Schrijfdoelen stellen of niet?

Een paar jaar geleden maakte ik een afspraak met mezelf om aan zoveel mogelijk schrijfwedstrijden mee te doen om zo mijn publicatiekansen te vergroten. In een eerdere blog heb ik gedeeld hoe dat voor me heeft uitgepakt. Spoiler alert: niet zo goed.

Groots dromen

Misschien ken je het nog van toen je een kind was: het grootse dromen en fantaseren. Waarschijnlijk heb je, net als ik, gedacht dat je astronaut zou worden of wereldberoemde popster (of iets in die strekking). Je zag geen beren op de weg.

Jammer genoeg verdwijnt onze kinderlijke naïviteit bijna bij iedereen op den duur. Wellicht heeft dat alles te maken met het temmen van onze verwachtingen door onze opvoeders. “Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg”, een veelgehoorde uitspraak die menigeen zal herkennen.

Doelen stellen

Toch stelde ik mezelf de afgelopen jaren regelmatig (grote) doelen. Doelen die, helaas, niet altijd werden bereikt. Behalve teleurstelling zorgde het ook voor een omslag in mijn denken. Wat nu als ik mezelf dit jaar eens geen doelen stel?

Dat klinkt een beetje laf of slap en misschien is dat wel zo. Stuurloos ronddobberen op een eindeloze oceaan lijkt mij ook geen goed idee. Of op goed geluk naar een onbekende bestemming reizen zonder einddoel. Ook niet echt handig, toch?

Prutsen

Ik noem het zelf liever “prutsen”. En dat bedoel ik in de positieve zin van het woord. Experimenteren is een professionelere benaming, maar betekent nagenoeg hetzelfde. Het klinkt licht en luchtig, alsof het leuk is.

Is dat nou niet juist de bedoeling van het schrijverschap? Dat het vooral LEUK mag zijn, dat je het doet omdat je er blij en gelukkig van wordt? Uiteindelijk is dat precies de reden waarom ik ooit ben begonnen met schrijven. Het zorgde ervoor dat ik alles en iedereen om me heen even vergat. Ik leefde in een bubbel, een eigen (fantasie)wereld.

Je bent al goed genoeg

Jarenlang schreef ik verhalen om erkend, gezien te worden. Om de bevestiging van een ander te krijgen dat mijn verhalen de moeite van het lezen waard zijn. Waarom? Hangt mijn succes af van de ander? Of zit het in mezelf?

Ik denk vooral het laatste, al blijft het een prettige bijkomstigheid wanneer anderen jouw werk waarderen. Eerlijk is eerlijk, ik krijg liever lovende berichten dan kritiek. Wie niet? Dat is menselijk. Feedback probeer ik te zien als waardevolle lessen, al valt dat niet altijd mee.

Go with the flow

Daarom heb ik, aan het begin van dit nieuwe jaar, besloten om veel meer mee te gaan met the flow.  Om in het moment te zijn en te doen wat goed voelt. Heb ik er zin in? Dan steek ik er energie in en ga er volledig voor. Zo niet? Pech gehad, volgende keer beter.

Natuurlijk is dat spannend. Voor hetzelfde geld komt er geen letter op papier, blijf ik vastzitten in een eeuwigdurend writer’s block. Ik houd vertrouwen dat de verhalen die verteld willen worden, er sowieso gaan komen.

De druk eraf halen

Heel veel schrijvers hebben de ambitie om uitgegeven te worden of in ieder geval om een lezerspubliek op te bouwen, op welke manier dan ook. Daardoor leggen ze zichzelf een te grote druk op en bevriezen dan als het ware.

Dat geldt zeker ook voor mezelf. Ik wilde zó graag en snapte niet waarom het bij anderen wel lukte. Of ik zocht naar redenen (smoesjes vaak) waarom zij wel succes hadden. Ze hadden een kruiwagen, het juiste netwerk, kwamen op het goede moment met het juiste idee en ga zo maar door. Te graag iets willen, zorgt meestal voor het tegenovergestelde resultaat. De druk moet er juist vanaf.

Vooral genieten

Dus vandaar mijn besluit om gewoon te genieten en plezier te hebben in het bedenken en schrijven van verhalen. Alle successen die daaruit voortvloeien zijn mooi meegenomen (of misschien juist het resultaat hiervan). Schrijfkilometers maken, schrappen en herschrijven, proeflezers zoeken, feedback verwerken. Kortom; het hele proces doorlopen en genieten van iedere stap.

Misschien klinkt dit jou ook als muziek in de oren. Dan zou ik willen zeggen: doe mee! Pruts maar wat aan en bovenal geniet met volle teugen.

Over de auteur

Ellen Kusters (1976) werkte bijna 20 jaar in het onderwijs, stopte na een burn-out met haar werk als juf en gooide het roer volledig om. Ze volgde een (bijna) 3 jaar durende opleiding aan de Schrijversacademie, lanceerde begin dit jaar haar eerste e-book bij HIP Publishing (en in november verschijnt het tweede) schreef enkele verhalen die in bundels gepubliceerd werden, gaf met een collega schrijfster een boek uit en schreef een autobiografie die dit jaar opnieuw zal verschijnen bij Droomvallei Uitgeverij.

Ook blogt ze wekelijks op haar website www.ellensschrijfavonturen.nl en neemt wekelijks een podcastaflevering op over alles wat met burn-out en persoonlijke ontwikkeling te maken heeft (Life's better after your burn-out).