(Bewerking van de Teleaccursus die Van der Pluijm jarenlang verzorgde.) Wie schrijft is nooit alleen. In Nederland en België schrijven meer dan één miljoen mensen gedichten en verhalen. En al die schrijvers weten zich omringd door levende personages, sprekende ideeën en klinkende taal. Toch staat de schrijver er uiteindelijk alleen voor. Wie schrijft, maakt constant eenzaam keuzes. Veel beginnende schrijvers worstelen met de vragen: Hoe weet ik of het goed genoeg is wat ik schrijf? Waaraan kan ik mijn werk toetsen? Hoe kan ik mezelf corrigeren? Is schrijven te leren? Tot op grote hoogte wel. Talent kun je niet kopen, maar als het er is, kun je het ontwikkelen. Wie aanleg heeft en visie, kan zijn inzicht vergroten en technieken Ieren toepassen. Leren schrijven is vooral leren lezen: via het werk van anderen met een technisch oog naar het eigen werk leren kijken. Zien wat functioneert en wat niet. Herschrijven, herlezen, herschrijven, herlezen etc. En dan de lezer raken: ontroeren, verbazen, prikkelen, aan het denken zetten. Cees van der Pluijm behandelt op een speelse wijze de belangrijkste technische aspecten van het schrijven van gedichten en verhalen. Met honderden voorbeelden laat hij zien hoe Nederlandse en Vlaamse auteurs hun literaire teksten hebben vormgegeven. De lezer kan, mede door de werkopdrachten bij ieder hoofdstuk, zijn inzicht toetsen en zijn eigen verhalen en gedichten leren beoordelen en verbeteren.