Passie is een obsessie: over hartstocht in je verhaal

Ik begin een hekel te krijgen aan het woord 'passie'. Dat woord wordt te pas en te onpas gebruikt - met iedereen die ‘zijn passie volgt’ zou de wereld één grote passionele arena zijn. Zo wordt passie oneigenlijk gebruikt als iets wat je leuk vindt en graag doet.

Maar wáre passie, hartstocht die je hebt voor iets of iemand, is een verzengende honger die je in blinde razernij, dwars door alles heen, probeert te stillen, maar die niet gestild kán worden. Want ware hartstocht blijft bestaan. Ondanks én dankzij de offers die je op het altaar van je hartstocht brengt en moet brengen. Hartstocht - om het misbruikte 'passie' even te vermijden - zit in je hoofd en je lijf, raast door alle neuronen heen, en beheerst en stuwt je gedachten. En zelfs zaken die niets te maken hebben met het object van je hartstocht - een man, een vrouw, een kind, een boek - krijgen een betekenis in relatie tot die hartstocht. Als ijzervijlsel dat onweerstaanbaar door een magneetveld wordt aangetrokken.

De naald van die magneet wijst altijd naar dat object van obsessie. Obsessie? Ja, ware passie is een obsessie.

Hartstocht in je boek

Zulke hartstocht is natuurlijk geweldig als thema van je boek. En als drijfveer van je hoofdpersonage. Stel, een man is verliefd, straalverliefd, volkomen hoteldebotel, van een vrouw (of een man). Hij wil die vrouw, hij móét die vrouw hebben, moet haar bezitten. Maar voor het verhaal moet er natuurlijk iets in de weg staan: ze is getrouwd, ze zit in een andere tijdsdimensie (fraai bedacht plot van de film The Lake House), ze zit in de verkeerde kaste/het verkeerde milieu/het verkeerde geloof/het verkeerde enzovoort. Of ze ziet hem niet staan. Of hij heeft zware concurrentie van leukere, jongere, knappere, slimmere , vul-maar-in mannen. Of ze waren wel samen, maar ze heeft hem verlaten en hij kan dat niet verkroppen. En doet alles om haar terug te krijgen.

Enfin, you get the picture.

Kommer en kwel voor onze arme, manische held, die, bezeten door een allesverterende hunkering naar zijn geliefde, niets anders kan doen dan letterlijk alles op het spel zetten om het object van zijn verlangen te veroveren.

En wat dan allemaal mis kan gaan…

Hartstocht voor je boek

Behalve hartstocht in je boek kun je natuurlijk, nee, moet je natuurlijk ook hartstocht hebben voor je boek. Je kunt jezelf helemaal doordrenken met je boek door er continu mee bezig te zijn. Zodat je boek onder je huid gaat zitten en altijd en automatisch door je hoofd blijft spelen. Dat begint al aardig op echte passie te lijken.

Over de auteur

Miriam Wesselink:

• Schrijft sinds NaNoWriMo 2012.
• Schrijft sciencefictiondrama Verstrengelde Deeltjes.
• Schrijft ook artikelen op haar schrijftipswebsite Singularity.nl.
• Schrijft zo nu en dan een kort verhaal en publiceert dat ook op haar site.
• Twittert over van alles en nog wat.
• Bidt niet maar vloekt wel.