Per decreet zou vastgesteld moeten worden wat goed Nederlands is en wat niet, welke woorden en zinsconstructies als verouderd te mijden zijn, of gebrekkig naar buitenlands voorbeeld nageaapt, en zo meer. Wat romanschrijvers en dichters doen, moeten ze misschien zelf weten, maar journalisten, schrijvers van wetenschappelijke verhandelingen, Kamerleden en ministers zouden zich er stipt aan moeten houden. Ze zouden er zelfs trots op moeten zijn als ze zich er, zonder buitengewone inspanning, aan konden houden.