'Hoe is het met je boek?'

Je moet eigenlijk nooit rondbazuinen dat je een boek gaat schrijven, want dan liggen de verwachtingen meteen te hoog. Je kan beter zeggen: ‘Dit jaar schrijf ik één hoofdstuk’. Voor mooie dingen moet je de tijd nemen. De Sagrada Familia is tenslotte ook nog niet af.

Nog een reden om nooit te verkondigen dat je een boek gaat schrijven, is dat op elk feestje iemand vraagt hoe het met je boek gaat. Steevast mompel ik dan: ‘Tja, druk hè, werk, kinderen, Man, veel sporten (haha)’ en dan zie ik ze denken: dat wordt niks met haar.

Afgelopen week kwam ik een collega-auteur tegen (het begint ermee jezelf zo te noemen). Als wij elkaar zien, is de vraag over en weer: ‘Hoe is het met je boek?’ Schrijvers onder elkaar mogen dat. Hier moeten we dan hard om lachen, omdat we allebei het antwoord al weten. Het wordt pas vervelend als zijn boek straks af is en ik nog steeds bij hoofdstuk 1 ben. Aan de andere kant ben ik van mening dat een echte schrijver zijn of haar hele leven kan wijden aan één goed boek. Dit is een geruststellende gedachte. En het scheelt ook dat ik geen uitgever heb die in mijn nek hijgt. Dat is dan ook het enige voordeel van geen uitgever hebben in dit geval. Wat ik alleen wil voorkomen, is dat ik postuum een prijs uitgereikt krijg voor mijn boek. In die zin is er toch wel een beetje druk, ik moet niet wachten tot ik 92 ben.

Worstelend met mijn schrijfproject, verbaas ik me ondertussen over welke boeken de bestsellerlijsten halen. Ze vallen meestal in het genre ‘zelfhulp’ en geven hulp op fronten waarvan je zelf niet wist dat je hierin tekort schoot. Het is echt niet zo dat ik alleen maar Tolstoj lees, maar hé, een boek over opruimen!?

Mijn persoonlijke top 5 van ‘Hoe-kan-een-boek-met-zo’n-onderwerp-een-bestseller-zijn?’:

5. De Edele Kunst van Not Giving a F*ck van Mark Manson: de eerste 3 hoofdstukken is het alsof je de film ‘The Wolf of Wall Street’ herbeleeft; in deze film wordt het woord F*ck 506 keer genoemd. Het boek komt aardig in de buurt. De vertaler wist natuurlijk niet hoe hij dit boek netjes moest vertalen naar het Nederlands, dus heeft toen maar besloten om alle F*cks integraal over te nemen. Ik ben na 3 hoofdstukken gestopt. Fijn als je iets uit zo’n boek haalt, maar ik vond er geen F*ck aan.

4. The Life-Changing Magic of Tidying up van Marie Kondo: Vrij vertaald heet dit boek ‘De levensveranderende magie van opruimen’. Vooral dat ‘Life-Changing’ intrigeert mij. Dit boek haalde zelfs de lunchtafel op mijn werk. Met verbazing zie ik hoe euforisch mensen kunnen worden van opruimen. Is er iets mis met mij? Marie Kondo en ik worden geen vriendinnen.

3. Killerbody (deel 1 t/m 3) van Fajah Lourens: Tenzij je voor je beroep mensen omlegt, zie ik geen enkele reden om een killerbody na te streven. Of hier over te lezen. Er zal toch geen deel 4 komen!?

2. #Happy Life 365 van Drs. Kelly Weekers: Volgens de achterflap leer je van dit boek (geschreven door een Drs.) hoe je 365 dagen per jaar een geluksgevoel kan hebben. Waarom zou je dat willen? Wat is er mis met af en toe een enorme off-day te hebben? Zo’n dag waarop je de hele dag op de bank wil liggen onder een deken met Tony Chocolonely, zwelgend in al je (zelfbedachte) tekortkomingen, je afvragend of je überhaupt ergens goed in bent en wat het nut is van ons bestaan. Moeten we elke dag zielsgelukkig zijn? Dat kan ik echt niet aan.

1. Nice Girls don’t get the Corner Office van Lois P. Frankel: Hé stop eens met aardig zijn! Wees een kreng! Want dan krijg je het kantoor op de hoek. En dat had je altijd al gewild. Ik zeg: ‘Nice Girls can get the Corner Office’ (but they don’t need it to be successful). Die extra letter in de naam van de auteur vind ik dan wel weer mooi, dat wil ik ook.

Ik zit hier lekker commentaar te leveren, maar zij hebben wel een boek geschreven. En uitgegeven. En er belachelijk veel van verkocht. Ach, ik doe het op mijn manier en schrijf rustig verder. In een onopgeruimde kamer, met mijn ongespierde body, achter mijn laptop op de hoek van de eettafel (mijn corner office) en af en toe roep ik heel hard ‘F*ck’. Ik mag wel uitkijken….straks voel ik me elke dag zo gelukkig.

Over de auteur

Sietske Kroon-Pennings schrijft er op los, zowel thuis als onderweg. Inspiratie krijgt ze van muziek, haar drie mannen (een grote en twee kleine) en alles wat haar verwondert. Ze heeft zich gespecialiseerd in columns en blogs bij de Schrijversacademie en zich verder ontwikkeld als creatief schrijver bij de Universiteit van Leiden. Haar (sterke) verhalen met muziek kun je lezen op www.musiconhermind.nl