De behoefte aan toeval, onder dichters - de kans op het onbetwist mooiste gedicht aller tijden! - zou misschien wel eindeloos groot zijn, als niet juist een teveel aan gelukkige worpen het gedicht zou verpulveren, tot een kleine piramide van poeier: wat er aan de ene kant bij komt, gooi je er aan de andere kant weer af. Men moet van de stenen ook niet te veel ineens verwachten. Geluk is zeldzaam.