Hoe doe je dat eigenlijk, schrijven?

Sinds ik in 2017 gestopt ben met mijn werk als juf, een autobiografie over mijn werk en burn-out heb geschreven en een schrijfopleiding volg, wordt me regelmatig de vraag gesteld: Hoe doe je dat nu eigenlijk, schrijven?

Gewoon doen

Het meest simpele antwoord op deze vraag is natuurlijk: GEWOON DOEN!
Maar dat zou een beetje te kort door de bocht zijn, nietwaar?
Ik kan me namelijk goed voorstellen dat mensen graag willen horen hoe dat schrijfproces nou in z’n werk gaat. Wellicht omdat ze zelf ambities hebben ooit hun levensverhaal te schrijven of gewoon uit interesse.

Een kladblok en een pen

Toen ik in december 2015 mijn memoires over het onderwijs ging opschrijven, pakte ik een kladblok en een pen en begon te schrijven. Ik had op dat moment nog geen enkel idee wat ik wilde bereiken met mijn schrijfsels. In eerste instantie was het schrijven puur therapeutisch.

Het gekke was dat toen mijn pen het papier raakte, deze een eigen leven leek te leiden. Ik hoefde niets te doen. Alleen maar ervoor zorgen dat mijn hand vlug genoeg was om alle woorden op papier te krijgen. Mijn handschrift veranderde zelfs gedurende mijn verhaal. Hoe zwaarder en moeilijker mijn verhaal werd, hoe ‘lelijker’ ook mijn handschrift. Bizar, maar wel begrijpelijk. Bovendien zat ik middenin mijn ziekteproces.

Schrijven vanuit je hart

Wat in mijn ogen heel belangrijk is als je besluit te gaan schrijven, is dat je je afsluit en de pen zijn werk laat doen. Dit klinkt misschien wazig en gek, maar bij mij werkte het. Ik liet me niet leiden door mijn verstand en hoe het verhaal zou moeten worden. Maakte de dingen niet mooier dan ze waren en schreef datgene op wat er in mijn hart verborgen zat. 

Weet je, papier oordeelt niet, het is er gewoon. Je hoeft je niet groot te houden, anders voor te doen of aan verwachtingen te voldoen. Je kunt daarna altijd besluiten je verhaal voor jezelf te houden of het te delen met anderen.

Wat schrijf je wel/niet

De eerste versie stond bomvol anekdotes en ervaringen die voor anderen waarschijnlijk nietszeggend zouden zijn om te lezen. 

Het is de kunst om juist dat te schrijven, waarin de lezer zich kan herkennen,  zodat er een connectie met je lezer wordt gemaakt. Want alleen als er een connectie met je lezer is, krijgt je verhaal diepgang en waarde.

Hoe maak je een waardevol verhaal?

Ik heb mijn aantekeningen aan enkele mensen in mijn directe omgeving laten lezen. Met de vraag om met een kritische blik naar het verhaal te kijken en tips en/of op- en aanmerkingen te maken.

En dan?

Natuurlijk is je verhaal nog lang niet zover dat het gepubliceerd kan worden. 

Met de tips, op-of aanmerkingen die je van je proeflezers hebt gekregen, kun je aanpassingen gaan maken. Zelf zit je zo in je verhaal dat je bepaalde fouten over het hoofd ziet.
Daar komt dan je proeflezer om de hoek kijken. Met een frisse blik en een beetje afstand lezen zij jouw verhaal.

Een uitgever? Of in eigen beheer?

Ik kan je verklappen dat het schrijven en herschrijven van mijn verhaal zo’n anderhalf jaar geduurd heeft. Je moet het soms even een tijdje aan de kant leggen om het opnieuw te lezen en te herschrijven/aanpassen. 

En dan is je verhaal zo goed als klaar. Ga je uitgevers mailen? Wil je het in eigen beheer uitgeven? Er zijn legio mogelijkheden. Je hoeft alleen maar te kiezen wat het beste bij jou past.

Zelf heb ik een kleine uitgever (een zogenaamde ‘Printing on demand’-uitgever) bereid gevonden mijn verhaal uit te geven. 

Qua promotie ben je bij een POD uitgever beperkt in je mogelijkheden en komt het erop neer dat je zelf aan de bak moet om je boek aan de man te brengen. Als je, net als ik, erg gemotiveerd en enthousiast bent, vind je het vast niet erg om aan promotie te doen.

Ga beginnen

Ik heb geprobeerd om in dit artikel mijn ervaringen omtrent het schrijven van je levensverhaal met je te delen. Het belangrijkste dat ik je wil meegeven is: pak dat schrift, die pen of je laptop/pc en ga beginnen. Laat de woorden vanzelf komen en ga je verhaal kneden en vormen totdat het geschikt is om te worden uitgegeven of te worden gelezen.

Je kunt ook mensen zoeken die je hierbij kunnen helpen.

Ik wens je heel veel plezier bij het schrijven van je eigen (levens)verhaal.
“If you want other people to understand you, tell them your story”- Ellen

Over de auteur

Mijn naam is Ellen Kusters, 42 jaar en voormalig leerkracht basisonderwijs. In december 2017 begon ik aan de opleiding Creatief Schrijven aan de Schrijversacademie. Ik blog op mijn website over hoe ik mijn schrijfavonturen combineer met mijn gezin. Het schrijven van verhalen met een bovennatuurlijk tintje geniet mijn voorkeur. Ook geef ik lezingen over de switch van het onderwijs naar een carrière als schrijfster en hoe die weg verlopen is.