Het begin

Mensen vragen me vaak hoe het is begonnen, het schrijven, en dan vooral het uitgegeven worden. Ik heb het al vaak verteld; het verhaal over hoe het is begonnen is wel een leuk verhaal, een echt verhaal. Het begon, zoals het hoort bij zo’n verhaal, natuurlijk al heel vroeg, zodra ik leerde schrijven maakte ik schriftjes voor mijn poppen. Daar schreef ik hele kleine stukjes in en die las ik dan voor. In zekere zin is die opzet niet erg veranderd. Zodra ik studeerde, literatuurwetenschappen, aan de Universiteit van Amsterdam, maakte ik met een vriendin een tijdschriftje voor onze medestudenten. We hadden niet genoeg kopij en schreven zelf dus de helft van het tijdschrift vol.

Een van de dingen die ik schreef was een kortverhaal, dat de uitgever van Prometheus onder ogen kreeg. Ik kreeg een mail met de vraag of ik meer schreef, of ik niet iets wilde laten lezen. Van een privé onderneming, van een soort spelen, iets dat tussen mij en de mijne bleef, werd het schrijven ineens iets dat misschien wel de wereld in kon gaan. Iets dat ik misschien wel ‘voor het echt’ kon gaan doen. Iets dat andere mensen zouden lezen en beoordelen. Het was iets wat ik eigenlijk heel graag wilde maar waarvan ik niet wist of ik het wel durfde.

Overdonderd

Ik stuurde een aantal verhalen op. Ik kreeg een uitnodiging voor een gesprek, op het gesprek kreeg ik een contract aangeboden. Ik was zo overdonderd dat ik het niet meteen aannam. Ik werd meegenomen op een lunch, het meisje dat mijn redacteur zou worden zei dat ze veel in me zag, dat ze dacht dat ik het contract moest aannemen, dat ik een boek zou kunnen schrijven. Ik hoopte dat ik het zou kunnen, ik nam het contract aan, de bundel verscheen anderhalf jaar later en heette Een smaak van Liefde.

Het echte werk

Zo begon het. Het begin was leuk. Het begin is een mooi klein, afgerond verhaal. Het begin is gemakkelijk. Wat daarna komt, is harder werken. Dat gaat over hoe je je werk in de wereld zet, en dan daar houdt. Hoe je verhalen blijft schrijven, je ontwikkelt, contacten met andere schrijvers, uitgevers, bladen, journalisten, programmeurs legt. Hoe je een netwerk bouwt, zorgt dat je niet verzuipt, zorgt dat je niet verdroogt.

Na het begin is er een ander verhaal, waar ik nu middenin zit. Een verhaal van nieuwe vrienden, nieuwe technieken, nieuwe werken, nieuwe ondernemingen, projecten, plannen, dromen en wie weet tijdschriftjes. Het echte werk, eigenlijk. Daar zal ik met Eva elke twee weken over gaan schrijven. Het begin is geweest, tijd voor het vervolg.

Sterre van Rossem is lid van schrijverscollectief De Jagers.

Comments

Dag Sterre, Een echt succesverhaal! Welke schrijver zou er niet van dromen. Ik ben benieuwd naar het vervolgverhaal waarvan je nu een blog maakt. Zelf ben ik net met een weblog begonnen over de periode die jij achter de rug hebt. De 10 stappen die ik denk nodig te hebben om tot publicatie te komen, beschrijf ik op www.stapvolgtstap.wordpress.com (let op: volgt!!!). Helaas kost het mij veel meer tijd om professional te worden maar ik heb goede hoop dat ik me inmiddels in stap 7 bevind. Ik stuur je deze reactie omdat ik heb gemerkt hoe moeilijk mensen het vinden om als eerste iets te plaatsen. Hopelijk volgen er meer. In elk geval zie ik uit naar je volgende post. Of moet ik zeggen 'jullie volgende post'? Misschien lees ik ergens overheen, maar wie is Eva?

Dag Sterre, Wat super dat voor jou het echte werk, zoals je het noemt, kan beginnen. Heel veel succes hiermee. Zelf sta ik nog op de drempel wat betreft schrijven en dan is het fijn te lezen over dit proces bij anderen. Dank hiervoor. Schrijven voor jezelf is inderdaad zo anders dan schrijven voor een publiek, anderen. Die iets over wat je geschreven hebt kunnen zeggen. Zowel positief als negatief. Dat is een totaal ander proces. Ben heel benieuwd hoe dat zich ontwikkeld.