Help! ik schrijf een boek – aflevering 3

Blogster en schrijfster Voline van Teeseling is momenteel bezig met haar debuutroman en vertelt over haar schrijfervaringen op Schrijven Online. Lees hier haar derde blog. 

‘Weet je wat zo leuk is?’ zei ze vanmorgen aan de telefoon, ‘als ik je verhaal lees ben ik weer helemaal dat meisje van toen’. Ik had mijn moeder, de hoofdpersoon van het boek dat ik aan het schrijven ben, weer een nieuw hoofdstuk gestuurd. Ze heeft me de vrije hand gegeven in het op schrift stellen en fictionaliseren van haar levensverhaal, maar ze leest alles altijd heel kritisch door. Dit keer had ik een hoofdstuk geschreven dat speelt in 1948, als ze ongeveer tien jaar is. Net als zij als lezer, bén ik dan als schrijver dat meisje van tien dat alles door haar ogen meemaakt. Ik kijk door haar ogen, draag haar kleren, voel me zoals ik denk dat zij zich voelde.

Verzinsels betrouwbaar laten overkomen

Aanvankelijk vond ik het ingewikkeld als mijn moeder met commentaar kwam, want ik was voor mijn gevoel al klaar met de tekst, had me helemaal ingeleefd en moest dan weer van alles herzien. Maar gaandeweg het schrijven ben ik gaan uitzien naar haar feedback. Als lezer beleeft mijn moeder de gebeurtenissen in haar leven weer opnieuw. Doordat ik context geef aan haar verhaal, gaten vul met fictie, rakel ik bij haar weer nieuwe herinneringen op. Daardoor kan ik steeds meer inkleuren en toets ik mijn verzinsels die uiteraard wél zo betrouwbaar mogelijk moeten overkomen en moeten passen in de tijd en plaats van de gebeurtenissen.

Vanmorgen belde ze me dus met feedback op dit bewuste hoofdstuk. Het hoofdstuk was sowieso al een worsteling geweest, omdat ik me in eerste instantie geen raad wist met wat ze had verteld. Het leek een op zichzelf staande gebeurtenis, los van de rest, maar nadat ik had besloten het toch te verwerken, ging het leven.

Inmiddels is het een subtiel, maar belangrijk keerpunt in het verhaal geworden. Door de aanvullende historische context die ik erbij schreef - en die wonderlijk mooi gelijk blijkt op te gaan met de persoonlijke gebeurtenissen in het verhaal - , wist mijn moeder zich ook weer meer te herinneren. ‘Ik weet weer wat ik aanhad die dag’, zei ze me vanmorgen. ‘Een witte jurk met een sjerp. Ik heb dagen gezocht en vond ineens weer oude foto’s van die dag en uit dat jaar. Ik kan niet zien wat voor kleur de sjerp heeft, maar het moet wel haast oranje zijn geweest’.

Lees hier de eerste en de tweede blog van Voline van Teeseling op Schrijven Online. 

Van Teeseling schrijft portretten, familieverhalen en corporate stories. Zij voltooide de opleiding ‘familieverhalen & biografieën’ aan de Schrijversacademie en werkt aan haar eerste boek. Voor meer blogs over haar boek zie http://volinevanteeseling.nl/help-ik-schrijf-een-boek/