Maak jouw fictieve droom waarheid

Je hebt het druk. Dagelijkse beslommeringen eisen al je aandacht op. Soms is het moeilijk op adem te komen tussen de bedrijven door. Laat staan om in de pauze die wandeling te maken of dat kopje koffie te halen bij de automaat op de gang. 

Maar uiteindelijk komt dat moment waar je de hele dag naar uitgekeken hebt. Jouw tijd. Niemand zeurt meer aan je hoofd. 
Hopelijk. 
De stralen van de avondzon vallen nog net de kamer in. In de gouden gloed nestel je je op de bank. Met een kopje thee of misschien een lekker wijntje. 
En je pakt het boek waar je jezelf zo verschrikkelijk heerlijk in kunt verliezen. Met een slok verdwijn je in je eigen parallelle wereld. 
Je huilt en lacht mee met de hoofdpersoon. Je schuift aan bij chique 3 sterren diners en zoekt mee naar iets eetbaars in een prullenbak op een natte, donkere straat. Bezoekt door oorlog verscheurde gebieden en epische fantasy werelden. Je voelt de wanhoop van verlies en de euforie van een geboorte. 

Moe maar voldaan leg je aan het eind van de avond je boek weg. Boekenlegger netjes tussen de bladzijden zodat je er morgenavond zo weer in kunt springen. 
Je blik blijft hangen. Vanaf de achterkant van het boek kijkt de auteur je aan. Je leest de tekst bij de foto nog eens. Zij wist altijd al dat ze schrijfster wilde worden. Schreef op de basisschool al verhaaltjes. Won wedstrijden. Heeft van haar passie haar beroep gemaakt. En is daarvoor beloond met zilveren en gouden griffels. 

Het bekruipt je. Vanuit je buik. Een kriebel. Je pakt het boek nog eens op. Voelt de mooie harde kaft. Sluit je ogen en ruikt aan de bladzijden. 
Je stelt je de auteur voor in haar werkkamer. Over het bureau gebogen, geconcentreerd aan het schrijven. Welk verhaal wordt daar geboren? 
De auteur heeft plots jouw kleur haren. Ze draagt jouw lievelingstrui. De vliegende vingers over het koele toetsenbord zijn van jou. 
De kriebel verandert in een glas cola met een mentos.  
Even laat je het toe. Voel je de verhalen die door jou verteld willen worden ongeduldig borrelen. 
Je verlangt er zo naar om jouw parallelle werelden te creëren. Voor jezelf. Voor iedereen die toeleeft naar dat moment van de dag. 

Je zucht. Dit is niet de eerste keer. Net als alle andere keren sluit je je passie weer op in zijn doosje. Wie weet. Misschien laat je het er ooit uit. 
Maar niet nu. Want de hond moet uit. Je partner roept. Een nieuwe e-mail pingt. Het leven gaat door. 
Met jouw passie opgeborgen in een doosje.  

Tot het moment dat het dekseltje niet meer zo goed past. Het is er zo vaak afgehaald en weer teruggeplaatst. Het lubbert. Het wijkt. 
Tussen de kiertjes door ontsnapt de passie. Beetje bij beetje dwarrelt het je lijf binnen. Landt. Gevoed door jouw levenslange wens groeit het blijmoedig. 

Dat moment komt. Of het is er al. 
Herken het. Voel het. Doe er iets mee. 

Dat heb ik ook gedaan. Mijn stoute schoenen aangetrokken en een schrijfcoach benaderd. 
Mijn onzekerheden onder ogen gezien en er toen afscheid van genomen. Geen excuses meer. Ik ga er voor. 
Een jaartraject ‘Boek beginnen.’
Nu ben ik bezig met het afronden van de eerste versie van mijn manuscript.
Dit gun ik iedereen. 

Geef toe aan je passie.
Maak jouw fictieve droom waarheid!