In kunstenaarsbiografieën wordt meestal weinig aandacht besteed aan het zwoegen en ploeteren, aan de verveling, aan het zoeken dat voorafgaat aan de scheppingsdaad. Veel liever stelt men zich het moment van inspiratie voor, de genial greep, de moeiteloze en stormachtige creatie uit het niets. Men wil de schrijver graag bewonderen en ziet hem liever niet terwijl hij geërgerd door de stad loopt om de een of andere onbenullige boodschap te gaan doen omdat het die dag met schrijven maar niet lukken wil.