe (bijna) al die posts hier beginnen met ik :P Ik vind het niet storen als een zin met ik begint, zolang het niet e hele tijd is. Volgens mij kan het wel gewoon. enige wat ik zo snel kan vinden is: Vraag Kan de eerste zin van een brief, een faxbericht of een mailbericht beginnen met ik? Antwoord Ja. Minder formele zakelijke boodschappen kunnen beginnen met ik. Bij formele en officiële boodschappen kan dat als onbeleefd ervaren worden. http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1150/

Wat de anderen al zeggen, zinnen met Ik beginnen kan prima :nod: En dat dat zo is bij officiële brieven ben ik allang vergeten, als ik het al ooit heb geleerd :P stond vast ergens in mn boek...