Joggen of soggen?

Als het schrijven even niet lukt is niets zo makkelijk als ervoor weglopen. Het is wat ik noem schrijfontwijkendgedrag – kortweg; soggen. Soggen is een tegenhanger van joggen, ware het niet dat je van beide zeer vermoeid kan raken. Het zit hem in de voorbereiding. Ga je joggen zonder warming-up dan is de kans op kramp vrij groot. Ga je schrijven zonder voorbereiden dan vergroot je de kans op soggen.
Iedere schrijver houdt er zijn eigen methodes op na – zo schrijft Özcan Akyol bij voorkeur in een spuuglelijke pyama, schreef Hemingway grote passages staand aan een hoog bureau en ging Dan Brown ondersteboven hangen als het niet wilde vlotten met De DaVinci Code. Mijn methode is iets simpeler – wellicht omdat ik geen bekende auteur ben. Om tot goed schrijven te komen heb ik een zo leeg mogelijk bureau nodig. Ga voor jezelf na onder welke omstandigheden je het liefst schrijft, en stel je daarop in als je aan het schrijven gaat.

Schrijven is vreemd. Degenen die het doen evengoed. Je wil dolgraag schrijven en op het moment dat je je laptop aanzet worden allerlei klusjes plots ontzettend belangrijk. Je auto schreeuwt vanaf de oprit om een wasbeurt. Je bed wil de lakens ververst hebben. Je kledingkast wil zijn inhoud op kleur georganiseerd hebben. Allemaal totaal onnodig. Pure afleiding. Geef je hier aan toe dan is het praktisch gebeurd met je voorgenomen productie voor die dag.

Beperk het risico op afleiding door je werkplek zo in te richten dat je je vooral met één ding kan bezighouden: schrijven. Zet desnoods je telefoon op stil. Maak het jezelf makkelijk en zorg ervoor dat het schrijven de tijd krijgt die het verdient. Schrijven is net als joggen. Zonder de warming-up ben je nergens, je bent hooguit sneller buiten adem. Je kan niet verwachten een marathon aan te kunnen als je bij het trainen elke honderd meter stopt om je veters te strikken. Beter is het om je veters stevig dicht te knopen, zodat je weet dat je voorlopig door kan rennen. Zo blijf je joggen, en voorkom je soggen.