Over de Japanse haiku bestaan nog vele misvattingen of eenzijdige voorstellingen. Het is geen zen-gedicht, epigram of aforisme, en zelfs lang niet altijd een natuurgedicht. Aan het einde van de negentiende eeuw maakte Europa voor het eerst kennis met wat wel het kortste gedicht van de wereld wordt genoemd. Pas na de Tweede Wereldoorlog is men in bredere kring voor het genre belangstelling is gaan tonen. Tegenwoordig schrijven dichters in de meeste Westerse talen haiku, hoewel die soms sterk van het oorspronkelijke voorbeeld afwijken. In dit vierde deel in de serie Licht op Japan gaat Vande Walle op zoek naar wat haiku is. Naast de ontstaansgeschiedenis van de haiku besteedt hij ook uitgebreid aandacht aan de moderne haiku-poëzie in Japan. Zowel de vorm als de inhoud van de gedichten getuigen van grote variëteit, rijkdom en complexiteit. Vande Walle confronteert de Japanse met de Westerse haiku en onderzoekt wat beide vormen voor elkaar kunnen betekenen.