Een boekpresentatie: zo werkt dat

Na al die jaren wachten en geduld hebben, was het eindelijk zover: de boekpresentatie van mijn herschreven autobiografie. Natuurlijk had ik van tevoren goed nagedacht over de invulling van die avond.

Hoe doe je zoiets?

Er zijn meerdere manieren om een boekpresentatie aan te vliegen, maar ik probeer altijd dicht bij mezelf te blijven en het te doen op een manier die bij mij past. Er zijn legio voorbeelden te vinden op internet of op social media bij collega-auteurs. Fijn om zo een beetje inspiratie op te doen. Uiteindelijk giet iedere schrijver zijn eigen sausje eroverheen. Ieder verhaal, ieder boek is tenslotte anders.

BN’er?

Ik weet dat mensen het leuk en interessant vinden om een special guest uit te nodigen bij hun presentatie. Eerlijk is eerlijk een bekende naam trekt toch meer publiek en dat is wat je wil als je een boekpresentatie organiseert. Even heb ik erover nagedacht om het maar weer snel te vergeten. Ik zou niet weten wie ik had moeten vragen.

Actualiteit

Bij een boek is het belangrijk om aan te sluiten bij de actualiteit. Nou, mijn thema is nog altijd actueel. Mentale gezondheid zal sowieso altijd een actueel thema blijven. Het is alleen een kwestie van de goede ingang vinden om mensen te bereiken met jouw boek.

Deel je proces

In Amerika bestaat een gezegde “document, don’t create”. Ik interpreteer dat als deel je proces. Het is een stuk makkelijker om “gewoon” over je eigen proces te vertellen en niet gekunsteld een mooi verhaal verzinnen. Verzinnen is het niet het goede woord, geforceerd een mooi plaatje schetsen. Moeite doen om wat te bedenken en het mooi te verpakken.

Jezelf blijven

Mensen die je kennen, prikken natuurlijk zo door een nep-verhaal. Ze weten hoe je in elkaar steekt en wat wel en niet bij je past. Het lijkt mij verstandiger om dicht bij jezelf te blijven en het eerlijke verhaal te vertellen. Daar schieten mensen iets mee op, daar kunnen ze wat mee.

Emoties

Tijdens mijn presentatie was ik in mijn element. Ik wist waarover ik wilde praten en deed dat met de nodige zelfspot en luchtigheid. Bij een kwetsbaar onderwerp is dat wel zo fijn. Het moet tenslotte niet te zwaar worden, dat mensen met een vervelend gevoel naar huis gaan. Tijdens de vragenronde stelde iemand een vrij persoonlijke vraag en raakte daarmee een gevoelige snaar. Ik hield het niet droog. Emoties kwamen vrij en mijn tranen liet ik lopen. Dat was oké. Soms is het juist krachtiger om je emoties te tonen en ze niet ten koste van alles te onderdrukken.

Een memorabele avond

Al met al werd het een avond om niet te vergeten. Ik mocht mijn presentatie geven aan een select clubje. Mensen die speciaal voor mij kwamen en geïnteresseerd zijn in mijn verhaal. Die me supporten en een hart onder de riem wilden steken. Ik kijk er met een warm gevoel op terug en hoop dat mijn boek zijn weg zal vinden naar een breder publiek. Het is mijn doel om mensen tot steun te zijn door het delen van mijn ervaringen. Ze te laten weten dat ze niet de enigen zijn met een burn-out. Hopelijk vinden ze door het lezen van mijn verhaal er- en herkenning.