Schrijven is voor mij het verwerken van honderden keuzes, die variëren van het perspectief tot bepaalde woorden, waarbij ik, wanneer de keuze zich voordoet, vrijwel direct de uitkomst weet. Vanuit dit uitgangspunt kent schrijven geen vrijheid, sterker nog, het lijkt erop dat er een dogma in mijn hoofd huist. Daar is niks negatiefs aan, integendeel, ik voel me prettig met een strakomlijnd kader.