Het nut van manuscriptbeoordeling

Het laten redigeren van je manuscript is essentieel als je een boek in eigen beheer wil laten uitgeven. Het is ontzettend moeilijk om alle fouten eigenhandig uit een manuscript te halen. Voor een tevreden lezer is manuscriptredactie dus noodzakelijk, maar ook bij het opsturen van een manuscript naar een traditionele uitgeverij is het zeker aan te raden een professionele manuscriptredacteur in de hand te nemen. In dit artikel lees je waarom. 

---

Spel- en tikfouten

Ieder onaf manuscript staat bol van de spel- en tikfouten. Niemand ontkomt hier aan, wij als mens lezen altijd over bepaalde woorden (of zelfs delen van zinnen) heen en kunnen nooit ons manuscript in zijn geheel bekijken. Gaandeweg leren wij ons manuscript zó goed kennen dat we simpelweg stukken beginnen over te slaan.

Wanneer je een manuscript opstuurt naar een uitgeverij, wil je die spel- en tikfouten natuurlijk er natuurlijk wel uit hebben gehaald. Een manuscript dat vol met deze fouten staat, is slordig. Daar komt bij dat door de grote hoeveelheden aan manuscripten die een uitgeverij doorgaans binnenkrijgt, het manuscript hierdoor in de prullenbak kan belanden. Het lijkt er namelijk op alsof de auteur geen bekwaamheid in de taal bezit en lichtzinnig met het manuscript is omgegaan.

Blinde vlekken

In het hoofd van de schrijver leeft het verhaal ten volle. We zien een film voor ons waarin de scènes naadloos in elkaar overlopen, er zitten geen onduidelijke sprongen tussen de gebeurtenissen en de personages worden niet ineens compleet anders. Voor de lezer kan dit helaas wel het geval zijn. Als auteur zul je de lezer bij de hand moeten nemen en hem naar een wereld leiden die zij nog nooit hebben aanschouwd. Wat een netelige taak! Wat voor de auteur volkomen logisch lijkt (bijvoorbeeld het gedrag van een bepaald personage, of de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt), is voor de lezer nieuw.
Een manuscriptredacteur leest het verhaal onbevangen en toch met een professionele blik, zodat deze ‘gaten’ herkend kunnen worden. Als het manuscript dan aangeleverd wordt bij een uitgeverij, lever je een consistent verhaal af!

Rode draad

Een roman is ongeveer het moeilijkste wat je kunt schrijven. Er moet zoveel gebeuren: van het realistisch neerzetten van personages tot aan een spannend verhaal weten te vertellen. Alles hangt met elkaar samen en meestal is de omvang aan de grote kant. Het is dan ook logisch als je als schrijver af en toe de draad kwijtraakt. 

Zelf heb ik meegemaakt dat ik een flink eind gevorderd was met mijn manuscript en dat ik het wel eens tijd vond om alles terug te gaan lezen. Toen ik dat deed schrok ik me rot: waar ging dit verhaal in hemelsnaam over? Het waren simpelweg allemaal scènes die aan elkaar vastgeplakt waren; een doel ontbrak. 
Een uitgeverij is opzoek naar dit doel, deze moet weten wat de rode draad is om te bepalen of het manuscript in het fonds past. Daarom is het aan te raden om een redacteur in de hand te nemen die kijkt naar de rode draad of ook wel: het onderwerp van het verhaal. 

Over de auteur

Anna Strijbos heeft een filosofie-achtergrond aan de UvA. Momenteel verkent zij de uitgeverswereld tijdens een stage bij uitgeverij Atlas Contact op de redactie non-fictie en business contact. Ook geeft zij de online schrijfcursus ‘Ontdek je schrijftalent’. 
Daarnaast houdt zij zich bezig met het schrijven van proza en poëzie. Haar gedicht Rouwend werd eerder gepubliceerd in de literaire bijdrage van Schrijven Magazine: Alice. ‘De Zelfloze’, Anna’s debuutroman in wording, werpt een introspectieve blik op de giftige dynamieken binnen groepsverband. Door deze achtergrond heeft zij een perfecte beheersing van de Nederlandse taal en lukt het haar om op een nauwkeurige manier manuscripten te analyseren.